http://rt.com/news/bout-prison-diary-truth/ จากเว็บนี้ที่มีเพื่อนๆ ส่งลิงค์ให้อ่าน และมีบางท่านกรุณาแปลไว้คร่าวๆ แล้ว
Viktor Bout, who is standing trial in the US for alleged trafficking of weapons, gave an account of the hardships he endured in Thai and American prisons and the sleazy political dealings which may be behind his case.
วิกเกตอร์ บูธ(ประมาณนั้น ไม่ขอแปลเพราะไม่ใช่เนื้อหาสำคัญ)
The revelations came from his personal diary, which Bout wrote in US custody and handed over to the Russian newspaper Novaya Gazeta.
In his report, Bout says Thailand’s authorities decided to hand him over to the US because the White House promised to turn a blind eye to its persecution of the opposition. In 2010, when the extradition request was being reviewed by a Thai court, the country was shaken by violent riots.
จากรายงานของเขาเอง บูธกล่าวว่า ผู้มีอำนาจในประเทศไทยตกลงใจที่จะส่งเขาให้กับอเมริกา จากการที่ทำเนียบขาวรับปากที่จะทำเป็นมองไม่เห็นกับเหตุการณ์ก่อความไม่สงบในปี 2010 ในประเทศไทย(ประมาณนั้น ไม่ขอแปลเพราะไม่ใช่เนื้อหาสำคัญ)
“On 23 May, Bangkok was aflame in the wake of the dispersal of a rally [when the Army killed 89 people], 36 buildings had been set on fire, and everything was shut down for 10 days. It was a real civil war. Courts, banks and transport were out of service. The army was going after the red-shirts [opposition activists). Only three judges showed up at the court,” Bout says.
วันที่ 23 พฤษภาคม กรุงเทพฯ มีวิกฤตจากการก่อความไม่สงบ กองทัพสังหารคนไป 89 ศพ อาคาร 36 แห่งถูกวางเพลิง และทุกอย่างหยุดชะวักนาน 10 วัน มันคือสงครามกลางเมือง(ประมาณนั้น ไม่ขอแปลเพราะไม่ใช่เนื้อหาสำคัญ)
The government’s actions against the opposition were condemned at the time by the international community.
“The US administration criticized the [Thai Prime Minister] Abhisit Vejjajiva’s government for using force, threatening it with sanctions. And then it all suddenly stopped, as if by magic. That happened exactly on May 23. Perhaps, Abhisit was using my sentence as a trump card: the US would stop twisting Bangkok’s arms, and Thailand would extradite Bout in return…” he speculates.
รัฐบาลอเมริกันตำหนิรัฐบาลอภิสิทธิ์ในการใช้กำลังปราบปรามประชาชน และข่มขู่ที่จะเข้าแทรกแซงให้หยุดการปฏิบัติการในทันที บางที รัฐบาลอภิสิทธิ์อาจใช้คำพิพากษาของผมเป็นบัตรผ่านไปสู่การหยุดการแทรกแซงของรัฐบาลอเมริกัน และส่งตัวผมให้เป็นการแลกเปลี่ยน
Bout says shortly before that he met with two senior Thai officials who thought he may have information about Thaksin Shinawatra, the former prime minister ousted by an armed coup in 2006.
บูธกล่าวสั้นๆ ก่อนที่เขาจะได้พบกับเจ้าหน้าที่ระดับสูงของไทย ที่คิดว่าเขาอาจมีข้อมูลเกี่ยวกับทักษิณ ชินวัตร
One was a close aide to the prime minister, whose identity is not revealed in the diary. Bout however gives the man’s nickname as “Wallpaper” which he “received for following his boss everywhere”.
คนหนึ่งเป็นคนสนิทของอภิสิทธิ์ซึ่งในบันทึกประจำวันไม่ได้บ่งบอกชัดเจน อย่างไรก็ตามบูธให้สมญานามคนนั้นว่า "วอลเปเปอร์" เพราะคนนั้นจะติดตามนายของเขาไปทุกสถานที่
The other one was introduced as Sirichoke Sopha, a parliament member. He showed Bout an internet article from a Sri Lankan website about Thaksin’s visit to Colombo in December 2004, and his alleged negotiations with the government.
