ข้อความต่อไปนี้เป็นแค่ความคิดเห็นส่วนตัวน๊ะค๊ะ อยากบอกความรู้สึกลึกๆจากใจค่ะ จากประสบการณ์และเป็นคนที่เคยเจ็บปวดจากการสูญเสียเด็กๆไปก่อนหน้านี้

ทุกครั้งที่เข้าห้องแมวและอ่านกระทู้ประกาศหาบ้านได้เห็นหน้าตาน้องๆที่มาขอบ้านแล้วใจจะขาดค่ะ ขอบอกว่าอยากรับแมวหาบ้านทุกตัวเลยหากทำได้ แต่ในความเป็นจริงแล้วทำได้ยากมาก ปัญหาพื้นฐานเลย แค่แมวปลอดเชื้อหรือปล่าวนี่ก็คำถามใหญ่แล้ว หากเราจะถามผู้ประกาศว่าแมวคุณปลอดเชื้อหรือปล่าว กลัวว่าจะได้คำตอบที่ไม่พึงฟังกลับมาให้เป็นดราม่าไม่รู้จบ แต่หากเรารับมาแล้วตรวจพบว่ามีเชื้อติดต่อไม่สามารถอยู่รวมกับเด็กๆที่บ้านได้ผู้ประกาศยินดีรับน้องคืนมั๊ย หรือหากแย่กว่านั้นมารู้ทีหลัง หลังจากที่เด็กๆที่บ้านได้รับการแพร่เชื้อไปแล้ว อันนี้มันก็ไม่แฟร์กับเค้า คือความตั้งใจเราต้องการช่วยแต่กลับกลายเป็นว่าเราทำร้ายเค้าโดยที่ไม่รู้ เด็กๆที่อยู่มาก่อนก็จะกลายเป็น Victims ถูกทำร้ายทางอ้อมเพราะแม่ประสงค์ดี  ถูกมั๊ยค๊ะ

ปกติเราดูรายการทีวีของเมืองนอก ( 3 5 7 9 ดุเฉพาะข่าว ไม่ได้ดัดจริต แต่เกลียดละครที่ไม่สร้างสรร วันๆเอาแต่คิดแย่งผัวชาวบ้าน )  เค้าจะมีมีรายการ Animal Rescue  ซึ่งเค้าจะทำการช่วย รักษาและตรวจร่างกายสัตว์ต่างๆที่ช่วยเหลือมาก่อนจะส่งไป Shelter ส่วนพวกแม่ๆที่ต้องการรับน้องๆไปเลี้ยงดูก็จะต้องผ่านการ screen อย่างเข้ม เพื่อความสบายใจทั้งฝ่ายรับว่าไม่ได้รับสัตว์ป่วยไปและฝ่ายให้ก็สบายใจว่าน้องจะได้มีบ้านที่อบอุ่น ไม่ถูกทิ้งข้วาง ดูแลรักษายามน้องเจ็บป่วย  อยากให้เมืองไทยมีอย่างนี้บ้างจังเลย ในช่วงชีวิตที่เหลือของเราจะได้เห็นโครงการณ์เป็นรูปเป็นร่างแบบนี้มั๊ยน้อ

แต่เราคงจะไม่รับเด็กๆเพิ่มแล้ว อายุมากแล้วด้วย แมวตัวนึงมีอายุประมาณ 15-20 ปีหากเลี้ยงดูดีๆ ตอนนี้เราเองก็เกือบ 50 หล่ะ ตีเป็นว่าหากน้องอยู่ถึง 15 ปีเราก็ 60 กว่าๆแล้ว และหากเราเป็นอะไรไปก่อนเค้าหล่ะ ใครเค้าจะมาดูแลแมวแก่ๆแทนเรา ที่สำคัญตอนนี้ที่พักเรากลายเป็นที่พักพิงสำหรับเด็กๆจากบ้านใหญ่ไปแล้ว นี่ก็จะเอาน้องพลอยไปบำรุงครรภ์ก่อนที่ห้อง ก่อนน้องคลอดหลานๆมิ้วน้อยๆที่น่ารักน่าชังมา เอาเป็นว่าขอให้เราได้มีโอกาสดูแลเค้าจนลมหายใจสุดท้ายชองเค้าเลยละกัน ไม่อยากทิ้งเค้าไว้โดยที่เรายังห่วง
มีเท่านี้หล่ะค่ะที่อยากจะบอก รูปเด็กๆทั้งหมดที่อยู่กับเราและที่บ้านใหญ่ค่ะ
[]]