ข้อดีเล็กๆอย่างนึงของการเป็นหัวหน้าทัวร์ ที่ต้องไปนู่น มานี่ทั้งชีวิต
คือการได้กินครับ
ได้กินอาหารพื้นเมืองจากทั่วทุกทวีปของโลก
ได้ลองชิมอะไรแปลกๆ อร่อยบ้าง ไม่อร่อยบ้าง คายทิ้งแทบไม่ทันบ้าง...
ลองมาหมดแล้ว !
ที่โชคดีก็คือ ผมมันเป็นคนชอบลองครับ
ผมเลยลองแม่มหมดทุกอย่าง 5 5 5 5
ตั้งกะปลาแฮริ่งหมักเกลือในอัมสเตอร์ดัม ยัน มิโสะอะไรเหม็นๆ กินกะข้าวต้ม ในโอซาก้า...
ตั้งกะรังผึ้งในออสเตรเลีย ยัน มูสลี่ในสวิตเซอร์แลนด์...(รสชาติอุบาทย์มาก555)
ตั้งกะไข่เบเนดิคต์ราดซ๊อสฮอลแลนด์แดสวางบนโทสต์ในเรือสำราญ จนถึง ผัดหมี่ฮกเกี้ยนที่โรงแรมในภูเก็ต
แต่ประสบการณ์อาหารเช้า ที่ผมยังถือว่า เป็น สุดยอด ของสุดยอด อาหารเช้า...
กลับอยู่ในทวีป แอฟริกาครับ
ที่โรงแรม InterContinental ใน Sandton City เมือง Johanesberg
เที่ยวนั้นพอคณะ "อาจารย์หมอ" ไปประชุม
เรื่องโรคภัยไข้เจ็บอะไรผมจำไม่ได้
มีอาจารย์หมอใหญ่ๆ จากเมืองไทยไปกันเพียบ
และต้องอยู่โรงแรมนี้ 6 คืน
แปลว่า ต้องกินอาหารเช้าที่โรงแรมนี้ 6 มื้อ !
เบื่อตาย5...ผมนึกเงียบๆ
แต่โรงแรมนี้ก็ไม่ทำให้ผมผิดหวังนะครับ
บ่ายๆ มี Afternoon Tea จิบชา กาแฟ สารพัดชนิด พร้อมขนุกขนมเยอะแยะ....
ตอนเย็นเขาจะมีอะไรทำนอง Happy Hour ครับ 5 5 5 5 เข้าทางไอ้โจรอย่างผม 5 5 5 5
ดื่มฟรีครับพี่น้อง จะเอาอะไรล่ะ สก๊อทช์ออนเดอะร๊อค...เบียร์...เครื่องดื่มค๊อกเทลผสมอแลกอฮอร์นานาชนิด
พีน่า คอลลาด้า ไหมไทย สิงค์โปร์สลิง จินฟิซ บลัดดี้แมรี่ สคริวไดรฟ์เวอร์ มาร์ตินี่ มากาเร็ตต้า ทุกอย่างดื่มฟรีครับ
มีกับแกล้มด้วย มีแซลมอนรมควัน ลูกไคเปอร์ ซาวร์ครีม และดิลล์ ถั่วสารพักชนิด ชีส ไส้กรอกวางเป็นถาด
โอ๊ย จาระไนไม่หมด...ไอ้แฮปปี้ อาวร์นี่แหละทำผม "เอียง" ก่อนไปดินเนอร์ทุกวัน 5 5 5 5
อาจารย์หมอยังแซวผมเลย หน้าแดงทุกวันเลยน๊า....5 5 5 5
ลองเป็นโรงแรมระดับนี้อาหารเช้าไม่ต้องพูดถึงครับ
อลังการงานสร้าง
ผู้จัดการห้องอาหาร ทักทายลูกค้าอยู่หน้าห้องอาหารด้วยความยิ้มแย้มแจ่มใส
มีพนักงานประจำ Egg Station บริการไข่ทุกชนิดที่มีในโลก ยกเว้น ไข่พะโล้ ไข่ลูกเขย และไข่ตุ๋น
จะกินออมเล็ตต์ไข่ขาว ไข่ดาวเอาแต่ไข่ขาว ชีสออมเล็ต ฟรีตาต้าของเสปน ไข่ต้มยางมะตูม ไข่ลวก มีหมด !