อีกคนได้รับการแนะนำว่าคือ ศิริโชค ซึ่งได้แสดงให้บูธดูเว็บไซท์จากศรีลังกาเกี่ยวกับการไปเยื่อนของทักษิณในปี 2004 และเสนอเงื่อนไขในการเจรจาต่อรองกับรัฐบาลให้กับเขา
“I asked him what on earth I had to do with that. Sirichoke Sopha replied: ‘But look, here’s the IL-76 aircraft with the Kazakh crew, which was arrested on December 5 in Bangkok while carrying weapons from North Korea. According to its flight plan, it was traveling via Colombo, Sri Lanka. We suspect that Thaksin was planning to secretly unload these weapons in Bangkok, and forward them to his supporters, the red-shirts.’ ‘That looks like total nonsense to me,’ I told him.”
"ผมถามเขาว่าทำไมผมจะต้องมาทำสิ่งเหล่านีั้ ศิริโชคตอบว่า "ดูสิ นี่คือนักบินของคาซัคที่ถูกจับเมื่อเดือนธันวาที่กรุงเทพฯ ขณะกำลังขนอาวุธสงคารมจากหลีเหนือ และแผนการบินกำหนดให้เดินทางผ่านโคลัมโบเมืองหลวงจองศรีลังกา เราสงสัยว่าทักษิณวางแผนในการขนย้ายอาวุธสงครามนี้ที่กรุงเทพฯ และส่งไปให้พวกเสื้อแดง" ซึ่งนั่นเมื่อผมฟังแล้ว มันเป็นเรื่องไร้สาระสิ้นดีสำหรับผม ผมบอกกับเขาอย่างนั้น (บูธบอกศิริโชค)
The visitors had a keen interest in what Bout had to say about Thaksin’s visit to Moscow, he recalls. They were also interested in any information about Russian intelligence agents operating in Thailand. Bout says he was unable to help the visitors with either of those requests.
ผู้ที่มาพบมีความสนใจอย่างแรงกล้าที่จะเสนอให้บูธพูดถึงการเยือนมอสโควของทักษิณ และสนใจข้อมูลเกี่ยวกับการทำงานของสายลับชาวรัสเซียในประเทศไทย และบูธกล่าวว่าเขาไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้ในคำขอทั้งสองข้อนี้
“Generally, it was an interesting conversation. Why would the Thai Prime Minister… send his assistant to a see a prison inmate? I found out the answer later on, after August 20 [2010], when the Court of Appeal announced its decision, which was dated May 23,” Bout recalls.
โดยทั่วไปล้ว มันเป็นเรื่องที่น่าสนใจมากว่า ทำไมนายกฯ ของไทยจึงส่งผู้ช่วยมาพบนักโทษอย่างผม ผมได้พบคำตอบหลังจากนั้นหลังวันที่ 20สิงหา 2010 เมื่อศาลมีคำสั่งออกมา(ให้ส่งตัวผมให้อเมริกา)
The defendant also describes some episodes of his incarceration in Thailand, which he felt was aimed at intimidating him. He says the prison’s administration wanted to transfer him to a cell in another block with a clear view of death row.
(ประมาณนั้น ไม่ขอแปลเพราะไม่ใช่เนื้อหาสำคัญ)
“[The guards] packed my belongings, put me in a minivan and drove around the prison’s perimeter. They stopped at a building which was marked ‘Execution Block’. It looked newly-built, with a lawn and flowers around, and a pond nearby. They took my belongings inside. There were several rooms: behind a window, there were three metal beds equipped with fasteners, which are used for giving lethal injections, and across a hallway there were three single-man cells,” he says.
When Bout refused the new cell, he was returned to the old one, while guards said they were “sorry for the inconvenience.”
