ด้วยความอวย+ความชอบชาแมนคิงมาตั้งแต่แรก แม้ว่าจะตัดจบปาหมอนแต่สุดท้ายก็ล้างตำนานปาหมอนด้วยการเขียนตอนต่อจนจบในฉบับ Bigbook เรียบร้อยในสองเล่มสุดท้าย (คุณ supatpit เคยรีวิวตัวอย่างของเล่มญี่ปุ่นไว้ที่นี่ครับ http://ppantip.com/topic/30022998)

ซึ่งในตอนนี้ทาง SIC ก็ได้ตีพิมพ์ฉบับ Bigbook ออกมาบ้างเหมือนกัน ในกระทู้ก่อนหน้านี้เคยมีคนพูดถึงความต่างระหว่างของไทยกับญี่ปุ่นไปแล้ว ผมไม่ขอกล่าวถึงละกันเพราะคงมีหลาย ๆ ปัจจัยและข้อจำกัดต่าง ๆ อยู่

ดังนั้นในกระทู้นี้ผมจะขอรีวิวเปรียบเทียบความแตกต่างที่เปลี่ยนไปของฉบับเก่า (36 เล่มจบ) กับตัวฉบับใหม่ Bigbook นี้กันครับ


ก่อนอื่นมาดูตัวเล่ม Bigbook นี้โดยรอบกันก่อนครับ

ปกหน้า ปกหลัง และสันข้าง
ตัวปกหน้า เป็นปกชั้นเดียว พิมพ์เคลือบด้าน แต่ตัวโลโก้ชื่อเรื่องเป็นเคลือบมันพิมพ์นูน และตัวโอเวอร์โซลอามิดามารุก็เป็นเคลือบมันเงา ๆ ครับ


หน้าสี
จะเป็น Shaman Files ที่มีภาพตัวละครแบบลายเส้นใหม่ และข้อมูลต่าง ๆ ครับ (จะมีแบบนี้ทุกเล่ม)







ทีนี้มาลองเทียบกับตัวเล่มฉบับเก่ากันเลยครับ (ของผมเป็นรุ่นราคาปก 30 บาท นานละ)




ซ้าย-ใหม่ ขวา-เก่า
หน้าสารบัญครับ จะเห็นว่าฉบับใหม่มี 9 ตอน
ตอนที่ จะเปลี่ยนเป็น วัฏฏะที่ แทน และชื่อตอนก็มีการแปลใหม่ต่างจากเดิมเล็กน้อย


ซ้าย-เก่า ขวา-ใหม่
หน้าสีคำโปรยเปิดเรื่องครับ คำแปลต่างกันเล็กน้อยเช่นกัน



บน-ใหม่ ล่าง-เก่า
หน้าสีคู่เปิดตอนแรก



ซ้าย-เก่า ขวา-ใหม่
เปิดตัวโย




ทีนี้ไม่เพียงแค่บทแปลใหม่และภาพสีเท่านั้นครับ
เพราะมีการวาดใหม่หลายฉากและค่อนข้างเยอะมากครับ

บน-ใหม่ ล่าง-เก่า
สังเกตสาวน้อยเพื่อนร่วมชั้นช่องกลางดี ๆ นะครับ


ซ้าย-ใหม่ ขวา-เก่า
โยเข้าห้องเรียน


ซ้าย-เก่า ขวา-ใหม่
อามิดะมารุฉบับใหม่จะไปเหลาคางมาด้วยครับ แหลมเปี๊ยว


ซ้าย-ใหม่ ขวา-เก่า
อันนี้ดูเหมือนตัวละครจะไม่ได้วาดใหม่ แต่ลายไม้บนป้ายปักสุสานที่โยถือมีการลงรายละเอียดมากขึ้น และฉากหลังก็มีการถมสกรีนโทนเข้าไป


ซ้าย-เก่า ขวา-ใหม่
ภาพเปิดตอนก็วาดใหม่นะครับ เท่ขึ้นแยะเลย


ซ้าย-เก่า ขวา-ใหม่
อีกจุดนึงที่น่าสนใจครับ ชื่อของบาซอน (อ่านจีนสำเนียงญี่ปุ่น) ถูกเปลี่ยนเป็น หม่าซุน (อ่านสำเนียงจีนกลาง) ครับ
(แบบนั้นตัวละครจีนอื่น ๆ จะเป็นจีนกลางกันหมดหรือเปล่านะ เต๋าจุน->ต้าวรุ่น เต๋าเอ็น->ต้าวหยวน แต่คงไม่แฮะ เต๋าเร็นยังไม่เป็น ต้าวเหริน เลย)


บน-ใหม่ ล่าง-เก่า
วาดใหม่ทั้งทีดันวาดใหม่แค่โย แฮะ เต๋าเร็นหน้าเหมือนเดิมเป๊ะ ลำเอียงนิหว่า - -



ซ้าย-เก่า ขวา-ใหม่
ปิดท้ายด้วยจบเล่มนี้ที่การปรากฎตัวของนางเอกครับ



.
.
.
.
สรุปโดยคร่าว ๆ
- ถ้ามองเทียบกับฉบับเก่า และถ้าเป็นแฟน ๆ ชาแมนคิงอยู่แล้ว ถือว่าโอเคครับ มีอะไรใหม่ ๆ ดึงดูดเยอะอยู่ เท่าที่ทราบคือ ไม่เพียงแค่วาดใหม่หลาย ๆ ฉากเท่านั้น แต่มีบางเล่มที่จะเพิ่มตอนเสริมเข้าไปด้วยครับ (และแน่นอนคือไฮไลท์ที่ตอนต่อจากปาหมอนในสองเล่มสุดท้าย 26-27 ครับ)
- ด้วยราคาที่สูงและลูกเล่นตัวเล่มที่หากเทียบกับ Bigbook เรื่องอื่น ๆ แล้วดูธรรมดาไปหน่อย ถ้าไม่ใช่แฟน ๆ เรื่องนี้อาจจะตัดใจกันง่ายก็เป็นได้ (ส่วนตัวว่าสัก 120-130 บาทน่าจะพอนะ 150 ดูแพงไปนิด)
- ไม่ขอเอาไปเทียบกับฉบับญี่ปุ่นนะครับ เพราะรู้สึกหลายท่านจะพูดถึงกันในกระทู้อื่น ๆ แล้ว เสียดายนิดหน่อยเพราะแอบหวังลูกเล่นของทั้งหน้าปกและอะไรต่าง ๆ ไว้เยอะ


ได้ยินว่าสยามจะวางจำหน่าย 2 เดือน/เล่ม อีกยาวเป็นปีเลย ไม่รู้จะตามจนจบหรือเปล่า ต้องไหวสิ !
ปล.ให้สามดาวครึ่งเพราะอวยเรื่องนี้ และพยายามตัดความรู้สึกที่จะเทียบกับของญี่ปุ่นออกไป -3-