ไม่ตั้งความหวังมักจะค่อนข้างสมหวัง  โดยรวมชอบละครเรื่องนี้นะ
เริ่มจาก สิ่งที่ไม่ชอบก่อน
อย่างที่หลายๆคนว่าคือให้ความสำคัญกับบทบางบทเกินไป เช่นบทของนักร้องฉัตรพร เอิ่ม ฟังเพลงอิเจ๊นี่สามเพลงแล้ว  เพื่อ??
ฉากแม่ภัสร้องไห้ นี่ไม่รู้กี่ฉากเลย บางทีก็เหมือนๆเดิม แต่อันนี้ก็เข้าใจว่าอยากให้คนเห็นปัญหาครอบครัว
บทพิรามทำเรารำคาญพิรามมากี่ฉากก็รำพึงรำพันเหมือนเดิม
และสุดท้ายบทหมอวีน้องเมย์อาทิตย์นี้น้อยไปนะ ชิส์
หวังว่าอาทิตย์หน้าจะไม่อืดอาดอยู่ที่พ่อแม่น้องเมย์และนักร้องแล้วนะ




สิ่งที่ชอบ
การทำให้เห็นปัญหาครอบครัวที่ทำให้เห็นว่าการมีเมียน้อยไม่ใช่ความผิดของผู้ชายฝ่ายเดียว  เรื่องนี้มันเห็นชัดถึงการไม่ไว้ใจกันไม่เชื่อใจกัน ซึ่งสำคัญมากในครอบครัว
และปัญหาการปกป้องลูกถ้าแม่ไม่เข้มแข็งพอลูกก็จะอ่อนแอตาม แม่ที่ดีไม่ใช่แค่การเลี้ยงลูกอย่างตามใจทะนุถนอมซะทุกอย่าง แต่ต้องปกป้องลูกได้ จึงทำให้เห็นได้ชัดว่าทำไมน้องเมย์ถึงติดน้าวี(เหมือนชั้น)

อีกอย่างตัวละครเรื่องนี้ทุกตัว มีการมีงานทำ ไม่ใช่ลอยไปลอยมา ชอบตรงนี้

ชอบการแสดงของทุกคนเลยยกเว้นเจ๊เลขาพัดชาหน้าแข็ง
แต่ที่ต้องพูดถึงด้วยความลำเอียงมากก็คือ การแสดงของบอยปกรณ์ กับ น้องเมย์และเบลล่า  บอยเป็นน้าวีที่ยิ่งกว่านิยายแต่เป็นผู้ชายตรงหน้า มันทำให้เรารู้สึกอยากหาผู้ชายแบบนี้ซึ่งหาได้ที่ไหนบทโลกใบนี้คะ เวลาอยู่กับคุณทิพย์ก็น่ารักแบบฮาๆ อยู่กับหมอหนึ่งก็ดูเป็นสุภาพบุรุษ อยู่กับน้องเมย์ก็เป็นน้าวีที่รักหลานมากๆ (อวยค่า)
ชอบบทน้องเมย์ตรงที่มันมีพัฒนาการของตัวตันหยงในร่างน้องเมย์จากที่ตอนแรก นางจะเหวี่ยงท่าเดียว หลังจากนั้นเวลานางเหวี่ยงนางเริ่มรู้จักพูดว่า"ขอโทษ" และนางก็ค่อยๆเหวี่ยงน้อยลงๆ จนเริ่มปรับตัวได้ในบ้านนี้
และที่ชอบมากๆคือการไหว้ของเรื่องนี้ แสดงถึงการเคารพผู้อวุโสกว่า ตั้งแต่หมอวีไหว้ย่าแม้น และมาเมื่อวานที่คุณแม่ให้น้องเมย์ไหว้ลุงสายคนขับรถ และที่น้าวีไปรับและบอกน้องเมย์ว่าไหว้น้าหรือยัง
และการตัดต่อเรื่องนี้ดีเยี่ยม

นี่คือสำหรับสองอาทิตย์ที่ผ่านมา เท่านั้น

ขออนุญาตแบะขอบคุณเจ้าของภาพด้วยค่ะ