ขอเกริ่นถึงสาเหตุเล็กน้อยนะคะ  (ถ้าไม่มีเวลาอ่านรบกวนข้ามไปอ่านตรง "สิ่งที่สรุปได้"เลยคะ)
สุนัขของเราเป็นโรคไตมาปีกว่าแล้วคะ ช่วง 2 เดือนหลังค่าไตค่อนข้างสูงเฉลี่ยอยู่ที่ 9 ต้นๆค่ะ
เราย้ายไปรักษากับโรงพยาบาลชื่อดังอันดับต้นๆของไทยกับอาจารย์หมอท่านหนึ่ง เพื่อหวังว่าสุนัขของเราจะมีค่าไตที่ลดลง แต่เมื่อ 4 วันก่อนสุนัขของเราดูไม่ยอมทานอาหารเราเลยกังวล รีบเอาไปรพ.ดังกล่าว แต่เจอหมอท่านอื่นน่าจะเป็นนักศึกษาจบใหม่ เค้าบอกว่าจะต้องให้น้ำเกลือเข้าเส้นเลือด ซึ่งเรานั่งอยู่กับสุนัขตั้งแต่ 6 โมงเย็น ถึง 8โมงเช้าของอีกวันที่หน้าห้องฉุกเฉิน

จนเค้าเปิดทำการรักษาเราก็เอาไปให้หมอดูอาการต่อ (ซึ่งได้เจอกับนักศึกษาแพทย์อีกคน) เค้าบอกว่าอาจจะต้องให้สุนัขค้างคืน ซึ่งเราแย้ง7-8 รอบว่า สุนัขของเราค่อนข้างขี้กลัวและติดเรามาก ปกติเรารักษาอีกที่นึงเค้าจะมีห้องสำหรับเจ้าของนอนกับสุนัขได้ เพราะเคยลองให้อยู่คนเดียวแล้วเค้าไม่ยอมกินหรือฉี่เลย ... ซึ่งหมอคนนี้ก็โทรหาอาจารย์หมอให้มาคุยกับเรา ซึ่งเรายอมรับว่าเราค่อนข้างไว้ใจเลยให้น้องค้าง

...เรื่องทั้งหมดเริ่มขึ้นเมื่อเรามาเยี่ยมในวันถัดไป น้องเดินมาหาเราดีใจกระดิกหางไม่หยุด แต่ที่เราเห็นคือเค้ามอมแมมมากๆมีเศษอาหารเลอะเต็มหน้า และมีอาหารโรคไตเหลวๆวางกับสลิงฉีด ซึ่งยังเต็ม ...เรารู้สึกว่าถ้าทำแบบนี้เราดูแลเองที่บ้านดีกว่า เลยขอทำเรื่องออก แล้วจะกลับไปให้น้ำเกลือเองที่บ้าน กว่าจะทำเรื่องเสร็จก็นานมากๆ ระหว่างนี้น้องดูเพลียแต่ก็เล่นกับเราแล้วขู่ผู้ช่วยพยาบาลที่เดินเข้ามาใกล้ๆ (ที่หน้ากรงน้องเขียนว่า "ดุ" แปลว่าเค้าปกติและมีแรง)

พอถอดสายน้ำเกลือจากเครื่องให้ออก น้ำเกลือก็ไม่เดิน เค้าเลยบอกว่าจะเจาะใหม่ ในวินาทีที่เค้าเดินข้ามาจับขาเพื่อเปลี่ยนเข็ม สุนัขเราก็ชัก-ชักไม่หยุด น้ำลายฟูม  เหมือนเค้าเครียดมากที่ไม่อยากโดนเจาะ หรือโดนกระทำอะไรอีกแล้ว หมอที่นั่งอยู่ในห้องเยี่ยมสัตว์วิ่งมาฉีดยาระงับชักที่ก้น แล้วพาน้องไปดมอ็อกซิเจน เป็นเวลาชม.กว่า น้องไม่มีสติเลยคะดูมึนๆ ไม่มีกระดูกสันหลัง หมอในห้องเยี่ยมแจ้งว่า "เป็นอาการปกติ เดี๋ยวก็ฟื้นคะ กลับบ้านได้แล้วนะคะ" และให้เหตุผลว่าที่ชักเพราะค่าไตสูง เหมือนพยายามบอกว่าทางเค้าไม่ผิดอะไร

เราก็เชื่อว่ามันเป็นอย่างนั้นจนกลับมาที่บ้าน น้องดูไม่ได้สตินานมาก ผ่านมา 5 ชม.ก็ยังไม่รู้สึกตัวเลย พยายามลุกขึ้นมาเดินเมื่อมีอาการท้องเสีย เรารู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องดีเลยโทรไปที่โรงพยาบาล 20 กว่ารอบไม่มีคนรับเลย ไม่เป็นไรรีบไปแต่งตัวเตรียมไว้ พอลงมาไม่ถึง 10นาทีน้องก็ชักอีก รุนแรงมากๆ เค้าให้ยาระงับชักติดมาด้วย เราให้น้องช่วยฉีดที่ก้น แล้วรีบขับรถไปที่ โรงพยาบาลอื่นที่เคยรักษาอยู่ หมอก็ช่วยอย่างเต็มที่โดนการให้ยาเข้าเส้น แต่น้องก็ไม่หยุดชัก เค้าได้วัดค่าแอมโมเนียเพราะคิดว่าชักเนื่องจากค่าไตสูงตามที่เราเล่าว่าหมอในห้องเยี่ยมบอก