Bout complained about other things he faced while in Thai custody and particularly about the way he was treated during his transfer to the US. He was given dirty clothes instead of what he wore in his cell, and was stripped and photographed naked, and generally handled like “a package”, he says.
“In the airport, they took me to a VIP lounge. That is where the ‘transfer’ took place, in one of the rooms. American special agents put their signatures on some document that I never got to see. They didn’t read out any verdict or legal rationale to me. For them, I was merely a commodity, a package rather than a human being,” Bout says.
The Americans wanted him to co-operate and tried to scare him, he says. They said a Russian assassin has been dispatched to ensure he never made it to the US.
“[DEA agents] told me they would reduce my sentence and recommend that I should be placed in a ‘good’ prison, if only I would co-operate with the investigation. I was specifically expected to start assisting them and telling them about my ‘connections’ once I’d realize that Russia wanted me assassinated – that is why I had to wear a helmet and a bullet-proof vest all the way until I was on board a plane. I replied, ‘Gentlemen, since you’ve read my rights where it says that I have the right to remain silent, I’m certainly going to use it’,” the diary says.
Viktor Bout gave a vivid description of his life in a US prison, where he was held in custody during court proceedings.
“[When we got to the correction facility], they locked me up in a cell, took off my chains and shackles, and told me to take off all of my clothes. Then they inspected my bottom (which was very humiliating, especially since it happened every time I was taken to court), my tongue, mouth, and hair. They gave me an orange overall, an orange T-shirt, socks, Chinese slippers, and there I was back in a cell, with handcuffs on,” he says, describing his arrival.
Bout says the US prison resembled nothing more than a psychiatric ward.
“The guards were doing their job: you could only move around wearing cuffs, and if you were to go to the medical department, you would also have to wear a belt with a chain, and shackles. No talking was allowed, they just gave me food three times a day and took me to meet my lawyers and my wife. It felt like being locked up in a mental institution,” Bout says.
(ประมาณนั้น ไม่ขอแปลเพราะไม่ใช่เนื้อหาสำคัญ)
วิกเตอร์บูธ พูดถึงอภิสิทธิ์ เอามาแปลให้เพื่อนๆ ได้อ่านชัดๆ ว่าอภิสิทธิ์ส่งสมุนไปพบวิกเตอร์ บูธทำไม
Viktor Bout, who is standing trial in the US for alleged trafficking of weapons, gave an account of the hardships he endured in Thai and American prisons and the sleazy political dealings which may be behind his case.
วิกเกตอร์ บูธ(ประมาณนั้น ไม่ขอแปลเพราะไม่ใช่เนื้อหาสำคัญ)
The revelations came from his personal diary, which Bout wrote in US custody and handed over to the Russian newspaper Novaya Gazeta.
In his report, Bout says Thailand’s authorities decided to hand him over to the US because the White House promised to turn a blind eye to its persecution of the opposition. In 2010, when the extradition request was being reviewed by a Thai court, the country was shaken by violent riots.
จากรายงานของเขาเอง บูธกล่าวว่า ผู้มีอำนาจในประเทศไทยตกลงใจที่จะส่งเขาให้กับอเมริกา จากการที่ทำเนียบขาวรับปากที่จะทำเป็นมองไม่เห็นกับเหตุการณ์ก่อความไม่สงบในปี 2010 ในประเทศไทย(ประมาณนั้น ไม่ขอแปลเพราะไม่ใช่เนื้อหาสำคัญ)
“On 23 May, Bangkok was aflame in the wake of the dispersal of a rally [when the Army killed 89 people], 36 buildings had been set on fire, and everything was shut down for 10 days. It was a real civil war. Courts, banks and transport were out of service. The army was going after the red-shirts [opposition activists). Only three judges showed up at the court,” Bout says.
วันที่ 23 พฤษภาคม กรุงเทพฯ มีวิกฤตจากการก่อความไม่สงบ กองทัพสังหารคนไป 89 ศพ อาคาร 36 แห่งถูกวางเพลิง และทุกอย่างหยุดชะวักนาน 10 วัน มันคือสงครามกลางเมือง(ประมาณนั้น ไม่ขอแปลเพราะไม่ใช่เนื้อหาสำคัญ)
The government’s actions against the opposition were condemned at the time by the international community.
