เมื่อคืนพอเห็นพี่โกวิ่ง4คูณ100 มาตามท้องร่องแล้ว
คานฯก็รีบกระโดดขึ้นมาจากคลองเลยค่ะ (จับหอยเชอรี่มาได้2ตัว)
หวังจะดักฉุด เอ่อ... ดักรอพี่โกซักหน่อย แต่พอใกล้เข้ามาอีก50เมตร
คานฯก็ได้เจอกับคนที่คาดว่าจะได้เจอนั่นก็คือแม่อังอัง

ในขณะที่คานฯกำลังทำหน้าริษยาอยู่นั้น ก็มีเรือบินสาดกระสุนใส่คานฯค่ะ
คานฯเลยต้องรักษาชีวิตด้วยการกระโดดลงไปในสระมรกต ดังตู้มมมมม!!!
พอขึ้นมาหายใจ โอ้ยยยย ตะไคร่น้ำเต็มรูจมูกเลย
แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เพราะคานฯได้ยินว่าประโยคที่ว่า "ฮิเดโกะ...ผมรักคุณ"
และได้เห็นฉากผิดผีฉากนี้...


คานฯช็อคค่ะ!!! ทำอะไรไม่ถูก มือสั่นดิ๊กๆๆๆ
เกิดอาการน้อยเนื้อต่ำใจ ดำลงไปใต้น้ำอีกครั้ง...เพื่อจับหอยเชอรี่ตัวที่3
พอขึ้นมาหายใจอีกที ปรากฎว่า พี่โกกับแม่อังหายไปแล้ว
คานฯเลยคลานขึ้นมาจากสระ(มรกต) เดินหาพี่โกตามท้องร่อง ก็เห็นเกือก...เอ่อ รองเท้าแตะข้างนึง คาดว่าน่าจะเป็นของแม่อัง
ในขณะที่คานฯกำลังจะหยิบรองเท้าแตะข้างนั้น(เพื่อเอาไปขายที่ฝั่งธรรมศาสตร์)
ก็ได้ยินเสียงของคุณแม่ของแม่อังอัง คานฯชะงักกึก และไปสิงอยู่ในดงต้นกล้วยเพื่อสังเกตการณ์

คุณแม่ของแม่อังอัง ร้องเรียกหาแม่อังน่าสงสารยิ่งนัก คานฯเลยสะกดรอยตามคุณแม่ไป จนไปเจอชาวบ้านกำลังมุงดูอะไรอยู่
ในขณะที่คานฯกำลังจะเดินไปดู แสงแดดแรงมาก คานฯโดนแดดไม่ได้ เลยต้องกลับเข้าไปสิงต้นมะพร้าวแถวนั้นอีก(ทำไมอาภัพอย่างนี้นะ)
ซักพักคานฯก็เห็นพี่โกกำลังอุ้มแม่อัง เดินตามคุณยายไป คานฯกำลังจะตามพี่โกไป
แต่ติดตรงที่ว่า... ใครเอาสายสิญจน์มาพันต้นมะพร้าว!!! คานฯออกไปไม่ได้!!!!
ได้แต่นั่งร้องห่มร้องไห้ทั้งคืน...  
จนฮั่งตู๋ สุนัขฝรั่งเดินผ่านมา มาช่วยกัดสายสิญจน์จนขาด ก็เลยออกมาได้
คานฯตอบแทนฮั่งตู๋โดยการให้หอยเชอรี่3ตัวที่จับมาได้ เห็นฮั่งตู๋บอกว่าหิวเพราะพลัดพลาดจากเจ้านายมาหลายวันแล้ว

เมื่อวานเสียพลังงานไปมากจริงๆค่ะ คานฯเหนื่อย(และไม่มีอะไรกิน)
เลยไปจับห่านในคลองแถวอู่ต่อเรือเพื่อมาทำอาหาร
เมื่อกี้เพิ่งทำเมนู...ห่านกระโดดกำแพง ไปเองค่ะ ว่าจะแบ่งเอาไปให้พี่โกแถวอู่ต่อเรือด้วย
ไปก่อนนะคะ