จากกระทู้เดิม http://ppantip.com/topic/30202012 เรื่องคนขับฉี่ม่วง จบเรื่องคนขับแล้ว เลยอยากเอาเรื่องแขกมาเล่าหน่อย ถือว่าเอาสนุกๆแล้วกันนะท่าน

ต่อจากกระทู้เดิมเลยนะ ความเดิมคือ คนขับรถบัสเจอฉี่ม่วง เลยต้องผจญต่อกับแขก ทีแรกก็กะจะเล่าแค่เรื่องคนขับรถ มีแขกมาเกี่ยวเล็กน้อย แต่ไหนๆก็แล้ว อยากเล่าต่อเรื่องแขกอินเดีย เลยขอต่อมาเลย

ความเดิมคือ แขกอ้วกที่หมู่บ้านม้ง ดอยปุย

แขกคนนึง อ้วกเลย เพราะเหม็นควันรถมานาน ก็ไม่แปลกน่ะนะท่าน ไกด์เอานักศึกษามาขึ้นดอยสุเทพเยอะ หลายคนก็แบบนี้แหละท่าน เพราะความไม่เตยชิน แต่แหมนะ ฟังคนนึงอ้วกแล้ว ที่เหลืออีก 7 คน เริ่มจะผะอึดผะอมตามไปด้วย เป็นโรคติดต่อ หลังจากบัดนั้นเป็นต้นมา เสียงที่คลอไปกับทัวร์นั้น คือเสียงคน Build อ้วก เสียงดังเอิ้บอ้าบ จนไกด์พานจะเริ่มคลื่นไส้ไปด้วย

เพราะไม่มีเวลามากนักที่หมู่บ้านชาวเขา คำนวณเวลาแล้ว มีเวลาแค่ 20 นาทีเอง เพราะข้อกำหนดเรื่องเวลา ดังนั้น เลยเดินอะไรไม่ได้มาก แขกก็บ่นออกมาว่า ทำไมพวกชั้นไม่มีเวลาอะไรเลย ชั้นอยากเดินเยอะๆหน่อย ฯลฯ ไกด์ก็บอกว่า มันจำเป็นจริงๆ เพราะทัวร์ของเธอมันเยอะมากๆ เราต้องทำเวลา แขกก็ทำท่าไม่ชอบ บ่นหรือเปล่าไม่รู้นะ คงบ่นแหละ

ก็ยังดีนะท่าน ที่พอถึงวัด มีห้องน้ำให้อ้วกต่อ จากนั้น ก็มีอีก 2 – 3 คนไปอ้วก ( โถ น่าสงสาร ) เมื่อตอนจะรอคิวขึ้นลิฟท์ ( รุ่นนี้ ไม่เดินขึ้นบันได 306 ขั้นหรอกท่าน ไม่ถึงแน่นอน ไม่งั้น ขอเวลา 1 ชั่วโมง ) ตอนแรก พอไกด์จะพาเดินขึ้นลิฟท์ ต้องเดินบันไดเล็กน้อย แขกก็เริ่มงอแงไม่อยากเดิน
“My wife cannot walk too far!” คนที่ร้องออกมาคนนั้นคือ สามีของป้าคนนึง ที่ค่อนข้างอ้วน ก็นิดหน่อยนะท่าน ไม่ต้องถึงขั้นลิฟท์คนพิการ สุดท้าย เดินไม่เกิน 2 นาทีหรอกท่าน ก็มาถึงลิฟท์  และเราต้องรอลิฟท์ลงมาสักครู่ ไม่นาน แขกผู้หญิงคนนึง ก็บ่นออกมา
“ Why do we have to wait? “
“ It’s not a private lift , just be waiting 2 minutes only mad’m “ ไกด์ก็ตอบออกไป คุณมาดามก็ส่ายหน้าไม่สบอารมณ์อีกแล้ว