ไส้กรอก แฮม เบค่อน แฮชบราวน์ เห็ดผัด ซุปถั่วแดง แซลมอนรมควัน สลัด ชีสสารพักชนิด ขนมปังเป็นสิบ ผลไม้เป็นสิบ โยเกิร์ท รังผึ้ง แพนเค้ก เฟรนช์โทสต์ นำส้มก็คั้นสดๆ...
วู้...มีความสุขเสียจริงเอย...5 5 5 5
ช่วงเวลาอันแสนหวานผ่านไปสองวัน...
แต่พอมันเข้าวันที่สาม วันที่สี่ มันก็ชักจะแย่เหมือนกันนะครับพี่น้อง
คนไทยอ่ะครับ จะให้มันล่อหนมปังทุกวัน มันก็เริ่ม ไม่ไหวอ่ะครับ
อาจารย์หมอสุภาพสตรีบางท่านเริ่ม "งัด" ท่าไม้ตายออกมา เอา มาม่า มาผสมน้ำร้อนทาน
บางท่านเริ่ม ทำหน้าเบื่ออาหาร บ่นเล็กๆ...ไม่รู้จะกินอะไรแระ...ประมาณนี้
ผมมันสบายอยู่แล้ว...5 5 5 5 ไม่มีอนาทรร้อนใจอะไร
ผมยังกินไม่หมดทุกอย่างเลยครับ 5 5 5 5 จะให้ผมเบื่ออะไร
วันที่ห้า ผมเดินลงมาก่อนลูกทัวร์ ลงมาที่ห้องอาหาร
เอ๊ะ...วันนี้ผู้จัดการห้องอาหารมันเปลี่ยนหน้าแฮะ...
สงสัยมาใหม่...ทักทายกัน Good Morning กันเสร็จแล้วผมก็บอกมันว่า ผมเป็นหัวหน้าทัวร์
ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ ผู้จัดการห้องอาหารรีบบอก
เซ่อร์... ไอ แฮฟ อะเร้นจ์ด์ สเปเชี่ยล มีล ฟอร์ ยัวร์ กรุ๊ป...
ว้าว...สุดยอด
ผมจะเดินเข้าไป ผู้จัดการดึงมือผมไว้แล้วบอกว่า แต่คณะของเราต้องนั่ง ในที่นั่งที่จัดไว้พิเศษเท่านั้นนะ
แล้วผมจะกินอย่างอื่นได้ด้วยป่าว...ผมถาม
ออฟ คอร์ส ! กินได้ตามปกติ แต่อาหารพิเศษมีจำกัดนะ...ผู้จัดการบอก
หมดแล้ว หมดเลย ไม่มีเติม เนี่ย... ไอทำไว้ให้คณะทัวร์ของยู 25 คน โดยเฉพาะ
เออ....กรุ๊ปเรามี 15 คน มันจัดไว้สำหรับ 25 คนแน่ะ
มีอาหารพิเศษ แต่ก็กินอย่างอื่นได้ทุกอย่าง จะต้องนั่งตรงไหน ก็ช่างมันแล้วละวะ...ผมนึก
ผมไปเดินสำรวจมุม "อาหารพิเศษ"...แม่เจ้าโว้ย
มีข้าวสวยครับ เป็นข้าวสวยญี่ปุ่น...เปิดฝาออกมาวันโขมง หอมฟุ้ง...
มีปลาแซลม่อนย่างซีอิ๊ว....มีไข่ม้วนแบบญี่ปุ่น หน้าตาดีเชียว มีหมูชุบขนมปังป่นทอด
มีปลาเล็กปลาน้อยทอดกรอบ มีผักดองสองสามอย่าง มีเต้าหู้อะไรซักอย่าง
มีมิโสะซุปด้วย !
โอ๊ย...สำหรับคนไม่เจอข้าวมาเกือบอาทิตย์ มีแค่นี้ก็หรูตาย5แล้ว 5 5 5 5
อาจารย์หมอเริ่มทะยอยเดินเข้ามา
เชิญทางนี้เลยครับอาจารย์ วันนี้เราต้องนั่งกันในส่วนที่เขาจัดไว้พิเศษครับ
วันนี้มีอาหารพิเศษให้ด้วยครับ เชิญตามสบายเลยครับ
โอ้โฮ...อาจารย์หมอร้องด้วยความดีใจ หันมาถามผม...ทำได้ไงเนี่ย...
