เราเป็นคนนึงที่เห็นความน่ารักของโกโบบี้ แล้วนึกอยากให้โกโบริไม่ตายค่ะ
แต่วันนี้เข้าห้องสมุด แล้วเจอกระทู้เก่าสมัยปี 53 ในห้องหว้ากอ ของคุณ คนธนฯ ตามลิ้งค์นี้นะคะ  
http://topicstock.ppantip.com/wahkor/topicstock/2010/04/X9090103/X9090103.html

กระทู้ยาวมาก  แต่มีคุณค่าสาระมากมาย  อ่านไปน้ำตาร่วงไป  รู้สึกชิงชังสงครามเป็นที่สุด
อ่านจบปุ๊บ คิดได้ปั๊บ ว่าคุณทมยันตีเลือกทางออกให้โกโบริได้สวยงามที่สุดแล้วค่ะ (ปลอบใจตัวเอง)
ได้ตายเพื่อชาติอันเป็นความภาคภูมิใจของทหารทุกคน
ได้รับรู้ว่าผู้หญิงที่ตนเองรักมาตลอดนั้น  รักเขามาตลอดเช่นกัน

ถ้าโกโบริไม่ตายที่บางกอกน้อย  เขาก็คงจะตายที่ไหนสักแห่งในช่วงของสงคราม
หรือถ้าโกโบริมีพระดี  รอดตายจากสงคราม  เขาก็อาจจะทำ เซ็ปปุกุตนเอง
หรือถ้าเขาอยากมีชีวิตอยู่ต่อเพื่อแม่อังและลูก  แต่ต้องมารับรู้สิ่งที่เกิดกับประเทศชาติ เพื่อนร่วมชาติและครอบครัวของเขา
โกโบริก็คงมีชีวิตอยู่เหมือนตายทั้งเป็น  สิ่งที่เกิดขึ้นกับกองทัพและประเทศของเขาจะตามหลอกหลอนเขาไปตลอดชีวิต
จนไม่แน่ว่าความรักของแม่อังและลูก  จะทำให้โกโบริกลับมามีชีวิตได้เหมือนเดิมอีกหรือไม่

ดังนั้น คืนที่โกโบริตาย  ร้องไห้ได้แต่ไม่ต้องเสียใจกันนะคะ
โกโบริได้รับสิ่งที่ดีที่สุดแล้วค่ะ (ยังไม่พอ ขอปลอบใจตัวเองอีกรอบค่ะ)

ขอบคุณ  คุณคนธนฯ  เจ้าของกระทู้ตามลิ้งค์  ไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