เพิ่งได้ดูเพราะร้านเขาแนะนำว่าถ้าไม่ดูจะเสียใจ ดูตอนแรกเอ๊ะทำไมคุ้นแบบนี้
บุคลิกไม่เห็นหัวใคร ไม่รับไหว้พนักงาน เหมือนใคร
ยิ่งตอนด่าเรื่องกระเป๋าขาด มันคุ้นมาก ดูแล้วร้องไห้ บางคำพูดมันจี๊ดมาก
สรุปดูจนจบแล้วดูแล้วดูอีก อยากต่อสายถึงคนเขียนบทไปเอาเรื่องแบบนี้มาจากไหน
แล้วก็ปลื้มที่คนเขียนเอาคาแรกเตอร์แบบนี้ พระเอกนิสัยแบบนี้ไปทำเป็นละคร
เหมือนลำลึกอดีต บางเรื่องลืมไปแล้วด้วยซ้ำ
บางคำเจ็บจี๊ด ที่ว่านางเอกว่าไม่นึกถึงหน้าพระเอก โอ๊ยเคยโดนมาแล้ว พวกสำอางเจ้ายศเจ้าอย่างนี่ มีทุกชาติ
บางคำพูดก็ทำให้หัวเราะ ตอนที่พระเอกซื้อดอกไม้ให้ พระเอกบอกประมาณว่านางเอกแน่ ประธานต้องซื้อดอกไม้มาให้
เจ้าของกระทู้ฟังแล้วบ้าไปเลย มันเหมือนรีเพย์ซ้ำ อีตอนเรียกมานั่งพระเอกตบเก้าอี้แล้วเรียกก็เหมือนอีก  หลายอย่างคล้ายมากๆ
ที่ไม่เหมือนคือเขาคนนั้น ไม่ทำอะไรกลางผู้คนขนาดนั้น แต่ถ้านึกให้ดีก็มีตอนที่กำลังช็อค แล้วเขาเขย่าตัวเป่าปากต่อหน้าลูกน้อง
ดูเรื่องนี้อยากถามคนเขียนเหมือนกันว่าเอาชีวิตส่วนตัวใครมาเขียน ดูแล้วดูอีกก็งง แต่ที่ไม่เหมือนคือแม่กีดกัน บุคลิก วิธีคิด เอาแต่ใจ
ขี้อ้อน หน้าทน.ตื้อไม่เลิก ถอดกันมา สงสัยมากๆ ว่าคนใกล้ตัวเอาไปเขียนหรือเปล่า เพราะบุคลิกแบบนี้ไม่ใช่มีกันเกร่อ
อีกอย่างตอนกลัวสกปรกนั่นไปนอนทับอีกคนนี่ก็เหมือน ชอบอ่านหนังสือ ชอบใส่สูทที่มีเสื้อกั๊กด้านในเหมือนกันมาก
แล้วก็กินอาหาร สุขภาพเหมือนกันอีก ปากจัดเหมือนกัน จำได้พอโมโหก็ชอบว่าคนระดับเขาทำไมต้องไปรักเธอ
พออารมณ์ดีก็ง้อแบบเด็กๆ ความหล่อขออภัยที่บ้านหล่อกว่านิด บุคลิคผอมเหมือนกัน แต่ในหนังสูงกว่า
บ้าอำนาจ เอาแต่ใจ ปากจัด ไร้มารยาทเหมือนกัน ยิ่งดูยิ่งหลอน ลามกพอกัน เรื่องจดหมายอีกพระเอกบอกฉบับแรกและฉบับสุดท้าย
คำพูดนี่ก็กระแทกเลยเพราะที่บ้านเขียนให้ฉบับเดียว และก็พูดให้ฟังว่าเขาไม่เคยเขียนให้ใคร แล้วก็ร่ายยาวว่าจดหมายนั่นมีค่าแค่ไหน
ดูหลายรอบเข้าก็ชวนที่บ้านดู เขาก็ดูแบบติดจนจบทั้งที่ไม่ดูแนววัยรุ่น แต่ดูไปเขาก็ขำ บอกว่าไม่คิดว่าจะมีคนเหมือนเขา  มันเหมือนจนน่าตกใจ
เป็นความบังเอิญหรือเปล่า ในละครทุกคนเรียกพระเอกท่านประธาน ที่บ้านคนอื่นเรียกเขาบอส งง ดูแล้วงงมาก สนใจใคร่รู้และอยากรู้จักนักเขียนมาก
ของบางอย่างมันเป็นเรื่องเฉพาะ เช่นเก็บทุกอย่างเก็บของทุกอย่าง นี่ก็เหมือนกันเก็บใส่ตู้ไว้อย่างดี ปากจัดเวลาด่าแต่ละทีคนฟังอยากตาย
อดทนอดกลั้นเหมือนกัน พระเอกคิมซูอามู ,
ปรกติไม่เคยบ้าละครขนาดนี้ นี่ดูแล้วดูอีกแถมร้องไห้ หัวเราะเหมือนคนบ้า ยิ่งดูยิ่งนึกถึงวันวาน เหมือนย้อนเวลาดูตัวเอง
ตอนลงบ่อน้ำพุก็คล้ายเปลี่ยนจากน้ำพุเป็นสระว่ายน้ำ เรียกมาทำไม มาดูหุ่น ผู้ชายนี่เหมือนกันหมดใช่ไหม นัดเจอที่บ่อน้ำ สระน้ำ เพื่อหาเรื่อง
กอด อีตอนเป็นแผลดูแล้วก็ร้องไห้ เพราะอีตาบ้าก็ไล่ไปลบรอยแผลที่หัวไหล่
ดูเรื่องนี้แล้วก็คิดว่าเราโชคดีมากมากกว่าราอิมอีก เขาอุปสรรคแม่กีดกัน แต่คู่เราไม่มี
ความรักสวยงามจริงๆ และผู้ชายแบบคิมจูวอนก็มีจริงๆ ดูเรื่องนี้มีกำลังใจมากมาย และเข้าใจว่าต้องถนอมเอาไว้ให้ด
และต้องทนฝีปากคมๆ มาดเต๊ะๆ โชคดีแค่ไหนที่รักกันได้ขนาดนี้
ตอนนางเอกไปซื้อผลไม้ พระเอกรีบถอดถุงมือออกมาสวมให้ มันคล้ายกับตอนที่ฝนตก มันง่ายมากสำหรับผู้ชายที่ไม่ได้เจ้ายศ
เจ้าอย่างที่จะถอดเสื้อสูทแพงๆ ตัวที่รักออกมาคลุมให้
บางคำพูดมันผุดขึ้นมามากมายหลังดูเรื่องนี้
ถ้าใครไม่ได้ดู อยากให้ดูเรื่องนี้ ส่วนตัวละครเรื่องนี้กลายเป็นละครที่รักมากที่สุดในชีวิต รักพระเอกแบบนี้มากมาย
ดูแล้วรักคนที่บ้านมากขึ้นไปอีก
เจ้าของกระทู้บ้าไปแล้ว ใครเป็นนักเขียนนะ