สิ่งที่สรุปได้คือ
ค่าแอมโมเนียปกติ ความดันปกติ แต่เค้าพบว่ามีอาการปอดบวมน้ำเพราะให้น้ำเกลือเยอะเกินไปและมีน้ำในสมอง สาเหตุน่าจะมาจากอาการทางประสาทมากกว่าเรื่องไต (โดนทำให้เครียดและวิตกมากๆ) แถมน้องมีอุณหภูมิต่ำมาก ต้องอยู่ในห้องที่มีไฟร้อนฉายพร้อมออกซิเจน และมีระดับโคม่าสกอร์ = 9 คืออยู่ในระยะหนักต้องเฝ้าระวัง

สถานการณ์น้องตอนนี้คือ หัวเค้าบวมมาก เหมือนมีน้ำอยู่ข้างใน (หมอให้ยาขับน้ำแล้วแต่ยังบวมอยู่) ที่สำคัญเค้าไม่รู้ว่าตัวเองชื่ออะไรแล้ว บางทีเราเรียกก็เหมือนจะตอบสนองอ่อนๆ แต่บางทีก็ไม่รู้เรื่องเหมือนเจ้าหญิงนิทรา หมอบอกว่าโอกาสรอดคือ 30% ซึ่งถ้ารอดก็ไม่เหมือนเดิมเพราะเค้าชักเป็นเวลานาน แถมให้ยาระงับตัวที่อ่อน และให้ทางก้นแทนที่จะให้เข้าเส้น ซึ่งเราทำใจไม่ได้เลย สุนัขของเราดีๆ เอาไปฝากแค่คืนเดียว ไม่รู้ไปโดนอะไรมาบ้าง ไม่กี่ชม.ยังเล่นกับเราอยู่เลย วันนี้นอนอยู่ใน icu ตาค้าง ม่านตาหด ปิดตาไม่ได้ ตัวเย็น ขาบวม หัวบวม  แล้วเค้าจะรับผิดชอบอะไรได้บ้างไหมคะ เรายังไม่มีเวลากลับไปเอาเรื่องเพราะสุนัขเราตอนนี้แย่มากๆ เราต้องไป-กลับระหว่างรพ.เพื่อดูอาการบ่อย

เราถามหมอว่า ถ้าไม่หายแบบนี้ขอเอากลับมาดูแลที่บ้านดีไหมเค้าจะได้อยุ่ในสภาพแวดล้อมที่ดี แต่หมอกลัวว่าอุณหภูมิเค้าต่ำมากๆ อาจะเสียชีวิตไว หรืออาจจะเกิดอาการชักอีก (เราไม่อยากให้จิตสุดท้ายเค้าไม่ดีและทรมาน) และต้องมั่นดูน้ำเกลือทุก 4ชม.เพราะอาการบวมน้ำของเค้า(ส่วนนี้เราคิดว่าเราทำได้ เราแทบอยากนั่งเฝ้าเค้าทั้งวันทั้งคืน)

แต่ถ้าให้น้องนอนอยู่ที่รพ.น้องก็อาจจะโดนเจาะเลือดไปวัดค่าต่างๆ ซึ่งเราเห็นก็รับไม่ค่อยได้เพราะแขนน้องเล็กมาก (ชิวาวา) มีแต่รอยจ้ำเลือดแต่ก็จะปลอดภัยเพราะอยู่ใกล้หมอ ....แต่เราคิดว่ามันเหมือนกับการไปยื้อเค้า ถึงหมอจะพูดว่าเค้ายังสู้อยู่ เราก็อยากสู้กับเค้าเหมือนกัน แต่2วันนี้ระดับโคม่าสกอร์เท่าเดิมเลย แถมความรู้สึกตัวก็น้อยลง (วันแรกเค้ายังพยายามเงยหน้าและกระดิกหางอ่อนๆ) แต่เราก็ยังไม่อยากหมดหวัง

เราเครียดมากคะที่ต้องตัดสินใจเรื่องที่ยากมากๆแบบนี้ เพื่อนคนไหนมีประสบการณ์หรือความคิดเห็นไหมคะว่า
ระหว่างเอากลับมาดูแลที่บ้าน ซึ่งเสี่ยงต่อการชักและไปอย่างกระทันหันน่ากลัว กับการรักษาเพื่อยื้อให้เค้ากลับมาเป็นปกติไปเรื่อยๆ
หรือใครมีทางออกที่ดีกว่านี้ เราขอความกรุณาด้วยจริงๆนะคะ เราตัดสินใจไม่ได้เลยคะ เราแอบกดดันเรื่องความเป็นคนจีนจัดของที่บ้าน
ซึ่งเค้าถือว่า ใครเสียชีวิตนอกบ้านห้ามนำเข้าบ้านอีก แม้แต่คนในครอบครัวก็ห้ามนำเข้าบ้าน (เราตั้งใจอยากฝังเค้าที่บ้านอะคะ) เราได้ยินมาว่า ถ้าเผาต้องเอากระดูกน้องไปลอยน้ำให้หมดไม่ให้เอากลับมาไม่งั้นเค้าจะไปไม่ครบ คือเราอยากเก็บเอาไว้เป้นที่ระลึก เราผูกพันกับเค้ามากๆคะ ตั้งแต่ที่ทราบว่าเป็นโรคไตก็งดทานเนื้อสัตว์ให้เค้ามาตลอดจนถึงทุกวันนี้ปีกว่าแล้ว หวังว่าผลบุญทั้งหมดจะช่วยให้เค้ามีชีวิตที่ดีขึ้นหรือจากไปอย่างสงบและไม่ทรมาน

ขอความกรุณาและขอโทษด้วยนะคะที่เรื่องค่อนข้างยาว T____T