แหม...มาทัวร์กะรักจริงหวังแต่งมันธรรมดาได้ที่ไหนล่ะครับ ผมทราบดีว่าพวกเราเริ่มเบื่ออาหารฝรั่ง ผมก็จัดอาหารพิเศษมาให้ไงครับ
อาจารย์ก็เฮ...ปรบไม้ปรบมือ เดินกรูกันไปตักข้าว ผมก็ยืนยิ้ม....หน้าบานเป็นกระด้ง
บรรดาอาจารย์หมอทั้งหลาย คีบปลาแซลมอน พุ้ยข้าวเข้าปากอย่างมีความสุข
ผมนึกในใจ เออ...กรูนี้มัน
เข้าขั้นเหมือนกันนิ โรงแรมเขา "เฟเวอร์" ของฟรีมา เราเจือกไปเอาเครดิตมาซะหมด 5 5 5 5
นั่งจิบกาแฟดูลูกทัวร์รับประทานอาหารเช้าอย่างมีความสุข แล้วเราก็พลอยมีความสุขไปด้วยครับ
ลูกทัวร์คุยกันหัวเราะเอิ๊กอ๊าก แบบนี้ ...ปลื้มครับ
เดินเลียบเคียงไปดูมุม "อาหารพิเศษ" ของผม อาหารหมดเกลี้ยง !
ข้าวเกือบหมดหม้อ เหลือเศษแซลมอน กะไข่ม้วนไว้นิดหน่อย เต้าหู้ หมูทอด เรียบวุธ...สุดยอด
พอทานกันเสร็จ ลูกทัวร์ก็ไปทำธุระส่วนตัวกัน อีกตั้งชั่วโมงกว่ารถจะมารับ
ได้เวลาหัวหน้าทัวร์กินบ้างละน๊า....
ว่าแล้วก็ไปทำแซนด์วิช แซลมอนรมควันมากินดีก่า....ลั้ลลา...5 5 5 5
กำลังจะกัดแซนด์วิช คำแรก หายนะก็มาเยือน...
เจ้าผู้จัดการห้องอาหารเดินจ้ำพรวด พรวด มาถามผม
ว๊อท อิส ยัวร์ เนชั่นแนลิตี้... What is your nationality ?
ผมเงยหน้ามอง...อ้าว ถามงี้ก็สวยซิวะ
อยู่มาตั้งหลายวันแล้ว ไทยแลนด์ไง ไทยแลนด์ !
ผู้จัดการเอามือแปะหน้าผาก เงยหน้ามองเพดาน แล้วทำท่าเหมือนจะเป็นลม
เฮ้ย...อะไรวะ
ผู้จัดการบอกว่า I thought you're Japanese. Special food were prepared for Japanese group !
อ้าว...ตาย5
เวรกรรม นี่อาจารย์หมอของเราไปซัลโวอาหารพิเศษของกรุ๊ปญี่ปุ่นไปเสียฉิบ 5 5 5 5
ล่อซะเกลี้ยงเลย
แล้วตัวกรูก็ไปรับความดีความชอบมาหมดแล้วด้วย 5 5 5 5
เฮ่ย ไม่รู้นะ ก็ยูไม่ถามไอก่อนนี่หว่า ว่าไอเป็นไอ้ยุ่นอ๊ะป่าว
มาถึงยูบอกซัดได้เลย พวกไอก็ซัดเลยอ่ะดิ..ล่อซะเหี้ยนเลย
เฮ่ย...แต่อร่อยมากนะ...ผมชม
ผู้จัดการมันเดินบ่นกลับไปรับชะตากรรมกับกรุ๊ปญี่ปุ่น 25 คน ที่ยืนรออยู่หน้าห้อง
ส่วนผม...ผมกัดแซนด์วิช ไส้แซลมอนรมควันด้วยความเอร็ดร่อย...
แล้วหัวเราะ สำลักแซนด์วิช ด้วยความตลก (ร้ายๆ) ของเหตการณ์ที่เกิดขึ้น
งานนี้พี่ยุ่นอดกินอาหารญี่ปุ่น เพราะพี่ไทยฟาดเรียบ
ด้วยความเฟอะฟะของผู้จัดการห้องอาหาร และความ "มั่วดริ๊ง" ของผม 5 5 5 5
สุดยอดประสบการณ์อาหารเช้าในชีวิตผมจริงๆครับ.
