คนที่มีรายได้ประจำค่อนข้างจำกัด และพยายามที่จะใช้ชีวิตแบบประหยัดมากๆน่ะค่ะ
เราว่าแทนที่จะพยายามระมัดระวังเงินที่มีอยู่ เรามาหาเงินเพิ่มกันดีกว่ามั้ยคะ?
เราเคยไปที่เวียดนาม ไกด์บอกว่า คนเวียดนามน้อยคนมาก ที่ไม่ทำอาชีพเสริม
อย่างตัวไกด์เองก็มีอาชีพเสริม
เราว่าหลายๆคนก็มีความสามารถแฝงอยู่ ทำไมไม่เอาออกมาใช้ล่ะค่ะ
มีงานอีกตั้งหลายอย่าง ที่พึ่งพาความถนัดเฉพาะบุคคล หรืองานให้บริการต่างๆ
ซึ่งอาจเป็นงานที่ใกล้เคียงกับงานประจำของเราหรือไม่ก็ได้ แล้วงานพวกนี้หลายๆอย่างไม่ต้องพึ่งเงินทุน
พึ่งแค่ทุนด้านปัญญาและความอดทน+ความสม่ำเสมอ
และเงินที่ได้จากงานเสริมเหล่านี้ เราก็กันไว้เป็นเงินเก็บก็ได้
เพราะเป็นส่วนที่เกินมาจากรายได้ประจำ(ซึ่งใช้จ่ายค่าครองชีพ ซึ่งเป็นรายจ่ายประจำอยู่)
และอีกอย่างนะคะ เราว่ายุคค่าครองชีพแบบนี้ รวมกันเราอยู่ แยกกันเราตายค่ะ
วันก่อนมีสมาชิกท่านหนึ่ง มาบ่นเรื่องค่าอาหารแพง กระทู้ติดแนะนำอยู่นานเหมือนกัน
เราอ่านแล้วลองมาคำนวณดูว่า จะจัดสรรงบ500บาท สำหรับ1คน/1สัปดาห์(2มื้อ เช้า/เย็น)ได้ไหม?
คิดยังไงก็ทำไม่ได้ เพราะวัตถุดิบก็ไม่ได้แบ่งขายทีละน้อยๆ
แต่พอเปลี่ยนโจทย์เป็น1,000บาทต่อ2คน ต่อ1สัปดาห์ กลับมีความเป็นไปได้ค่ะ
แล้วทำกับข้าวแต่ละมื้อ จะได้ไม่ต้องทำน้อยๆ จนดูแล้ว จะเหนื่อยล้างภาชนะมากกว่า
ลองรวมกัน หุ้นกันทำดูสิคะ บางครั้งบางหนก็ได้ ถ้าเวิร์คแล้วค่อยทำประจำ
เรื่องที่พัก และค่าน้ำมันก็เหมือนกัน ถ้าติดรถกันไปได้ ช่วยกันแชร์ค่าน้ำมัน ยอมรับกับความไม่สะดวกบ้างเล็กๆน้อยๆ เดี๋ยวก็ชิน
แต่เงินเก็บสิคะ จะมีเหลือเพิ่มขึ้นๆ ทำให้เรายิ่งมีกำลังใจในการออมมากยิ่งขึ้นค่ะ
วิถีแบบนี้ อาจไม่สะดวกสบายนัก แต่คุณรู้ไหมคะ หลายๆคน ที่ไปทำงานเมืองนอก ที่เวลากลับมาคุณมองว่าเค้าโก้ เค้าเท่
บางทีเค้าก็ไม่ได้สบายอย่างที่คุณคิด แต่เค้าก็อดทน เพื่อเป้าหมายที่จะเก็บเงิน
แล้วเราล่ะคะ เรามีเป้าหมายหรือยัง แล้วเราเริ่มทำตามเป้านั้นหรือยัง
และเวลาที่เราเริ่มทำตามปณิธานอะไร พยายามอย่าเริ่มคนเดียวนะคะ
ต้องหาบัดดี้ด้วย จะได้คอยเตือนกัน คอยช่วยเฝ้าระวังซึ่งกันและกัน
ไม่ให้หลุดเป้าหมาย ไม่ว่าจะเป็น ลดน้ำหนัก เก็บเงิน ออกกำลังกาย หรือฝึกภาษา
...
