วันนี้ต้องใช้บริการรถไฟฟ้า BTS ขากลับช่วงเวลา 1ทุ่มกว่าๆ
มีเด็กและผู้ใหญ่ที่คลั่งไคล้มาดู super junior มาโชว์ที่ลานพารากอนเยอะมาก บางส่วนขึ้นมายืนออกันเต็มสถานีสยามเพื่อส่องมุมสูง อันนี้ไม่เกี่ยวกับเราแต่บรรยายบรรยากาศให้อ่านกันเฉยๆค่ะ 55

เราขึ้นขบวนไปยืนเกาะเสาแรกตรงหน้าที่นั่งสำหรับคนท้องคนแก่ อยากจะแทรกเข้าไปเกาะเสากลางแต่เข้าข้างในไม่ได้ ยกกระเป๋าปิดพุงแตงโมน้อยๆ 6 เดือนแล้วค่ะ ปิดไม่มิดเท่าไหร่เนอะ
มีคุณแม่ท่านนึงมากับลูกสาววัยรุ่นลุกให้เรานั่งค่ะ ซึ่งที่นั่งของเธอเป็นที่นั่งตรงกลางแถว
เราก็ยกมือไหว้ขอบคุณก่อนค่อยแทรกตัวเข้าไปนั่ง อยากขอบคุณและชื่นชมคุณแม่ท่านนี้เพราะเห็นเราปุ๊ปเธอพยายามเรียกเราให้มานั่ง
รถไฟก็แน่นกว่าเราจะเห็นเธอเรียก รถไฟก็ออกตัวแล้ว.. นั่งปุ๊ป ฝรั่งหนุ่มที่นั่งข้างๆ หันมามองท้องเรา เกาหัวแกรกๆ ก้มหน้าก้มตา
เราคิดในใจเค้าจะเขินหรือเปล่าหนอที่คิดว่าไม่ได้ลุก ท้องเราก็เล๊กเล็กเนอะเหมือนคนพุงโลแบบลุงสีเทา

เรื่องดีๆ เอามาแบ่งปันกันค่ะ พอท้องเราพยายามคิดในแง่ดีเข้าไว้ ก็มีคนช่วยเหลือเราเยอะเหมือนกันนะคะ