วันนี้วันมาฆบูชา หลายท่านได้ทำบุญ ถือศีล ตักบาตร เวียนเทียน ฯลฯ ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยครับ
ผมเองวันนี้ได้ไปเวียนเทียนที่วัดแถวบ้านซึ่งอยู่ในเขตกรุงเทพฯชั้นใน วัดใหญ่คนเยอะทีเดียวครับ
ระหว่างเดินวนรอบโบสถ์ก็มีพระท่านพูดออกไมค์โปรดญาติโยม ก็ดีนะครับ แต่ที่ฟังแล้วเกิดคำถามในใจก็คือ ท่านจะอวยพรเน้นความร่ำรวยให้ญาติโยมน่ะครับ ประมาณว่าให้ทำแบบนี้นะ ทำแบบนี้แล้วจะรวยๆๆ ประมาณนี้ (อ้อ มีออกชื่อสินค้าที่มาแจกของในวัดด้วย)
ผมคิดว่าวันสำคัญทางศาสนาอย่างนี้ ญาติโยมมาวัดกันเป็นพัน ๆ คนแบบนี้ ถ้าทางวัดบรรยายแก่นธรรม หรือเปิดเทปครูบาอาจารย์ แสดงปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ ญาติโยมน่าจะได้อะไรกลับบ้านไปมากกว่าได้มาเวียนเทียน ปักธูป ปักเทียน
ผมเสียดายโอกาสเฉย ๆ นะครับ
ธรรมวินัยของพระพุทธองค์เป็นของลุ่มลึก สว่างไสว แต่ปัจจุบันก็มีเปลือกห่อที่จำเป็นต้องได้รับการเขี่ยไคล้ ชี้แนะแนวทาง วัดและสถาบันสงฆ์ที่น่าจะทำหน้าที่นี้ได้ดี ผมกลับรู้สึกว่าไม่ได้เป็นอย่างนั้นสักเท่าไหร่ (แน่นอนว่าเพียงส่วนหนึ่งนะครับ ไม่ใช่ทุกวัดเป็นแบบนี้ เพียงแต่ผมเสียดายโอกาสที่วัดจะใช้โอกาสเช่นนี้สั่งสอน ขัดเกลาคน แทนที่จะเน้นทำบุญให้ร่ำให้รวย ผมมองว่าจะรวยหรือไม่เป็นเรื่องของญาติโยมที่ต้องไปปากกัดตีนถีบในโลกภายนอกกันเอง วัดน่าจะเป็นพื้นที่ที่ปลอดเรื่องวัตถุเงินทองน่ะครับ.. ไม่รู้อุดมคติเกินไปรึเปล่า แหะๆ)
แต่เดิมสังคมไทยวัดก็เป็นแหล่งให้ความรู้ ปัจจุบันเรามีโรงเรียนให้ความรู้ทางโลก วัดก็น่าจะให้ความรู้ทางธรรม ถ้าวัดไม่ทำหน้าที่นี้ สังคมก็ขาดส่วนเติมเต็มในด้านจิตวิญญาณไปนะครับ เราจะกลายเป็นสังคมวัตถุที่ภาพนอกเจริญแต่จะพร่องทางจิตวิญญาณได้
..ออกตัวนิดหนึ่ง ผมไม่ได้นิยมความยากจนนะครับ ก็อยากร่ำรวยกับเค้าเหมือนกัน อิอิอิ
ผมเป็นฆราวาสนุ่งกางเกง ไม่ได้เป็นพระ แต่ที่ออกความเห็นแบบนี้เพราะถือว่าผมเองก็เป็นส่วนหนึ่งใน "บริษัท ๔" ที่เห็นคุณค่าของพระพุทธศาสนาและอยากให้พระสัทธรรมอยู่ยั้งยั่งยืนน่ะครับ
ขอบคุณที่อ่านครับ ^^