คืออยากเล่านะครับ ถึงมันเป็นเรื่องธรรดามากๆ สำหรับใครบางคนนะครับ แต่สำหรับเด็กพิเศษอย่างผมแล้ว เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องที่แสนวิเศษมากเลยนะครับ ผมไม่รู้ว่าจะมีโอกาสอย่างนี้อีกมั่ย

ในวันนั้น ผมคือมาตอนเช้า ผมก็สอนพิเศษอยู่ตามปกติ ก่อนที่จะถึงวันเกิด ผมก็บอกเด็กๆว่า เนี้ยนะ วันเกิดครูเชาว์ ครูจะเลี้ยงplzza นะ เด็กๆก็ถามครูว่า ครูจะเลี้ยงจริงหรอ ครูเชาว์ขี้โม้อยู่เรื่อยเลยนะ ผมก็บอกเด็กๆว่า เรื่องนี้เรื่องจริง ครูตั้งใจจะเลี้ยงจริงนะ เด็กๆก็เฮ ดีใจกันใหญ่เลย ในวันนั้น ตอนผมสอนเสร็จแล้ว เด็กทุกคนที่ติวเตอร์ที่จะไปก็เตรียมตัวกัน มีคุยกันอะไรกันมากมาย พวกพี่ๆก็ต้องรอให้เด็กๆที่ไม่ไปกลับไปก่อนให้หมด รอเด็กๆที่ไปก็เตรียมตัวกัน ผมมีพี่ๆที่ร่วมสอนกันอยู่3คน ที่จะไปในครั้งนี้ ก็จัดกลุ่มกัน กลุ่มเด็กผู้หญิงก็ไปกับครูผู้หญิง กลุ่มเด็กผู้ชาย ผมก็รับหน้าที่ไปตามระเบียบละครับ เด็กๆก็พร้อมแล้ว ก็เตรียมเรียก แท็กซี่ ซึ่งพี่ๆเค้าให้ผมไปเป็นกลุ่มแรก ก็เด็กผู้ชายละครับ ก็มีซนไปตามระเบียบ คุยกันแบบว่าสนุกมากๆเลยนะครับ

ในคันของผม แน่นอนผมละเป็นเด็กพิเศษ เรื่องวุติภาวะของผมก็มันน้อย ก็คุยกับเด็กๆด้วย ก็คุยกันเรื่องเกมโน้นนี่กัน อย่างสนุกสนาน เด็กๆก็ชอบคุยกับผมนะครับ ก็นั่งคุย นั่งอะไรไปเรื่อยๆ ส่วนใหญ่ก็เรื่องไร้สาระบ้าง มีสาระบ้าง ตามแบบของผม และก็ถึงที่ตั้งของร้านplzza ซึ่งอยู่ในห้างแห่งนึ่ง ผมก็ต้องรอกลุ่มที่เหลือนะครับ เนื่องจากห้างนี้ ผมไม่เคยไปมาก่อนเลย ผมก็เลยกลัวพาเด็กหลงด้วย เด็กก็เริ่มที่จะงอแงและซนแล้ว ปัญหาก็มาอยู่ที่ผมแล้วละว่าจะจัดการกับเด็กอย่างไรนี้ เด็กๆกลุ่มผมก็มีว่า ครูเขาว์ ครูเชาว์ไปเล่นเกมกัน ครูเชาว์หิวข้าวแล้วงะ อยากกินแล้ว ผมก็ต้องบอกให้เด็กอดทนรอ เพราะกลุ่มอื่นก็ยังไม่มากัน สุดท้ายเด็กๆเริ่มที่จะวุ่นวาย ผมก็บอกเด็กๆว่า ไปซื้อแฮทเบอร์เกอร์กินรองท้องก่อนกัน เด็กๆ มีถามอีก ครูเชาว์เลี้ยงหรอ ผมก็ตอบว่า ใช่ครูเลี้ยงเอง เด็กๆกลุ่มผมก็ดีใจ ผมก็พาไปร้านm ซื้อแฮมเบอร์เกอร์ให้คนละอัน ส่วนผมก็ซื้อ เฟรนฟรายมากิน พอซื้อเสร็จ ครูในกลุ่มอื่นก็โทรมาว่า ให้ผมพาเด็กไปเดินเล่นก่อนก็ได้นะ ผมก็เห็นเด็กๆวัยนี้อยากเดินเล่น ผมก็พาไปร้านหนังสือ สถานที่ที่ผมชอบมากที่สุดในห้าง และเด็กๆคงจะชอบ ผมก็พาไป ด้วยความที่ไม่เคยมา แน่นอนครับ หลงทาง เด็๋กๆก็กินแฮมเบอร์เกอร์ตัวเองหมดแล้ว แน่นอนครับมีขอเฟรนฟรายครูอย่างผมต่อ ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ก็ให้กินไป ซึ่งมันก็เหลือนิดเดียวแล้ว เด็กๆต่างพาเข้ามากินกันอย่างเมามันเลยนะครับ