“The US administration criticized the [Thai Prime Minister] Abhisit Vejjajiva’s government for using force, threatening it with sanctions. And then it all suddenly stopped, as if by magic. That happened exactly on May 23. Perhaps, Abhisit was using my sentence as a trump card: the US would stop twisting Bangkok’s arms, and Thailand would extradite Bout in return…” he speculates.
รัฐบาลอเมริกันตำหนิรัฐบาลอภิสิทธิ์ในการใช้กำลังปราบปรามประชาชน และข่มขู่ที่จะเข้าแทรกแซงให้หยุดการปฏิบัติการในทันที บางที รัฐบาลอภิสิทธิ์อาจใช้คำพิพากษาของผมเป็นบัตรผ่านไปสู่การหยุดการแทรกแซงของรัฐบาลอเมริกัน และส่งตัวผมให้เป็นการแลกเปลี่ยน
Bout says shortly before that he met with two senior Thai officials who thought he may have information about Thaksin Shinawatra, the former prime minister ousted by an armed coup in 2006.
บูธกล่าวสั้นๆ ก่อนที่เขาจะได้พบกับเจ้าหน้าที่ระดับสูงของไทย ที่คิดว่าเขาอาจมีข้อมูลเกี่ยวกับทักษิณ ชินวัตร
One was a close aide to the prime minister, whose identity is not revealed in the diary. Bout however gives the man’s nickname as “Wallpaper” which he “received for following his boss everywhere”.
คนหนึ่งเป็นคนสนิทของอภิสิทธิ์ซึ่งในบันทึกประจำวันไม่ได้บ่งบอกชัดเจน อย่างไรก็ตามบูธให้สมญานามคนนั้นว่า "วอลเปเปอร์" เพราะคนนั้นจะติดตามนายของเขาไปทุกสถานที่
The other one was introduced as Sirichoke Sopha, a parliament member. He showed Bout an internet article from a Sri Lankan website about Thaksin’s visit to Colombo in December 2004, and his alleged negotiations with the government.
อีกคนได้รับการแนะนำว่าคือ ศิริโชค ซึ่งได้แสดงให้บูธดูเว็บไซท์จากศรีลังกาเกี่ยวกับการไปเยื่อนของทักษิณในปี 2004 และเสนอเงื่อนไขในการเจรจาต่อรองกับรัฐบาลให้กับเขา
“I asked him what on earth I had to do with that. Sirichoke Sopha replied: ‘But look, here’s the IL-76 aircraft with the Kazakh crew, which was arrested on December 5 in Bangkok while carrying weapons from North Korea. According to its flight plan, it was traveling via Colombo, Sri Lanka. We suspect that Thaksin was planning to secretly unload these weapons in Bangkok, and forward them to his supporters, the red-shirts.’ ‘That looks like total nonsense to me,’ I told him.”
"ผมถามเขาว่าทำไมผมจะต้องมาทำสิ่งเหล่านีั้ ศิริโชคตอบว่า "ดูสิ นี่คือนักบินของคาซัคที่ถูกจับเมื่อเดือนธันวาที่กรุงเทพฯ ขณะกำลังขนอาวุธสงคารมจากหลีเหนือ และแผนการบินกำหนดให้เดินทางผ่านโคลัมโบเมืองหลวงจองศรีลังกา เราสงสัยว่าทักษิณวางแผนในการขนย้ายอาวุธสงครามนี้ที่กรุงเทพฯ และส่งไปให้พวกเสื้อแดง" ซึ่งนั่นเมื่อผมฟังแล้ว มันเป็นเรื่องไร้สาระสิ้นดีสำหรับผม ผมบอกกับเขาอย่างนั้น (บูธบอกศิริโชค)
The visitors had a keen interest in what Bout had to say about Thaksin’s visit to Moscow, he recalls. They were also interested in any information about Russian intelligence agents operating in Thailand. Bout says he was unable to help the visitors with either of those requests.
