เรากับแฟนเราคบกันมาได้ 2ปี  ประมาณ ครึ่งปีหลังเขาไปทำงานต่างประเทศ แล้วไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่  ความสัมพันธ์ห่างเหินมาก  ช่วงหลังๆนี่คุยกันแค่ 5-10 นาที บางวันก้ 30 วินาทีก็มี  ไม่เคย skype ผ่านกลอ้งคุยกัน  จึงแทบไม่เห็นหน้าเห็นตากัน  ไม่มีคำว่ารัก คิดถึงส่งมาหากัน คุยก็แบบถามคำตอบคำ ส่วนใหญ่เป็นเราชวนคุย ถ้าเราเงียบ เขาก้เงียบ เขาไม่ค่อยพูดเหมอืนเมื่อก่อน ส่วนใหญ่จะเงียบๆ ละค่อยตอบอึมๆ สั้นๆมา  จนพักหลังเราเริ่มทนไม่ได้  มีแฟนเหมือนไม่มี เราเบื่อมาก เหงามาก  แล้วเราก็ไม่ได้คุยกับใครด้วย  มันเป็นอย่างที่ไปทุกวัน จนเราเริ่มชินชากับความเหงา ชินกับการอยู่คนเดียว อยุ่กับตัวเอง  จนเราคิดว่าไม่มีเขาเราก็ไม่เป็นไร เพราะทุกวันนี้ เขาแทบไม่มีบทบาทสำคัญในชีวิตเราเลย

จนตอนที่เราคุยกันเคลียร์กัน ว่ายังรักอยู่ไหม เขาก้ไม่ตอบ ไปตอบอย่างอื่นแทน  จนเราบอกว่า คนที่รักกันเขาไม่ทำกันแบบนี้หรอก
เค้าคงไม่ปล่อยให้อีกฝ่าย เหงาเดียวดายแบบนั้นหรอก  

เขาตอบกลับมาว่า   เหรอ . . แต่ชีวิตหลังแต่งงานมันก็จะเป็นแบบนี้นะ

เราเลยเกิดความสงสัยว่า  คนที่แต่งงานแล้ว ภรรยาก็ต้องอยู่แบบนั้นหรอคะ ?  

ยังไม่พอ เขาบอกเราว่า อย่าเพิ่งหายไปเลยได้ไหม  เราขอเวลาทำใจหน่อย ค่อยๆเป็นค่อยๆไป อีก