ต่อมากว่าผมจะหาร้านหนังสือเจอ ก็นานพอสมควรนะครับ คงจะรู้ว่า เด็กๆกลุ่มผมจะไปโซนไหน แน่นอนคงหนีไม่พ้นการ์ตูน ผมก็เดินดูหนังสือไป แต่ก็แอบดูเด็กไป (กลัวไปทำอะไรไม่ดี) หลังจากนั้นสักพัก เด็กกลุ่มอื่นก็มาถึงแล้ว ก็โทรบอกผมให้มาที่ร้านplzza ผมก็ลงลิปต์มา เด็กๆดูทำกัน เล่นนอนกันในลิปต์ (มีแต่กลุ่มผมไม่มีคนอื่น) พอประตูลิปต์เปิดก็เป็นคนขึ้นมาทันทีเลย หลังจากนั้นผมก็หาร้านplzzaอยู่นาน เพราะพี่ๆเค้านัดร้านนี้ไว้ ผมก็เจอละครับ ผมบอกเด็กกลุ่มผม และกลุ่มอื่นว่า กินได้เต็มที่เลย แต่ถึงผมไม่พูดอย่างไร เด็กๆก็กินกันไม่ยั่งอยู่(สงสารตัวเอง กระเป๋าคงเหลือใบเปล่าแน่) ผมพาเด็กๆไป 14 คน พี่ๆอีก2 คน ก็เป็นอะไรที่สนุกมากเลยละครับ

ในช่วงระหว่างกินนั่นเอง หยก เด็กคนนึ่งก็เห็นเด็กพนักงานร้านplzza หล่อมาก(ไปเป็นดารามั่ย) ก็เค้ายกอาหารมาให้ น้องหยก แบบว่าหน้าแดงเลยทันที เพื่อนที่เห็นก็ล้อสิครับ ไม่อยู่เฉย บอกว่า ครู....(อีกคน)ไปขอรหัสพินเค้าหน่อยสิ เพื่อนคนอื่นก็ล้อซะเล่นเอาหยกหน้าแดงสุดเลย หยกบอกว่า อาทิตย์หน้ามากินอีกนะ เพื่อนกลุ่มหยกก็แซวว่า หยกไปนั่งโต๊ะโซนพี่เค้าทำเลย สั่งน้ำมากิน ผมเห็นแล้ว สุดจะมีความสุขเลยจริงๆนะครับ กลุ่มของครูคนที่3 ก็แบบว่า ถ่ายรูประหว่างกินข้าว หรืออะไรกัน ก็สนุกดีนะ

ในวันเกิดปีนี้ ผมบอกตามตรงเลยว่า ผมมีความสุขมากๆเลยนะครับ ไม่ได้สุขเพราะได้ของขวัญแต่สุขที่เห็นเด็กมีความสุข มีเสียงหัวเราะ มีความสดใสมากๆเลย ช่วงเวลานั้นผมอยากให้มีทุกๆวัน เลยนะครับ เด็กๆของผม ผมพยายามอยากให้เค้ามีความสุข เป็นคนดีนะครับ พวกเด็กเค้ารู้ว่าครูเชาว์ไม่เก่ง ไม่ได้เหมือนครูทั่วไป แต่ครูเค้ารักและจริงใจกับเด็กๆทุกคนนะครับ เรื่องนี้อาจจะเป็นแค่เพียงเรื่องธรรดาของใครหลายๆคน แต่ผมคิดว่า ผมเพิ่งสัมผัสเรื่องพวกนี้ครั้งแรก ปีนี้ผมขออยากมีช่วงเวลาดีๆอย่างนี้ก็เท่านั้นเองนะครับ


ปล.ขออย่าลบแท็กห้องชานเรือนนะครับ ผมขอเถอะ