หลังจากไล่ล่าหาเล่ม 1 มาตลอดสองอาทิตย์จนได้พร้อมกับเล่ม 2 มาสมใจ บวกกับได้อ่านต่อหลังจากนั้นไปจนถึงตอน 65...ขอถามทุกท่านที่อ่านเรื่องนี้เล็กน้อยว่า

"ยังไม่สายเกินไปใช่มั้ยครับที่ผมจะอวยสองคนนี้"




จะไม่ให้อวยได้ยังไง ในเมื่อมีฉากเด็ดๆ มาให้กระตุ้นหัวใจเป็นระยะๆ...ถึงจะไม่ใช่ฉากใหญ่โตอะไรก็เถอะ

...โดยเฉพาะฉากนี้ในตอนที่ 64 - 65

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ฉากที่ฮาจิคว้าข้อมือของอากิไว้หลังโดนปฏิเสธไม่พูดเรื่องฟาร์มบ้านของอิจิโร่ล้มละลายครั้ง

ดูแล้วอินมากๆ จริงๆ ยิ่งถ้านึกถึงฉากเดียวกันในดราม่าช่วงก่อนๆ ที่อากิมักหลบหน้าไม่พูดกับฮาจิเรื่องบ้านของอิจิโร่ประจำ จนถึงฉากดราม่าเรื่องบักอิจิโร่ที่ทั้งบีบทั้งกดดันอารมณ์คนอ่านมาตั้งแต่ตอนก่อนๆ แล้วจะโคตรพ่อโคตรแม่อินเลยทีเดียว

เรียกว่าดราม่าที่กดดันมาตลอดตั้งแต่ช่วงนั้นมาระเบิดเอาในฉากคว้าข้อมือฉากนี้เลยก็ไม่ผิดนัก






ต่อด้วยบทพูดโครตเท่ประจำตอน 65

"จะโดนลากรึจะโดนเหยียบตายก็ช่าง!!! ครั้งนี้ชั้นจะไม่ยอมปล่อยบังเหียนเด็ดขาด!!!"

...น่าจะแทนที่คำว่า "บังเหียน" ด้วยคำว่า "มือ" นะ บักฮาจิเอ๊ย




ฉากน้ำตาของน้องอากิหลังโดนบักฮาจิแสดงความแมนต่อหน้า




และแล้วก็มาถึงฉากโคตรพ่อโคตรแม่ฟินประจำตอนนี้






อารมณ์ประมาณ "พูดจนได้..." ขึ้นมาเลย...ถึงลงท้ายเจ้าตัวจะตะครุบปากตัวเองไว้ทันก็เถอะ


เป็นคู่ที่อ่านเนื้อเรื่องแล้วนึกถึงเพลงนี้ขึ้นมาเลยทีเดียว...ถึงเนื้อหาที่ทำให้ผมฟินเนื้อหาจะกลับกับเนื้อเพลงนี้ก็เถอะ




อ่านแล้วอยากเห็นจริงๆ ว่าเนื้อเรื่องของคู่นี้จะมีอะไรต่อไปในตอนหน้าๆ มั้ย อยากเอาใจช่วยให้สองคนนี้ (รวมถึงบักอิจิโร่ด้วย) ได้ผ่านพ้นฤดูหนาวอันหนาวเหน็บเต็มไปด้วยดราม่าไปได้โดยไวด้วยเถิ๊ด


ว่าแล้วก็รอเล่ม 3 ไทยกับตอน 68 ญี่ปุ่นกันต่อไป