ผู้ที่มาพบมีความสนใจอย่างแรงกล้าที่จะเสนอให้บูธพูดถึงการเยือนมอสโควของทักษิณ และสนใจข้อมูลเกี่ยวกับการทำงานของสายลับชาวรัสเซียในประเทศไทย และบูธกล่าวว่าเขาไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้ในคำขอทั้งสองข้อนี้
“Generally, it was an interesting conversation. Why would the Thai Prime Minister… send his assistant to a see a prison inmate? I found out the answer later on, after August 20 [2010], when the Court of Appeal announced its decision, which was dated May 23,” Bout recalls.
โดยทั่วไปล้ว มันเป็นเรื่องที่น่าสนใจมากว่า ทำไมนายกฯ ของไทยจึงส่งผู้ช่วยมาพบนักโทษอย่างผม ผมได้พบคำตอบหลังจากนั้นหลังวันที่ 20สิงหา 2010 เมื่อศาลมีคำสั่งออกมา(ให้ส่งตัวผมให้อเมริกา)
The defendant also describes some episodes of his incarceration in Thailand, which he felt was aimed at intimidating him. He says the prison’s administration wanted to transfer him to a cell in another block with a clear view of death row.
(ประมาณนั้น ไม่ขอแปลเพราะไม่ใช่เนื้อหาสำคัญ)
“[The guards] packed my belongings, put me in a minivan and drove around the prison’s perimeter. They stopped at a building which was marked ‘Execution Block’. It looked newly-built, with a lawn and flowers around, and a pond nearby. They took my belongings inside. There were several rooms: behind a window, there were three metal beds equipped with fasteners, which are used for giving lethal injections, and across a hallway there were three single-man cells,” he says.
When Bout refused the new cell, he was returned to the old one, while guards said they were “sorry for the inconvenience.”
Bout complained about other things he faced while in Thai custody and particularly about the way he was treated during his transfer to the US. He was given dirty clothes instead of what he wore in his cell, and was stripped and photographed naked, and generally handled like “a package”, he says.
“In the airport, they took me to a VIP lounge. That is where the ‘transfer’ took place, in one of the rooms. American special agents put their signatures on some document that I never got to see. They didn’t read out any verdict or legal rationale to me. For them, I was merely a commodity, a package rather than a human being,” Bout says.
The Americans wanted him to co-operate and tried to scare him, he says. They said a Russian assassin has been dispatched to ensure he never made it to the US.
“[DEA agents] told me they would reduce my sentence and recommend that I should be placed in a ‘good’ prison, if only I would co-operate with the investigation. I was specifically expected to start assisting them and telling them about my ‘connections’ once I’d realize that Russia wanted me assassinated – that is why I had to wear a helmet and a bullet-proof vest all the way until I was on board a plane. I replied, ‘Gentlemen, since you’ve read my rights where it says that I have the right to remain silent, I’m certainly going to use it’,” the diary says.
Viktor Bout gave a vivid description of his life in a US prison, where he was held in custody during court proceedings.
“[When we got to the correction facility], they locked me up in a cell, took off my chains and shackles, and told me to take off all of my clothes. Then they inspected my bottom (which was very humiliating, especially since it happened every time I was taken to court), my tongue, mouth, and hair. They gave me an orange overall, an orange T-shirt, socks, Chinese slippers, and there I was back in a cell, with handcuffs on,” he says, describing his arrival.
Bout says the US prison resembled nothing more than a psychiatric ward.
“The guards were doing their job: you could only move around wearing cuffs, and if you were to go to the medical department, you would also have to wear a belt with a chain, and shackles. No talking was allowed, they just gave me food three times a day and took me to meet my lawyers and my wife. It felt like being locked up in a mental institution,” Bout says.
(ประมาณนั้น ไม่ขอแปลเพราะไม่ใช่เนื้อหาสำคัญ)