ผมเกลียดบุหรี่ตั้งแต่จำความได้ครับ เพราะคุณพ่อผมท่านก็สูบบุหรี่( แต่ท่านเลิกมากว่าสามสิบกว่าปีละ )
มันเหม็นมากอ่ะนะ  แต่ที่จำได้แม่นมากๆเลย ก็ตอนโดนครูพละลูบหัวตอนอนุบาล จำได้ว่ากลิ่นจากมือครูมันแย่สุดๆ

ผมก็ห่างๆมันมาเรื่อยแหล่ะนะ จนกระทั่งวันหนึ่ง เพื่อนในชั้นเรียนป.5 แอบเอาบุหรี่มาโรงเรียน
อูยย.................. ไอ้คนที่พกมา ดูมีหน้ามีตามากในตอนนั้น ดูเป็นผู้ใหญ่ สาวๆในห้องก็มีแอบชายตาชำเลืองแบบทึ่งๆ
เห็นเพื่อนดูเป็นผู้ใหญ่  ดูร้ายๆ     โหยยยย....ก็อยากร้ายมั่งอ่ะ
เลยเข้าไปตีซี้ คุยทับประมาณว่า เห่ย กุก็สูบ แต่ไม่สูบที่โรงเรียนเท่านั้นแหล่ะ อี่โด่...
ไอ่คนพกมาก็พยักหน้าหงึกหงัก  บอกมันก็ก็สูบจัด วันนึง เกือบๆซอง ป๊าดดดด.... เพื่อนๆตาโตเท่าไข่ห่าน
นั่นแหล่ะ  มันเปลี่ยนชีวิตผมตั้งแต่วันนั้น ยังไม่ได้ติดหรอกนะ  

โธ่คุณ... บุหรี่มันสูบง่ายๆซะเมื่อไหร่กัน

ก็ตามคาดครับ แอบไปห้องน้ำกัน เดินยกไหล่แบบเก๋าหน่อยๆ ตอนเดินผ่านรุ่นพี่ป.6 ที่กำลังเวียนเทียนบุหรี่กันอยู่(รร.ผมตอนนั้นมีแค่ป.6ครับ)
รุ่นหี่เปิดทางให้ครับ ก่อนจะแอบขำที่เห็นเราสองคนสำลักควันกันหน้าดำหน้าแดง
แอ๊บแตกกันก็ตอนนั้นแหล่ะครับ    เอ่า... ก็ไม่เคยกันทั้งคู่
แต่ก็เนียนครับ เดินกลับมาห้อง  กลิ่นกรุ่นประหนึ่งว่า... ได้ผ่านพิธีกรรมอันศักดิ์สิทธิ์สู่ความเป็นชายเต็มตัวไปเรียบร้อยแล้ว...

หลังจากนั้น เราก็ชวนกันไปสูบบุหรี่บ่อยขึ้น และตอนชวน ต้องชวนเสียงดังๆ ต่อหน้าเพื่อนๆ ให้เป็นเป้าสายตา
และยิ่งมีเพื่อนผู้หญิงห้ามว่ามันไม่ดี อันตราย  ยิ่งดูเท่ห์....  
ประมาณว่า  เราเนี่ยแมนนะ ไม่ยี่หร่ะกับชีวิตหรอก อันตรายแค่นี้ ชิวมาก (ตอนนี้อายอ่ะ)
ไม่รู้สิ...มันดูเป็นผู้ใหญ่ยังไงไม่รู้ล่ะ เอาเป็นว่า พวกพกบุหรี่มา ดูดีกว่าพวกพกหนังสือโป๊มาแล้วกันน่ะ...

จากที่เคยเรียนดีมากๆ ไม่เคยหลุดจากสามอันดับแรก ก็เริ่มแย่ลง
บุหรี่มันเกี่ยวตรงที่ว่า ผมกลัวครูจะได้กลิ่น ก็เลยต้องย้ายจากนั่งหน้าห้อง มาหลังห้อง
ก็นะ... เด็กหลังห้อง ก็รู้ๆกันอยู่


อ้างอิง..http://www.manager.co.th/QOL/ViewNews.aspx?NewsID=9560000003605


และมันก็พัฒนาขึ้นครับ  จากที่เพื่อนเอามา ก็เป็นซื้อเอง  ไม่ง่ายแบบนั้นครับ
เพราะถึงกฏหมายจะไม่รัดกุม แต่แม่ค้าก็ไม่ขายให้เราง่ายๆ  ต้องเนียนพอสมควร ทำตาแบ๊วๆ ใสๆ ประหนึ่งว่าถูกพ่อใช้มาซื้อบุหรี่
แม่ค้าก็คงตะหงิดๆอยู่ว่า ทำไมพ่อไอ่เด็กนี่มันจนจังวะ ซื้อบุหรี่ทีละ 3 บาท

ความก็แตกตอนนี้ล่ะครับ เพราะวันที่คุณพ่อมาเยี่ยมผม(ผมไม่ได้อยู่กับท่านครับ) ท่านไปซื้อบุหรี่ที่ร้าน
อินังแม่ค้าก็ชวนคุย พอรู้ว่ามาบ้านไหน ก็แนะนำว่า ซื้อเป็นซองอ่ะนะ ประหยัดกว่าซื้อเป็นตัวตั้งเย้อ น่านแหล่ะ....  งานเข้า...

พ่อไม่ดุผมเลย...  แค่เอาบุหรี่วางบนโต๊ะ แล้วบอกผมว่า บุหรี่อยู่นี่นะ
ผมละเสียวสันหลังวาบๆ   แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แค่รู้สึกว่าพ่อผมมองผมนานมาก  นานมากๆ นานเหมือนมันเป็นปีๆ
แต่มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น...

เมื่อเรามีโอกาสได้นั่งคุยกัน เมื่อไม่กี่ปีมานี้ ผมเพิ่งจะรู้ว่า ที่ท่านไม่ดุอะไรผม เพราะท่านก็สูบ
และพอท่านรู้ว่าผมสูบ  อีกปีสองปีหลังจากนั้น ท่านก็เลิก ด้วยเหตุผลเดียว คือ จะได้สอนผมได้....

แต่เหมือนสิ่งที่ท่านทำจะสูญเปล่าแหล่ะ  ควันบุหรี่มันเข้าตาผมซะแหล่ว

ปล.วันนี้วันหยุดครับ  ขอเขียนเรื่อยๆละกันเน๊าะ