เมื่อคืนก็เป็นไปตามปรกติ ออกไปกินข้าว(เหล้า)บ้านเพื่อนเหมือนเช่นเคย
เวลาประมานเที่ยงคืน ถึงเวลากลับแล้ว(6คน3ขวด)ตอนขากลับจากบ้านเพื่อน
ผมคงจะเมา เมาจนมองไม่เห็นว่ามีตำรวจตั้งด่านอยู่ข้างหน้า ตำรวจจึงเรียกผมลงมาจากรถ
เพื่อที่จะตรวจวัดแอลกอฮอล์ ผลได้146 ถามหาใบขับขี่ก็ไม่มี บัตรประชาชนก็ไม่ได้พกมา
จึงตั้งข้อหาขับรถในขณะเมาสุราและไม่พกใบขับขี่ ตอนนี้มีสิทธิ์ที่จะควบคุมตัวไว้48ชั่วโมงจนกว่า
จะมีคนนำหลักทรัพย์10000บาทมาประกัน ในขณะที่รอทางบ้านมาประกันตัวอยู่นั้น
ผมรู้สึกว่ามันไม่ดีเลยกับการที่เราถูกกักขังหรือคุมขัง ในห้อง4เหลี่ยมเล็กๆ แคบ ไม่มีหน้าต่าง อึดอัด
ฝาผนังถูกระบายความโศกเศร้าสารพัด สิ้นหวัง ผมรู้สึกกลัวมาก ยิ่งนานยิ่งกลัว
    จนกว่าที่บ้านจะมาประกันก้อตี 4 เกือบตี5 ผมไม่นอน ผมอยากไปรับสารภาพที่ศาลเร็วๆ มันเหมือนกับ
ห้องขังนั้นมันรอเรากลับไปอีกอยู่ กว่าจะส่งอัยการ กว่าจะขึ้นศาล แต่ยังเร็วที่เสร็จภายใน 1 วัน
มีกรณีที่ไม่เสร็จใน1วัน เช่นอีกคนเมาแล้วขับเหมือนกัน แต่วันนี้ยังไม่มีเงินมาจ่ายค่าปรับ ให้จำคุกแทนค่าปรับ
จนกว่าจะมีมาจ่าย นั่งรอในห้องพิจารณาคดี นั่งข้างๆกัน อยู่ๆตำรวจศาลมาใส่กุญแจมือ แล้วบอกว่าเย็นนี้ต้องตัดผมแล้วน่ะ
(พอคิดภาพออกไหมครับ) จำเลย(ผมเอง) ยอมรับสารภาพในข้อกล่าวหา ขับขี่รถในขณะเมาสุรา ....

โทษปรับ 6000 บาท โทษจำคุก 6 เดือนในรอลงอาญาไว้ 2 ปี ระงับอนุญาติใบขับขี่ 6 เดือน บำเพ็ญสาธารณะ 12 ชั่วโมง

   ผมไม่จ่ายใต้โต๊ะใคร ไม่ให้ใครมาช่วยเหลือ
   ผมดัดสันคานตัวเอง ศาลลงโทษมันสมควรแล้ว
   รอลงอาญาไว้ รอจำคุก เลิกเหล้า ถ้ายังไม่เลิกกินเหล้า ติดคุกแน่นอน

เพิ่มเติมหน่อยนึงครับ จริงๆที่ผมมาเล่าเรื่องให้ฟัง เพราะอยากให้พวกท่านทราบว่า เมาแล้วขับ ติดคุกจริงๆ
เพียงแต่เราๆท่านๆ กินดื่มไปเรื่อย ทำกันจนเป็นเรื่องปรกติ คิดว่าติดคุก ไม่จริงหรอกมั้ง ลองดูได้ครับ ผิดว่าตามผิด
การที่ผมไปอยู่ในห้องขัง 4 ชั่วโมง มันทรมานมาก จำไม่ลืมเลย อย่าว่าแต่ 6 เดือนเลยครับ 4 ชั่วโมงผมก็หลาบแล้ว