...
คนที่ทำงานมีรายได้ประจำคะ เราว่ากินอยู่ประหยัดเกินไป ชีวิตจะไม่สนุกนะคะ
เราว่าแทนที่จะพยายามระมัดระวังเงินที่มีอยู่ เรามาหาเงินเพิ่มกันดีกว่ามั้ยคะ?
เราเคยไปที่เวียดนาม ไกด์บอกว่า คนเวียดนามน้อยคนมาก ที่ไม่ทำอาชีพเสริม
อย่างตัวไกด์เองก็มีอาชีพเสริม
เราว่าหลายๆคนก็มีความสามารถแฝงอยู่ ทำไมไม่เอาออกมาใช้ล่ะค่ะ
มีงานอีกตั้งหลายอย่าง ที่พึ่งพาความถนัดเฉพาะบุคคล หรืองานให้บริการต่างๆ
ซึ่งอาจเป็นงานที่ใกล้เคียงกับงานประจำของเราหรือไม่ก็ได้ แล้วงานพวกนี้หลายๆอย่างไม่ต้องพึ่งเงินทุน
พึ่งแค่ทุนด้านปัญญาและความอดทน+ความสม่ำเสมอ
และเงินที่ได้จากงานเสริมเหล่านี้ เราก็กันไว้เป็นเงินเก็บก็ได้
เพราะเป็นส่วนที่เกินมาจากรายได้ประจำ(ซึ่งใช้จ่ายค่าครองชีพ ซึ่งเป็นรายจ่ายประจำอยู่)
และอีกอย่างนะคะ เราว่ายุคค่าครองชีพแบบนี้ รวมกันเราอยู่ แยกกันเราตายค่ะ
วันก่อนมีสมาชิกท่านหนึ่ง มาบ่นเรื่องค่าอาหารแพง กระทู้ติดแนะนำอยู่นานเหมือนกัน
เราอ่านแล้วลองมาคำนวณดูว่า จะจัดสรรงบ500บาท สำหรับ1คน/1สัปดาห์(2มื้อ เช้า/เย็น)ได้ไหม?
คิดยังไงก็ทำไม่ได้ เพราะวัตถุดิบก็ไม่ได้แบ่งขายทีละน้อยๆ
แต่พอเปลี่ยนโจทย์เป็น1,000บาทต่อ2คน ต่อ1สัปดาห์ กลับมีความเป็นไปได้ค่ะ
แล้วทำกับข้าวแต่ละมื้อ จะได้ไม่ต้องทำน้อยๆ จนดูแล้ว จะเหนื่อยล้างภาชนะมากกว่า
ลองรวมกัน หุ้นกันทำดูสิคะ บางครั้งบางหนก็ได้ ถ้าเวิร์คแล้วค่อยทำประจำ
เรื่องที่พัก และค่าน้ำมันก็เหมือนกัน ถ้าติดรถกันไปได้ ช่วยกันแชร์ค่าน้ำมัน ยอมรับกับความไม่สะดวกบ้างเล็กๆน้อยๆ เดี๋ยวก็ชิน
แต่เงินเก็บสิคะ จะมีเหลือเพิ่มขึ้นๆ ทำให้เรายิ่งมีกำลังใจในการออมมากยิ่งขึ้นค่ะ
วิถีแบบนี้ อาจไม่สะดวกสบายนัก แต่คุณรู้ไหมคะ หลายๆคน ที่ไปทำงานเมืองนอก ที่เวลากลับมาคุณมองว่าเค้าโก้ เค้าเท่
บางทีเค้าก็ไม่ได้สบายอย่างที่คุณคิด แต่เค้าก็อดทน เพื่อเป้าหมายที่จะเก็บเงิน
แล้วเราล่ะคะ เรามีเป้าหมายหรือยัง แล้วเราเริ่มทำตามเป้านั้นหรือยัง
และเวลาที่เราเริ่มทำตามปณิธานอะไร พยายามอย่าเริ่มคนเดียวนะคะ
ต้องหาบัดดี้ด้วย จะได้คอยเตือนกัน คอยช่วยเฝ้าระวังซึ่งกันและกัน
ไม่ให้หลุดเป้าหมาย ไม่ว่าจะเป็น ลดน้ำหนัก เก็บเงิน ออกกำลังกาย หรือฝึกภาษา
...
...