คือเราเป็นผู้หญิงนะคะ ไปชอบผู้ชายก่อน
ประมาณเข้าหาเค้าก่อน ทำงานที่เดียวกันค่ะ เพียงแต่
ไม่ค่อยได้มีโอกาสร่วมงานกัน

โทรหาเค้าก็คุยนะคะ เพียงแต่เค้าเป็นคนไม่เปิดเสียงโทรศัพท์
ทำให้ไม่ค่อยได้รับโทรศัพท์เรา และไม่เคยโทรกลับ
เราก็พยายามโทรช่วงที่เค้าน่าจะถึงบ้านแล้ว น้อยครั้งมากที่รับ
แต่เวลาอยู่ที่ทำงานโทรแล้วเค้าก็รับนะคะ

พอไม่รับทำให้เราโทรหลายครั้ง แต่เราคิดว่าเค้าคงวางไว้สักที่
เลยไม่รู้ว่าโทรศัพท์เข้า ก็เลยโทรหลายครั้งหน่อย แต่เวลาห่างกันนะคะ
จนแบบรู้สึกรำคานตัวเอง เมื่อวานโทรไปแล้วรับเลยถามเค้าตรงๆอะคะ
ว่าแบบ...รำคานเราใช่รึเปล่า เค้าบอกว่าถ้ารำคานแล้วจะรับทำไมล่ะ
เราเลยบอกแต่คือไม่รับบ่อยมาก เค้าก็บอกว่า บอกแล้วไงว่าไม่เปิดเสียงโทรศัพท์
อาจจะติดนิสัยนี้ไปแล้ว (เราก็คิดว่าข้ออ้างรึเปล่าวะ)

ต่อนะคะ....เว้นบรรทัดบ้าง เดี่ยวเพื่อนๆจะเอือมซะก่อน

เราก็ถามตรงๆเลยว่า อืม เอ่อม รู้ใช่ป่าวว่าเออเราเข้าหาเทออยู่
ประมานอยากรู้จัก เอาง่ายๆคือจีบ แล้วเธอคิดว่าไง ยินดีหรือไม่ยินดี
ไม่ต้องเกรงใจและรักษาน้ำใจนะ เพราะเออยังไงเราก็ยังร่วมงานกันได้
ที่มาถามเพราะแบบเทอดูแปลกๆ เฉยๆ ชาๆ เราทำให้เทออึดอัดมั้ย
ถ้ารำคานไรงี้บอก

เค้าก็ตอบว่า ก็รู้แหละ พอจะรู้....ก็คุยกันๆไปก่อน ไม่ได้ไม่เต็มใจคุย
ไม่รำคาน คุยได้ เราเลยแบบนี่คือไม่ปฏิเสธใช่ปะวะนึกในใจ
เราก็บอกว่าไม่ได้เร่งรัดนะ แค่มาถามเพราะกลัวไปทำให้เธออึดอัด
แต่โอกาสคุยเพื่อศึกษาดันมีน้อยม้ากกกกกกก
เพราะอยู่ที่ทำงาน เจอกันก็มัวแต่อาย ไม่พูดกันเวลาเดินเจอกัน

เลยว่า ตานี่นี่มันยังไงกัน ไม่สนใจเราเกินไปรึเปล่า~
แต่คือชอบเค้านะ ไม่ได้คลั่ง แต่ในเมื่อเค้าก็ไม่ปฏิเสธ แต่ทำไม
ถึงไม่เปิดโอกาสการคุยกันมากกว่านี้ โลกส่วนตัวสูงหรอ?

เราควรทำไงดี หยุดหรือว่า ลองต่อไปเรื่อยๆ
ยาวไปนิดนะคะแต่ เห้ออออออออออ จริงๆค่ะ