1) คำว่าสะสมบุญ เห็นที่เขาตอบกันมาแล้วในพันทิป (รออ่านของคนอื่นด้วยนะครับ) คือภูมิมนุษย์เป็นสุขคติของเทวดาเพราะมีหนทางทำกุศลได้มากกว่าเทวดา เทวดาอนุโมทนากุศลที่มีผู้อุทิศไปให้ได้ (ท่านที่ลืมอนุโมทนากุศลของคนอื่น คงต้องหัด ๆ ไว้เผื่อไปเป็นเทวดาจะได้สะสมนิสัยการอนุโมทนาในกุศลไว้บ้าง เพราะถ้าไม่เคยเลยไปอยู่แบบสบายมาก ๆ แล้วจะนึกเรื่องอนุโมทนาไม่เป็น ) เทวดาในสวรรค์มีที่ฟังธรรมครับ (ศาลาสุธรรมา) ดังนั้นถ้าสะสมนิสัยชอบฟังธรรมไว้แล้วไปเกิดในที่นั้นอาจได้ฟังธรรมต่อไป ศาลาสุธรรมา (สุธรรมาเทวสภา) มีการให้ฟังธรรมเดือนละ 8 วัน ที่ปรากฏคือศาลาสุธรรมาอยู่ในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ แต่มีผู้บรรยายธรรมท่านหนึ่งว่าสวรรค์ทุกชั้นก็สามารถหาฟังคำบรรยายธรรมได้ (น่าจะเพราะคงจะมีผู้บรรลุคุณธรรมไปเกิดอยู่ที่นั้น หรือมีธรรมกถึกผู้เข้าใจคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ไปเกิดตามสวรรค์ชั้นต่าง ๆ - (เดาเอา) นะครับ))

ดังนั้นว่าไปตามที่เคยมีผู้ตอบ ๆ มา - เป็นเทวดาท่านเสวยสุขเป็นส่วนมาก อยู่ในภพที่มีแต่ความเพลินเพลิน โอกาสของการสะสมบุญจึงน้อย ตัวอย่างก็มีปรากฏในพระไตรปิฏกตอนที่พระอินทร์ท่านจะสิ้นบุญ แต่ได้มาเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าทูลปัญหา (ค้นได้จาก "ปัญหาของท้าวสักกะ) ท่านถามและฟังจากพระผู้มีพระภาคเจ้าจนจบ (รู้สึกจะสิบข้อ) ท่านบรรลุคุณธรรมเป็นพระโสดาบัน เลยไม่ต้องมาเกิดเป็นมนุษย์หรือไปเกิดในที่อื่น ๆ (ถ้าบุญหมดตอนนั้นและไม่ได้ฟังธรรม) ขนาดพระอินทร์ผู้เป็นใหญ่ยังต้องมาเฝ้าพระพุทธเจ้าด้วยเหตุแห่งกุศลจะหมดตามที่ว่าเลยครับ

2) "หลังจากเสวยบุญ-ชดใช้กรรมจะกี่ภพกี่ชาติก็ตาม ถ้าเสร็จแล้ว จะต้องรีสตารท์กลับมาเกิดเป็นมนุษย์อีกรอบใช่รึปล่าวครับ" กรรมและผลของกรรมที่มีต่อการเวียนว่ายตายเกิด ไม่ใช่ระบบเริ่มต้นใหม่ เสวยบุญหมดแล้วมาเกิดเป็นมนุษย์ หรือตายไปอยู่ในทุกขคติแล้วมาเป็นมนุษย์ใหม่ คือผลของกรรมดี ผลของกรรมไม่ดี ไม่ใช่ระบบชั่งตวงวัดว่ากรรมดีหมดแล้ว (หมดคือได้รับผลของกรรมดีใช้หมดเหลือศูนย์) หรือกรรมชั่วชดใช้หมดแล้ว (จากติดลบเหลือศูนย์) เราท่านเกิดมานับชาติไม่ได้ (นับไม่ถ้วน นับไม่หมด) กรรมที่ทำมานับกันไม่ได้เช่นเดียวกับผลของกรรม จากตัวอย่างเดิมของท้าวสักกะ ท้าวสักกะบุญหมดสำหรับการดำรงภพชาติเป็นท้าวสักกะ ชาติถัดไปก็ไม่ทราบว่าจะเกิดมาในภพไหน ไม่ได้แปลว่ากรรมดีของท้าวสักกะเหลือศูนย์ แต่ผลของกรรมที่สนับสนุนให้มีความเป็นท้าวสักกะตอนนั้นจะหมดลง ผลของกรรมดีในอดีตชาติของท้าวสักกะอื่น ๆ ก็ยังมีอีกนับไม่ถ้วน เช่นเดียวกับผลของกรรมไม่ดีในอดีตชาติของท้าวสักกะอีกนับไม่ถ้วน