ขอบคุณครับ
อาหารเช้าของโรงแรมที่เจ๋งที่สุดในชีวิตการทำทัวร์ของผม
คือการได้กินครับ
ได้กินอาหารพื้นเมืองจากทั่วทุกทวีปของโลก
ได้ลองชิมอะไรแปลกๆ อร่อยบ้าง ไม่อร่อยบ้าง คายทิ้งแทบไม่ทันบ้าง...
ลองมาหมดแล้ว !
ที่โชคดีก็คือ ผมมันเป็นคนชอบลองครับ
ผมเลยลองแม่มหมดทุกอย่าง 5 5 5 5
ตั้งกะปลาแฮริ่งหมักเกลือในอัมสเตอร์ดัม ยัน มิโสะอะไรเหม็นๆ กินกะข้าวต้ม ในโอซาก้า...
ตั้งกะรังผึ้งในออสเตรเลีย ยัน มูสลี่ในสวิตเซอร์แลนด์...(รสชาติอุบาทย์มาก555)
ตั้งกะไข่เบเนดิคต์ราดซ๊อสฮอลแลนด์แดสวางบนโทสต์ในเรือสำราญ จนถึง ผัดหมี่ฮกเกี้ยนที่โรงแรมในภูเก็ต
แต่ประสบการณ์อาหารเช้า ที่ผมยังถือว่า เป็น สุดยอด ของสุดยอด อาหารเช้า...
กลับอยู่ในทวีป แอฟริกาครับ
ที่โรงแรม InterContinental ใน Sandton City เมือง Johanesberg
เที่ยวนั้นพอคณะ "อาจารย์หมอ" ไปประชุม
เรื่องโรคภัยไข้เจ็บอะไรผมจำไม่ได้
มีอาจารย์หมอใหญ่ๆ จากเมืองไทยไปกันเพียบ
และต้องอยู่โรงแรมนี้ 6 คืน
แปลว่า ต้องกินอาหารเช้าที่โรงแรมนี้ 6 มื้อ !
เบื่อตาย5...ผมนึกเงียบๆ
แต่โรงแรมนี้ก็ไม่ทำให้ผมผิดหวังนะครับ
บ่ายๆ มี Afternoon Tea จิบชา กาแฟ สารพัดชนิด พร้อมขนุกขนมเยอะแยะ....
ตอนเย็นเขาจะมีอะไรทำนอง Happy Hour ครับ 5 5 5 5 เข้าทางไอ้โจรอย่างผม 5 5 5 5
ดื่มฟรีครับพี่น้อง จะเอาอะไรล่ะ สก๊อทช์ออนเดอะร๊อค...เบียร์...เครื่องดื่มค๊อกเทลผสมอแลกอฮอร์นานาชนิด
พีน่า คอลลาด้า ไหมไทย สิงค์โปร์สลิง จินฟิซ บลัดดี้แมรี่ สคริวไดรฟ์เวอร์ มาร์ตินี่ มากาเร็ตต้า ทุกอย่างดื่มฟรีครับ
มีกับแกล้มด้วย มีแซลมอนรมควัน ลูกไคเปอร์ ซาวร์ครีม และดิลล์ ถั่วสารพักชนิด ชีส ไส้กรอกวางเป็นถาด
โอ๊ย จาระไนไม่หมด...ไอ้แฮปปี้ อาวร์นี่แหละทำผม "เอียง" ก่อนไปดินเนอร์ทุกวัน 5 5 5 5
อาจารย์หมอยังแซวผมเลย หน้าแดงทุกวันเลยน๊า....5 5 5 5
ลองเป็นโรงแรมระดับนี้อาหารเช้าไม่ต้องพูดถึงครับ
อลังการงานสร้าง
ผู้จัดการห้องอาหาร ทักทายลูกค้าอยู่หน้าห้องอาหารด้วยความยิ้มแย้มแจ่มใส
มีพนักงานประจำ Egg Station บริการไข่ทุกชนิดที่มีในโลก ยกเว้น ไข่พะโล้ ไข่ลูกเขย และไข่ตุ๋น
จะกินออมเล็ตต์ไข่ขาว ไข่ดาวเอาแต่ไข่ขาว ชีสออมเล็ต ฟรีตาต้าของเสปน ไข่ต้มยางมะตูม ไข่ลวก มีหมด !
