ขอระบายหน่อยนะคะ

มีแฟนคนแรกตอนอายุ 24 ก็คิดว่าคงไม่เร็วเกินไปที่จะรักใคร เราคบกับแฟน 3 ปี เรารักเค้ามาก เรามีความฝันอยากมีแฟนคนเดียว ไปตลอดชีวิต

เราพร้อมที่จะบอกที่บ้าน เราคิดว่าเค้าคือคนที่ใช่ เราจริงใจกับเค้า เค้าดีกับเรามากๆ เค้าทำให้เราฟังเพลงรักแล้วร้องไห้ได้   แม้หลังๆจะจับได้ว่า

เค้ามีคนอื่น เราร้องไห้เสียใจ แต่ก็อภัยให้เพราะเค้าบอก เค้าเลือกเรา แต่วันนึง


เรารู้ความจริง เราก็เป็นแค่กิ๊กเค้ามาตลอด3ปี เพราะเค้ามีแฟนตัวจริงอยู่บ้านเดียวกันอยู่แล้ว15ปี......เหมือนโลกถล่ม เราร้องไห้ไม่ออก ไม่เสีย

น้ำตาซักหยด ไม่ด่า

ไม่ว่าเค้าซักคำ จุก เจ็บ ได้แต่สมน้ำหน้าตัวเอง แต่ก็ยังกลับไปคบเค้าอีกเพราะรักมาก แต่พอไปอยู่ ณ ตำแหน่งเดิม ความรู้สึกว่าเราเลวจริงที่ยัง

มาคบกับคนที่มีเจ้าของแล้ว เราสงสารแฟนเค้า เพราะเราเคยรู้แล้วว่าเวลาแฟนมีกิ๊ก มันเจ็บยังไง เลยตัดสินใจเลิกเด็ดขาด

เลยมีโอกาศมาคบกับคนใหม่ แต่มันไม่เหมือนเดิม เราไม่รู้สึกหัวใจพองโต ไม่กระตือรือล้น ไม่อยากฟังเพลงรัก เหนื่อยหน่าย เรื่อยเปื่อย แต่เราก็

ไม่ได้ไปคุยกับใครใหม่นะ คุยกับแฟนคนเดียว แต่มันเหมือนรักที่เราเคยคิดไว้ มันตายไปแล้ว ถามว่ารักคนนี้มั้ยก็รัก แต่บางอารมณ์ก็เหมือนพยายามที่จะรัก

ไม่รู้จะทำไง เค้าดีกับเรา เค้าสัญญาจะรักเราไปตลอดจะไม่มีใครใหม่ วังวนเดิมๆเริ่มกลับมา ความรู้สึกเดิมๆเริ่มกลับมา ทำให้เรากลัวคำสัญญา ทำ

ให้เรารู้สึกไม่อยากรักใครจริงจังอีกแล้ว มันก็จะวนมา รักกันมากมาย มีปัญหา เลิกรา เจ็บปวด  รักแท้ รักจริง ผลสุดท้าย ก็ไม่มีจริง

อยากรักนะ อยากมีความรัก แต่ไม่อยากจริงจัง จริงใจ อีกแล้ว ขอน้ำเน่าหน่อย เราเคยเชื่อว่ารักแท้มีอยู่จริง แต่บอกเลยว่าตอนนี้ไม่เชื่อ.....