ถ้าท้าวสักกะไม่ได้บรรลุคุณธรรมเป็นพระโสดาบัน ท่านจะไปเกิดที่ไหนถัดจากชาติที่เป็นท้าวสักกะ (ตอนนั้น) ก็ไม่ทราบ แต่เมื่อท่านบรรลุคุณธรรมนั้นแล้วไม่ว่าอย่างไรเป็นที่แน่นอนว่าท่านปิดประตูอบาย (คือไม่ตกต่ำไปในทุกขคติ (ไม่ไปเกิดต่ำความเป็นมนุษย์)) ในชาติถัดไปของท่าน

เหมือนกันกับเราท่านเรามีกรรมดีสะสมมาไม่รู้กี่ชาติต่อกี่ชาติ กรรมชั่วมากี่ชาติต่อกี่ชาติ ไม่รู้ว่าตอนเราตายผลของกรรมดีหรือกรรมชั่วจะส่งผลให้เราไปเกิดเป็นมนุษย์ หรือเทวดา หรือตกต่ำไปเป็นสัตว์เดรฉาน อมนุษย์ สัตว์นรก ไม่ใช่ชาตินี้เรามาเป็นคนเพราะมีระบบเริ่มต้นใหม่ (กรรมดีจาก + เหลือ 0 หรือกรรมชั่วจากติดลบ เหลือ 0) เราได้เกิดเป็นคนเพราะผลของกรรมดีในอดีต (ทำมาแล้วแน่เพราะตอนนี้เกิดเป็นคนได้รับผลของกรรมดีนั้นแต่ไปทำมาเมื่อไรตอนไหนก็ไม่รู้)

ขณะที่เป็นคนอยู่นี่แหละก็ได้รับผลของกรรมดี กรรมชั่วอยู่ตลอดเวลา เช่นยังมีดวงตาที่เห็นรูปได้อยู่ก็เพราะผลของกรรมดีในอดีต อยู่ ๆ เดินไปลมพัดเศษทรายเข้าตา เคืองตา เจ็บตาก็เป็นผลของกรรมไม่ดีที่เคยกระทำมา เป็นต้น ก็เหมือนกับไปเกิดเป็นเทวดา รวม ๆ ตอนเป็นเทวดาก็สบายดีเพราะผลของกรรมดีที่ได้กระทำมา แต่ถ้าเกิดได้รับอกุศลวิบาก (ผลของกรรมชั่ว) เทวดาก็คงทุกข์ได้เหมือนกัน หรือเกิดเป็นสุนัขตระกูลดี หน้าตาน่ารัก มีผู้อุปถัมภ์ (เกิดเป็นสุนัขด้วยผลของอกุศลกรรม) แต่เจ้าของเลี้ยงดูดี มีอาหารกินครบ อาหารดีกว่าคนซะอีก สุนัขตัวนั้นก็กำลังได้รับผลของกรรมดีที่เคยกระทำมาเหมือนกัน เป็นต้น