ไส้กรอก แฮม เบค่อน แฮชบราวน์ เห็ดผัด ซุปถั่วแดง แซลมอนรมควัน สลัด ชีสสารพักชนิด ขนมปังเป็นสิบ ผลไม้เป็นสิบ โยเกิร์ท รังผึ้ง แพนเค้ก เฟรนช์โทสต์ นำส้มก็คั้นสดๆ...
วู้...มีความสุขเสียจริงเอย...5 5 5 5
ช่วงเวลาอันแสนหวานผ่านไปสองวัน...
แต่พอมันเข้าวันที่สาม วันที่สี่ มันก็ชักจะแย่เหมือนกันนะครับพี่น้อง
คนไทยอ่ะครับ จะให้มันล่อหนมปังทุกวัน มันก็เริ่ม ไม่ไหวอ่ะครับ
อาจารย์หมอสุภาพสตรีบางท่านเริ่ม "งัด" ท่าไม้ตายออกมา เอา มาม่า มาผสมน้ำร้อนทาน
บางท่านเริ่ม ทำหน้าเบื่ออาหาร บ่นเล็กๆ...ไม่รู้จะกินอะไรแระ...ประมาณนี้
ผมมันสบายอยู่แล้ว...5 5 5 5 ไม่มีอนาทรร้อนใจอะไร
ผมยังกินไม่หมดทุกอย่างเลยครับ 5 5 5 5 จะให้ผมเบื่ออะไร
วันที่ห้า ผมเดินลงมาก่อนลูกทัวร์ ลงมาที่ห้องอาหาร
เอ๊ะ...วันนี้ผู้จัดการห้องอาหารมันเปลี่ยนหน้าแฮะ...
สงสัยมาใหม่...ทักทายกัน Good Morning กันเสร็จแล้วผมก็บอกมันว่า ผมเป็นหัวหน้าทัวร์
ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ ผู้จัดการห้องอาหารรีบบอก
เซ่อร์... ไอ แฮฟ อะเร้นจ์ด์ สเปเชี่ยล มีล ฟอร์ ยัวร์ กรุ๊ป...
ว้าว...สุดยอด
ผมจะเดินเข้าไป ผู้จัดการดึงมือผมไว้แล้วบอกว่า แต่คณะของเราต้องนั่ง ในที่นั่งที่จัดไว้พิเศษเท่านั้นนะ
แล้วผมจะกินอย่างอื่นได้ด้วยป่าว...ผมถาม
ออฟ คอร์ส ! กินได้ตามปกติ แต่อาหารพิเศษมีจำกัดนะ...ผู้จัดการบอก
หมดแล้ว หมดเลย ไม่มีเติม เนี่ย... ไอทำไว้ให้คณะทัวร์ของยู 25 คน โดยเฉพาะ
เออ....กรุ๊ปเรามี 15 คน มันจัดไว้สำหรับ 25 คนแน่ะ
มีอาหารพิเศษ แต่ก็กินอย่างอื่นได้ทุกอย่าง จะต้องนั่งตรงไหน ก็ช่างมันแล้วละวะ...ผมนึก
ผมไปเดินสำรวจมุม "อาหารพิเศษ"...แม่เจ้าโว้ย
มีข้าวสวยครับ เป็นข้าวสวยญี่ปุ่น...เปิดฝาออกมาวันโขมง หอมฟุ้ง...
มีปลาแซลม่อนย่างซีอิ๊ว....มีไข่ม้วนแบบญี่ปุ่น หน้าตาดีเชียว มีหมูชุบขนมปังป่นทอด
มีปลาเล็กปลาน้อยทอดกรอบ มีผักดองสองสามอย่าง มีเต้าหู้อะไรซักอย่าง
มีมิโสะซุปด้วย !
โอ๊ย...สำหรับคนไม่เจอข้าวมาเกือบอาทิตย์ มีแค่นี้ก็หรูตาย5แล้ว 5 5 5 5
อาจารย์หมอเริ่มทะยอยเดินเข้ามา
เชิญทางนี้เลยครับอาจารย์ วันนี้เราต้องนั่งกันในส่วนที่เขาจัดไว้พิเศษครับ
วันนี้มีอาหารพิเศษให้ด้วยครับ เชิญตามสบายเลยครับ
โอ้โฮ...อาจารย์หมอร้องด้วยความดีใจ หันมาถามผม...ทำได้ไงเนี่ย...
