คำเตือน
อ่านแล้ว...ให้ปล่อยผ่าน... อย่าคิดมาก...อย่าเอาไปเป็นประเด็น
ก็แค่เรื่องสั้น... ของคนหัดเขียน

พาดพิงหรือก้าวล่วงผู้ใด... ขออภัยมา ณ ที่นี้
ผู้เขียนจะโพสต์อย่างเดียว... ไม่ตอบเม้นท์ใครทั้งสิ้น          ...........ขอบคุณครับ



ตอนที่ ๑ ...........เปลี่ยนผ่าน

เพล๊ง.....!!!!!!!!

เสียงแตกกระจายของหน้าต่างห้างดัง..ย่านประตูน้ำ ..พร้อมเงาดำวูบ หมุนคว้างออกมาจากตัวตึกที่เป็นแหล่งขายอุปกรณ์คอมพิวเตอร์สำคัญของเมืองหลวง เงาดำหมุนตัวอีกสองตลบ..หล่น..จ๋อม.. ลงไปในคลองน้ำเน่าหลังตึก ....หายเงียบไปในสายน้ำสีดำทะมึน............................


ก่อนหน้านั้นหนึ่งอาทิตย์ 007 สายลับหนุ่มถูกเรียกตัวเข้ารับภารกิจระดับชาติ ณ สำนักงานย่อย MI6 ภาคพื้นเอเชียอาคเนย์  ...P หัวหน้าสาววัยทองแห่งองค์กรลับระดับโลก เดินทางมาด้วยตัวเอง  ด้วยเป็นห่วงในภารกิจนี้ยิ่งนัก หลังจากความล้มเหลวในอดีต  ...ครั้งส่ง 009 อดีตสายลับมือหนึ่งเข้าจารกรรมทรานซิสเตอร์.....อุปกรณ์ที่เชื่อกันว่าเป็นอาวุธไอเทคต้นแบบ..ของชาติตะวันตก.... แต่พลาดท่าโดน”อีธาน ฮันท์” สายลับแห่ง”ภารกิจไปไม่ได้”(ตามคำแปลของ google) ...จับได้เสียก่อน

(นับแต่นั้น..ถือเป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตของ 009 ... ถึงกับวางมือในอาชีพ หลบลี้หนีเร้น เปลี่ยนชื่อ หันมาประกอบอาชีพรับจ้างทั่วไปในประเทศสามร้อยบาท(ทำทันที) ....เลี้ยงชีพอย่างสมถะ)


“ โอ โอ เซเว่น... เชิญ...........” P กระซิบผ่านอินเตอร์คอม หลังจากจัดวางอุปกรณ์บนโต๊ะทำงานให้ดูเหมือนงานยุ่งมาก ..เรียบร้อยแล้ว
007 ซึ่งยืนอยู่หน้าห้อง กำลังกะลิ้มกะเหลี่ย”มันนีเพนนี” สะดุ้งเฮือก.....(กะลิ้มกะเหลี่ย แปลว่า อาการแสดงให้รู้ว่าอยากได้) ... แล้วก้าวเดินเข้าไปในห้องด้วยมาดสุขุมนุ่มลึก  ...มันเป็นการเผชิญหน้ากันครั้งแรกในชีวิต หลังจาก M เจ้านายสุดที่เลิฟ พ้นจากตำแหน่งไปเมื่อหลายปีเติบ.... และมันยังคงเป็นปมอยู่ในใจของเขาจนถึงทุกวันนี้ว่า ....M ผิดอย่างไรถึงต้องพ้นตำแหน่งไปทั้งๆ ที่ยังไม่หมดวาระ ..ก็แค่แจกลายเซ็นต์.. เซเลบฯ ไหนๆ เค้าก็ทำกัน......

“เอ้า.. นี่.. ภารกิจของนาย..” P เอ่ยพร้อมยื่นโพยให้ 007
เมื่ออ่านจบชายหนุ่มถึงกับอึ้ง หน้าเปลี่ยนสีจากแดงเป็นแดงกว่า(เอ๊ะ..ยังไง) ด้วยอารมณ์โมโหปนตึ๊บ
“ให้ตายเถอะหญ้าแพรก....” เขาสบถ “เรื่องง่ายๆ แค่นี้ ไม่ต้องถึงมือผมก็ได้”

P ยืนนิ่งเก็บอาการ ..สายลับหนุ่มพล่ามต่อ “คุณดูถูกผมมาก... คุณอย่าคิดนะว่าบารมีของ M จะทำให้ผมภักดีต่อคุณ ภารกิจนี้..มันทุเรศ ไม่ล่ะ..ผมไม่มีทางฟีเจอริ่งกับคุณหรอก.. ภารกิจนี้ผมไม่ทำ ...ไปเรียก เจสัน บอนด์ หรือ แจ๊ค บาวเออร์ ...มาทำแทนแล้วกัน”

