คือ เรื่องมันมีอยู่ว่า.... เราเเอบชอบผู้ชายอยู่คนนึง ก็ไม่ถึงกับสนิทมากหรอก เป็นคนที่รู้จักกันเอางี้ดีกว่า

ตลอดเวลา 1 ปีครึ่งที่เราชอบเขา... เราก็ไม่ได้ปิดบังความรู้สึกอะไรนะ เเสดงออกไปเยอะพอสมควร

เเอบมองบ่อยๆ เดินผ่าน ยิ้มทักทาย ชวนคุย ช่วยเหลือทุกอย่างที่ทำได้

ซื้อของมาให้ในทุกเทศกาลสำคัญ จดจำเรื่องของเค้าทุกอย่าง

ตอนเเรก เวลาเดินผ่านเค้าก็จะทักทายเราตามประสาคนรู้จักกัน ยิ้มให้ เป็นปกติธรรมดา

เเต่ช่วง 2-3 เดือนมานี้ ไม่รู้เราคิดไปเองรึเปล่า....

เวลาที่เรามองเค้านานๆจนเค้ารู้สึกตัว เค้าก็จะจ้องมองเรากลับนานๆเหมือนกัน ไม่หลบสายตาซะด้วย

เเต่ทำไมบางทีเวลาที่เราเดินสวนกัน เค้าไม่ทักเราเหมือนเเต่ก่อน หลบไปทางอื่นก็มี ไม่ก็ถ้ามีเพื่อนเค้าอยู่เเถวนั้น เค้าก็จะเดินไปคุยกับเพื่อน เเกล้งทำเป็นมองไม่เห็นเรา

เเล้วเวลาเราเข้าไปชวนคุย เค้าจะถามคำตอบคำอ่ะ ( เค้าไม่ได้ชวนเราคุยต่ออ่ะ T-T ) ไม่สบตาเราอีกต่างหาก หน้าตาเเบบนิ่งมาก...

เวลาเรายืนคุยอยู่กับเพื่อนผู้ชาย ทำไมเค้าต้องบังเอิญเดินหรือหยุดอยู่ในบริเวณใกล้ๆทุกทีเลย

คนที่เราเเอบชอบเค้าอายุมากกว่าเราอ่ะ เเล้วเค้าก็ชอบทักเราว่า " สวัสดีค่ะ " เเล้วก็เคยเรียกเราว่า " หนู... "ด้วย

สุดท้ายเราจะต้องทำยังไงกับความรักครั้งนี้ดี เค้าคิดยังไงกับเรากันเเน่ จะถามก็ไม่กล้า T-T

ป.ล. เรื่องของเรายาวมากไปหน่อย เเต่ก็ขอบคุณที่อ่านจนจบนะ ^^