แหม...มาทัวร์กะรักจริงหวังแต่งมันธรรมดาได้ที่ไหนล่ะครับ ผมทราบดีว่าพวกเราเริ่มเบื่ออาหารฝรั่ง ผมก็จัดอาหารพิเศษมาให้ไงครับ
อาจารย์ก็เฮ...ปรบไม้ปรบมือ เดินกรูกันไปตักข้าว ผมก็ยืนยิ้ม....หน้าบานเป็นกระด้ง
บรรดาอาจารย์หมอทั้งหลาย คีบปลาแซลมอน พุ้ยข้าวเข้าปากอย่างมีความสุข
ผมนึกในใจ เออ...กรูนี้มัน
นั่งจิบกาแฟดูลูกทัวร์รับประทานอาหารเช้าอย่างมีความสุข แล้วเราก็พลอยมีความสุขไปด้วยครับ
ลูกทัวร์คุยกันหัวเราะเอิ๊กอ๊าก แบบนี้ ...ปลื้มครับ
เดินเลียบเคียงไปดูมุม "อาหารพิเศษ" ของผม อาหารหมดเกลี้ยง !
ข้าวเกือบหมดหม้อ เหลือเศษแซลมอน กะไข่ม้วนไว้นิดหน่อย เต้าหู้ หมูทอด เรียบวุธ...สุดยอด
พอทานกันเสร็จ ลูกทัวร์ก็ไปทำธุระส่วนตัวกัน อีกตั้งชั่วโมงกว่ารถจะมารับ
ได้เวลาหัวหน้าทัวร์กินบ้างละน๊า....
ว่าแล้วก็ไปทำแซนด์วิช แซลมอนรมควันมากินดีก่า....ลั้ลลา...5 5 5 5
กำลังจะกัดแซนด์วิช คำแรก หายนะก็มาเยือน...
เจ้าผู้จัดการห้องอาหารเดินจ้ำพรวด พรวด มาถามผม
ว๊อท อิส ยัวร์ เนชั่นแนลิตี้... What is your nationality ?
ผมเงยหน้ามอง...อ้าว ถามงี้ก็สวยซิวะ
อยู่มาตั้งหลายวันแล้ว ไทยแลนด์ไง ไทยแลนด์ !
ผู้จัดการเอามือแปะหน้าผาก เงยหน้ามองเพดาน แล้วทำท่าเหมือนจะเป็นลม
เฮ้ย...อะไรวะ
ผู้จัดการบอกว่า I thought you're Japanese. Special food were prepared for Japanese group !
อ้าว...ตาย5
เวรกรรม นี่อาจารย์หมอของเราไปซัลโวอาหารพิเศษของกรุ๊ปญี่ปุ่นไปเสียฉิบ 5 5 5 5
ล่อซะเกลี้ยงเลย
แล้วตัวกรูก็ไปรับความดีความชอบมาหมดแล้วด้วย 5 5 5 5
เฮ่ย ไม่รู้นะ ก็ยูไม่ถามไอก่อนนี่หว่า ว่าไอเป็นไอ้ยุ่นอ๊ะป่าว
มาถึงยูบอกซัดได้เลย พวกไอก็ซัดเลยอ่ะดิ..ล่อซะเหี้ยนเลย
เฮ่ย...แต่อร่อยมากนะ...ผมชม
ผู้จัดการมันเดินบ่นกลับไปรับชะตากรรมกับกรุ๊ปญี่ปุ่น 25 คน ที่ยืนรออยู่หน้าห้อง
ส่วนผม...ผมกัดแซนด์วิช ไส้แซลมอนรมควันด้วยความเอร็ดร่อย...
แล้วหัวเราะ สำลักแซนด์วิช ด้วยความตลก (ร้ายๆ) ของเหตการณ์ที่เกิดขึ้น
งานนี้พี่ยุ่นอดกินอาหารญี่ปุ่น เพราะพี่ไทยฟาดเรียบ
ด้วยความเฟอะฟะของผู้จัดการห้องอาหาร และความ "มั่วดริ๊ง" ของผม 5 5 5 5
สุดยอดประสบการณ์อาหารเช้าในชีวิตผมจริงๆครับ.
ขอบคุณครับ