รีวิว Warm Bodies ซอมบี้ที่รัก

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้วันนี้มีโอกาสได้ไปดู Warm Bodies หรือซอมบี้ที่รัก ที่ SF เดอะมอลล์ บางกะปิ ด้วยความคาดหวังว่าจะได้พบหนังรักดีๆสักเรื่อง เพราะชอบ ผกก. อย่าง Jonathan Levine อยู่แล้ว ที่เคยทำหนัง feel good ดีๆอย่าง 50/50 มาแล้ว เรื่องนี้ผมเลยตั้งความหวังไว้สูง และก็ไม่ผิดหวังจริงๆ เมื่อ Warm Bodies ได้สร้างความประทับใจให้ผมมากจริงๆ มากจนต้องมาตั้งกระทู้รีวิวทันที หนังเล่าเรื่อง R(พระเอกซอมบี้ของเรา) ที่หลงรัก Julie(นางเอกของเรื่องซึ่งเป็นคน) โดยที่ปัญหาส่วนใหญ่ในการสร้างหนังรักดีๆสักเรื่องก็คือการเล่าเรื่องและลำดับความสัมพันธ์ระหว่างตัวเอกทั้งสองให้ดีและคนดูรู้สึกอินตาม รวมทั้งการหาบทสรุปให้สวย ซึ่งหนังรักก่อนหน้านี้อย่าง Upside Down เป็นตัวอย่างของความล้มเหลวทั้ง 2 อย่างนี้ Warm Bodies ใช้วิธีการลำดับความสัมพันธ์ระหว่างซอมบี้กับคนได้อย่างน่ารักและแทรกมุกล้อเลียนหนังซอมบี้เรื่องอื่นๆให้ได้ขำตลอด ถึงไม่ได้ขำชนิดที่ว่าขำก๊าก แต่ก็เป็นมุกที่ทำให้คนดูได้ยิ้มจนหนังเต็มไปด้วยฉากน่ารักๆเต็มไปหมด เช่น R เล่าถึงตัวเองที่เป็นซอมบี้ว่าเค้าอยากเดิมหลังตรงๆบ้าง แต่เป็นซอมบี้มันต้องเดินหลังค่อมถึงจะถูก เป็นต้น ความรักระหว่างพระเอกและนางเอกถูกพัฒนาอย่างค่อยเป็นค่อยไปไม่ได้เร่งรีบ จนคนดูไม่รู้สึกว่า รักกันได้ไง? หรือทำไมซอมบี้ต้องช่วยนางเอก จนถึงฉากสำคัญ 2 ฉาก ที่น่าจะประทับใจคนส่วนใหญ่ที่ชอบหนังเรื่องนี้คือ ฉากที่นางเอกอยู่ในวงล้อมซอมบี้ แต่ R เข้ามาจับมือนางเอกไว้และพาหนีฝ่าวงล้อมออกไป รวมถึงฉากที่ R พานางเอกหนีจากโบน่า(ชื่อนี้ป่าวไม่แน่ใจ)จนไปเจอทางตัน ซึ่งนางเอกถึงกับพูดว่าเราคงไม่รอด แต่พระเอกของเราพูดว่าคุณต้องรอดพร้อมกับคว้าตัวนางเอกมากอดไว้และโดดลงมาจากตึกสูงโดยเอาร่างตัวเองรับการกระแทกเอง ฉากนี้ทำเอาผมน้ำตาซึมเลยครับ ยังดีที่หนังเลือกที่จะจบแบบ Happy Ending

สรุป ผมหลงรัก Warm Bodies ซอมบี้ที่รัก เข้าเต็มๆเลย ดูไปจับมือแฟนไป ถ้าทำได้ผมก็อยากจะรักแฟนผมให้ได้ไม่น้อยกว่าซอมบี้ตัวนี้เลย ขอบคุณสำหรับการอ่านรีวิวห้วนๆของผม ซึ่งอาจไม่ได้สาระหรือรายละเอียดอะไรของหนังที่อยากรู้ครับ แค่อยากเล่าความรู้สึกหลังดู ซึ่งบางทีมันก็บรรยายยากมากครับ

หมายเหตุ หัก 1 ดาวเพราะมีบางจังหวะที่ทำเอาแอบง่วงเหมือนกัน