สวัสดี ชาวพันทิพย์ทุกท่าน
ในที่สุดก็สามารถสมัครเป็นสมาชิกได้สักทีหลังจากที่แอบอ่านเรื่องชาวบ้านมานาน
กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกที่จะโพส ยังไงขอฝากเนื้อฝากตัวด้วย

* เข้าเรื่อง *

อยากจะขอโทษคนๆหนึ่งที่เราได้ทำให้เขาเสียใจ เสียความรู้สึก
เรารู้ดีว่าคำขอโทษไม่ได้ช่วยอะไรกันสิ่งที่เกิดขึ้นไปแล้ว เพราะความรู้สึกมันเสียไปแล้ว
แน่นอนว่ามันเอากลับคืนมาไม่ได้

กระนั้นเราก็อยากจะขอโทษเธอนะ ที่เราทำเรื่องแย่ๆกับเธอทั้งทางกาย หรือทางใจ

สำหรับเราผู้ซึ่งเป็นคนเห็นแก่ตัว ในตอนที่กระทำเราไม่ได้มีความยับยั้งช่างใจ
ไม่รู้ถึงผลที่จะตามมา จากวันนั้นถึงวันนี้ เป็นเวลาเกือบ 6 เดือน ในใจลึกๆยังรู้สึกผิดเสมอ

แม้คนรอบข้างที่ได้รับรู้เรื่องนี้จะบอกว่าไม่เป็นไร ( แต่ก็มีบางคนที่คิดว่ามันเป็น )
คนที่สนิทกับเรา จะรู้ว่าเราทำอย่างนี้กับทุกคนที่เราให้ความสนิทสนม

เราคิดว่าเราคุยกับเธอรู้เรื่องแล้ว คิดว่าเราเข้าใจกัน
เรารู้ว่ารอยร้าวอันนั้นยังคงอยู่ แต่ว่าคงประสานกันติดดังเดิมได้ไม่ยาก

แต่... ไม่เลย



ช่วงเดือนแรกหลังจากเกิดเรื่องเราสบายใจมาก มากจริงๆ
หนึ่งเดือนหลังจากนั้น เธอเริ่มทนไม่ไหว และเล่าเรื่องนี้ให้ใครๆฟัง
เรายังคุยกันได้เป็นปกติ

2 เดือนต่อมา เธอบอกว่าเธอจะเลิกคุยกับเรา และกลับมาคุยกับเราเมื่อพร้อม


ไม่กี่วันหลังจากนั้น เธอบอกว่าเธอกลับมาแล้ว
เราคุยกันตามปกติ โดยผ่านทางตัวอักษร

ตั้งแต่เกิดเรื่องเราก็ไม่ได้เจอเธอด้วยเรื่องของระยะทาง



หลังจากวันแรกที่เธอทักเรา เธอก็ทักเรามาถี่ขึ้น ชวนเราคุยมากขึ้น
เธอทักมาเราคุย แต่เราไม่ทักไปก่อน เพราะกลัวเธอคิดมาก

จนเราคิด... ว่าเราคงเป็นปกติได้แล้ว

จนกระทั่ง






วันหยุดวันหนึ่ง เรามีเหตุจำเป็นที่ต้องพบหน้ากัน โดยที่มีคนอื่นๆมาด้วยหลายคน
คนอื่นๆเหล่านี้ก็เป็นคนที่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น และเป็นกลุ่มคนที่ไม่ว่าอะไร เพราะมันเป็นเรื่องของเรากับเธอเท่านั้น
เขาได้เพียงมองอยู่ห่าง ๆ


เราซื้อขนมมาฝากคนอื่นๆ และเราก็ซื้อมาฝากเธอด้วยนะ ตอนแรกเราก็กลัว ถ้าเจอแล้วจะเป็นยังไง
ตอนที่เธอมาเราดูของกันอยู่ในร้านรอเธอกับเพื่อน เพื่อนที่มากับเราออกไปเจอเธอหมดแล้ว

เราคิดว่าเราควรจะหลบอยู่ หรือควรจะออกไป เราเลยถามเพื่อนอีกคนที่ยังไม่ได้ออกไปเหมือนกัน
เพื่อนบอกเราว่าไม่เป็นไร แล้วก็กอดคอเราเดินออกมา

ทุกคนทักทายและพูดคุยกัน



เราอยากทักทายเธอ อยากยิ้มให้ อยากมอบมิตรภาพให้เหมือนทุกครั้ง
แต่เราไม่มีโอกาสแม้แต่ได้สบตากับเธอ...


ไม่ได้ทักทาย
เธอไม่แม้แต่จะมองหน้าเรา





จนกระทั่งโบกมือลา...







เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดที่ผ่านมาก่อนหน้านี้ เราสำนึกผิดแล้ว
และก็ตั้งใจว่าาจะไม่ทำอีก ไม่ว่ากับใครที่ไหนก็ตาม




เรายังอยากเป็นเพื่อนกับเธอเหมือนเดิม อยากคุยด้วย หัวเราะสนุกกัน

ไม่รู้ว่าจะเป็นไปได้ไหม...


เธอบอกว่าเธอให้อภัยเรา และเป็นห่วงเรา
แต่เป็นอย่างนี้เรากังวลนะ

เรารู้ว่าการคุยผ่านตัวอักษรกับการมาเจอตัวมันไม่เหมือนกัน
แต่ไม่ว่าจะตัวอักษรหรือตัวจริง เราก็คือเราอยู่ดี


เรามีมิตรภาพให้เธอเสมอ หวังลึกๆว่าเธอจะรับไว้




ขอบคุณในหลายๆเรื่อง
แล้วก็ขอโทษสำหรับการกระทำใดๆ ที่เคยได้ล่วงเกินไป











- ขอบคุณที่อ่านจนจบด้วยจ้ะ ยาวไปหน่อย -
ไม่รู้ว่าเจ้าตัวจะได้อ่านไหม ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้จะไปถึงเขาไหม
แต่พอได้พูดก็สบายใจขึ้นบ้างนะ ^_^ ขอบคุณสำหรับพื้นที่ตรงนี้จ้ะ











--------- แก้ไขนิดนึง ---------


วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ ^_^ คงไม่กล้าเข้าไปส่งข้อความให้
ขอฝากไว้ตรงนี้เลยแล้วกัน


สุขสันต์วันเกิดนะ

ขอให้มีความสุข
ขอให้เธอพบเจอสิ่งดีๆ คนดีๆ
ขอให้เจอคนที่รักเธอมากๆ ที่พร้อมจะดูแลเธอ



ถ้าเมื่อไรที่พร้อม เรากลับมาเป็นเพื่อนกันนะ