การติดตามและสื่อสารกับยานอพอลโลนั้น จะถูกติดตามโดยเรดาร์ และ เจ้า เรดิโอ-เทเลสโคป

ซึ่งเจ้าทั้งสองตัวนี้จะมีสถานีกระจายอยู่ตามสถานที่หลาย ๆ แห่งทั่วโลก เช่น โกลสโตน ที่แคลิฟอร์เนีย เจพีแอล ที่ญีปุ่น หรือที่ รัฐนิวเซาธ์เวลส์ ออสเตรเลีย หรือแม้กระทั้งบนเรือกลางมหาสมุทร อย่างเรือ ยูเอสเอ็นเอส แวนการ์ด

โดยมันจะทำหน้าที่รับส่งข้อมูลการสื่อสารต่าง ๆ จากยานบังคับการ [CSM] แล้วรับหรือส่งไปยังฮิวสตัน รัฐเท็กซัส

โดยผ่านระบบแบบใหม่ที่เรียกว่า เอส-แบรน




ตัวยานอย่างเช่นเจ้า CSM คอมมาน เซอวิสโมดูล ด้านท้ายคล้ายแอ่งกระทะคว้ำนั้น

จะถูกฉาบด้วยยางสนไว้หนาพอสมควร เพื่อเมื่อเกิดการเสียดสีกับชั้นบรรยากาศ ยางสนจะเริ่มระเหยไปเพราะความร้อน

แต่ตัวโลหะชั้นในจะยังคงความเย็นอยู่ ผิวนอกของตัวยานบริเวณอื่น ๆ จะทำจากอลูมิเนียม เหล็ก และโลหะอื่น ๆ ซ้อนกันเป็นชั้น ๆ [ตรงนี้ผมไม่ทราบจำนวนจริง ๆ ครับ]

โดยจะมีทั้งฉนวนกันความร้อน และเจ้า ฟิลม์พาสติก รวมไปถึงฟองพาสติกที่ซึ่งจะคอยป้องกันอุกกาบาตไม่ให้ทะลุเข้าตัวยาน

โดยจะให้มันกระจายตัวออกไปแทนโดยตัวยานชั้นในไม่เป็นอะไร ส่วนเจ้า ลูนาร์ โมดูล [LM] ก็ไม่ต่างกันมากนักครับ


ส่วนในเรื่องของแนวระนาบนั้นในแนวที่ราบจนเกินไปหรือ บางเกินไปนั้น มันจะเกิดสองอย่างครับ คือ ยานจะเสียดสีกับชั้นบรรยากาศที่นานเกินไป

จนยานรับไม่ไหว หรือที่เจ้าของกระทู้สงสัยคือ แฉลบออกไป ซึ่งมันไม่ใช่การเป็นออกจากโลกไปเลยซะทีเดียวครับ แต่มันจะเป็นการโคจรเป็นวงรี

รอบโลกแทน และมันอาจจะควบคุมความเร็วของยานไม่ได้ และที่อันตรายตรงนี้คือ เจ้า CM

[เมื่อยานแม่สลัดยานบริการทิ้งแล้ว จะเรียกเพียงแค่ CM เท่านั้นครับ] มันไม่มีจรวดปรับวิถี หรือจะรวดขับดันใด ๆ ที่จะนำพามันกลับมารีเอนทรี

ได้อีก นั้นอาจจะเท่ากับว่า นักบินอวกาศทั้ง 3 อาจจะต้องลอยคว้างอยู่ในอวกาศจนหมดอากาศหายใจเสียชีวิต

ถ้าถามผมในเรื่องนี้ ผมคิดว่า บรรยากาศมีความหนาแน่นนั้นเองครับ ผมคิดว่ามันคงเหมือนกับการขว้างหินไปบนผิวน้ำยังไงยังงั้น



เจมส์ โลเวล ,เฟรต เฮต ,แจ็ค สไวท์เกิท พวกเขาคงไม่รอดหากไม่ได้เจ้าสิ่งนี้...