หล่อนถึงกับสะอึก ..น้ำตาเอ่อ ... ไม่น่าเชื่อ... ชายหนุ่มมาดเท่ห์ที่ยืนตระหง่านอยู่เบื้องหน้าหล่อน ..สบถคำอันน่ารังเกียจใส่หล่อน
ในชีวิตไฮโซไซตี้ของหล่อนทั้งชีวิตไม่เคยได้ยินคำเหล่านี้มาก่อน ..หยาบคาย หยาบคาย ... ไม่ ..ไม่ ..หล่อนรับไม่ได้.......
แต่หล่อนยังคงเก็บอาการเอาไว้ ..จะมาแสดงอาการ”คุณนายโฮ” ออกมาตอนนี้ ..ดูจะไม่เหมาะ...ถึงแม้มันจะเป็นฟิลลิ่ง

“งานจารกรรม สมุนไพรรักษาฝ้า สูตร เอ่อ..เอ่อ..น้ำเมือกว่านหางจระเข้” หล่อนกระดากปากอีกครั้ง..เมื่อจำต้องเอ่ยชื่อสมุนไพรเจ้าปัญหาตัวนี้ ..แล้วน้ำตาก็ซึมเอ่อออกมาจนได้.......ผู้ดีอย่างหล่อน รับไม่ได้กับคำบางคำในประโยคนี้

“.............คุณรู้มั๊ยว่าสมุนไพรตัวนี้..เป็นสารต้นแบบที่ประเทศสามร้อยบาท(ทำทันที) ผลิตขึ้นมาเพื่อใช้เป็นสารตั้งต้นในการผลิตครีมแก้ฝ้า กระ ด่างดำ ที่เราชาวตะวันตกมักเป็นกันทุกคน”  ....P พยายามเลี่ยงการเรียกชื่อสมุนไพรตัวนี้ตรงๆ เอ่ยต่อ”สมุนไพรตัวนี้มีตัวตนจริง ลองเข้าไปดูที่ google เสิร์ชคำว่า"สมุนไพรรักษาฝ้าและกระ สูตรน้ำเมือกว่านหางจระเข้"  ...แล้วคุณจะรู้” P สะบัดบ๊อบ

“แล้ว 006 ล่ะ.. งานแบบนี้ มันคงถนัด” บอนด์แย้ง

“ชั้นส่งมันไปแล้วเมื่อเดือนก่อน... ฝีมือมันไม่ถึง... ให้เข้าไปแฝงตัวที่ประเทศเพื่อนบ้านทางภาคใต้.. กลับเงียบหายไป .. สามสี่วันต่อมา พบว่าถูกมอมเหล้าเมาแอ๋ ..ไปไม่เป็นเลย”

“ให้ตายเถอะ....หญ้านวลน้อย.” 007 โมโหในความอ่อนหัดของ 006

“ส่วนเรื่องรถประจำตัว.. Q คงทำให้ไม่ทัน ..แนะนำให้ไปเข้าร่วมโครงการรถคันแรก..จะเหมาะกว่า รีบๆ หน่อย นี่ก็พฤศจิกาคมแล้ว ” P พูดเร็วบรื๋อ.... เสร็จแล้วก็ทำแก้มป่อง..เอียงหัวไปทางซ้าย และกำหมัดขวาขึ้นแตะขมับขวา...
หวังให้สายลับเคลิ้มตามสไตล์วัยรุ่นตกเทรนด์ ...
“ที่ประเทศสามร้อยบาท(ทำทันที) ชั้นเตรียมผู้ประสานงานให้แล้ว.......รายละเอียดอื่นๆ หากไม่เข้าใจ ให้ไปถามมันนีเพนนีเอาเอง ..หล่อนรู้เยอะกว่าชั้น.. ไปเริ่มงานได้แล้ว.. แต๊ง กิ้ว ทรี ทาม” สะบัดบ๊อบอีกครั้ง... แล้วเอาข้อมือไขว้กัน ยกไว้ระดับเอว.. แยกเข่าออก แล้วยกขา..ซ้ายขวา สลับกันไปตามจังหวะ

“ผมชื่อบอนด์... เจมส์ บอนด์...” 007 เผลอพูดประโยคคุ้นปากออกมา ...ทั้งๆ ที่มิได้เกี่ยวข้องอะไรในเนื้อหาสนธนาเลย,,,,
“อะไรวะ.... พูดไม่ทันเลยตรู ...เองพูดอะไรของเองวะ..กระบือเอ้ย”(ขอยืมนีสสสนุง) บอนด์ได้แค่นึกในใจ
“โถ โถ โถ........ จาโถอะไรกันวะ โถฉี่แล้วกัน” ...ยังคงนึกในใจต่อไป



สองวันต่อมา ณ ดินแดนเทเลทับบี้ ..เอ้ย...ดินแดนแห่งรอยยิ้ม
....สายลับระดับโลก ก้าวเท้าซ้ายเหยียบเดินออกมาจากสนามบินอย่างมาดมั่น .....
เดินได้สามก้าว..แล้วก้มลงกราบแผ่นดิน...น้ำตาซึม เสร็จแล้วยืนขึ้นพร้อมโบกไม้โบกมือทักทายฝูงชน...
หาได้แคร์ว่าจะมีใครสนใจเขาหรือไม่.... คงถือปฏิบัติอย่างเคร่งครัดตามคำหมอดูต่างดาว...  
หารู้ไม่ว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตาของใครคนหนึ่ง.........................................