ในครั้งอดีตผมเคยเปิดกิจการตัวหนึ่ง ...
แต่ในการเปิดกิจการครั้งนั้นมีความผิดพลาดมหันต์คือ ผม “นั่งเทียนเขียนแผนธุรกิจ”
เขียนจากจากหน้าจอคอมฯอยู่กับกระดาษอย่างเดียว แผนใครดี แผนใครเจ๋ง กลยุทธ์ใครแจ๋ว
นำมายำใหญ่ใส่รวมกันโดยไม่นำข้อมูลมาวิเคราะห์ให้ถี่ถ้วน และขาดการปรับประยุกต์
ในที่สุดท้ายกิจการก็ต้องปิดตัวลง

มันเกิดจากการขาดสติ ขาดความรอครอบ มั่นใจมากเกินเหตุ ซึ่ง
ความมั่นใจที่มีมากเกินไป ก็เป็นเหมือนกะลาอย่างหนาที่ครอบโลกกว้างเบื้องนอกเอาไว้

หลังจากนั้นผมเปิดกิจการมาอีกหลายตัว และการเปิดกิจการใหม่ในครั้งนี้แน่นอนว่าผมย่อมมีความมั่นใจในระดับหนึ่ง
แต่ถึงผมจะมั่นใจมากเพียงใด มันคงก็ไม่ดีที่สุด และผมอาจจะตกหล่นเรื่องสำคัญบางประการไป
ผมจึงเอาโครงการนี้เข้าไปปรึกษา “ผู้รู้” ในเรื่องธุรกิจมากกว่าผม
ท่านผ่านร้อนผ่านหนาวในเรื่องธุรกิจมามากนี้คือน้าชายผมเอง

หลังจากน้าชายได้ฟังคร่าวๆโครงการของผม แกก็รับฟังเรื่องราวและยังไม่มีตอบเรื่องนี้ใดๆ
น้าชายโทรถามข้อมูลเชิงลึก สามสี่ครั้ง แล้วน้าก็บอกว่ากิจการมีความเป็นมีความเป็นไปได้
แต่น่าจะดีกว่าถ้าเสริม 1... 2... 3… 4... เข้าไป

ในเรื่องราวต่างๆที่น้าชายท่านแนะนำไว้ มีหัวข้อหนึ่งทีเกี่ยวกับการใช้ “เงินทุน”
สรุปความประเด็นนี้ได้ว่า

“เงินทุนมันมีจำกัด แต่ความอยากทำมีไม่จำกัด
เราอาจจะเลือกทำทุกๆอย่างให้ดีที่สุดคงไม่ได้
แต่เราเลือกได้ว่า เราควรจะทุ่มให้กับสิ่งใดมากกว่ากัน”

ร้านเครื่องเขียนต้องทำให้สวยงามสะอาดตา เช่นชั้นวางสินค้าต้องเป็นระเบียบ สะอาด
แต่ชั้นวางสินค้าเหล่านี้ใหม่ มีราคาสูงอาจจะไม่สอดคล้องกับทุนที่มีอย่างจำกัด
ลองไปดูชั้นวางของเหล่านี้ที่ ร้านขายของมือสองมีชั้นพวกนี้อยู่ สภาพดีๆ มีเยอะ
แล้วนำเงินส่วนต่างจากซื้อชั้นนั้น มาซื้อของลงสต็อกสินค้าจะดีกว่า

คำแนะนำจะไม่เกิดประโยชน์ถ้าไม่ปฏิบัติตาม ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมา
ผมวิ่งรถเทียวสำรวจ ดู หา ชั้นวางสินค้าทั้งใหม่และเก่า เพื่อนำมาถ่วงดุลดูเรื่องความคุ้มค่า
แล้วก็ไม่ผิดหวัง ของมือสองสวยๆ หาได้จริงๆ จากร้านมือสอง
จากคำแนะนำดีดีทำให้ผมประหยัดเงินไปได้อีกหลายหมื่นบาท

ไม่รู้สิ่งใดจงไต่ถามครับ ...
คำแนะนำที่ได้จากผู้รู้ จะมีคุณค่ามากสำหรับเรา


ขอให้บทความชิ้นนี้จงได้สร้างประโยชน์ให้แก่ท่านผู้อ่านทุกท่าน

ขอให้ความร่ำรวยและความสุขสวัสดิ์จงมาสถิตแด่ท่าน

พบกันตอนต่อไปครับทุกท่าน

…[^_^]…