เมื่อเช้าผมเพิ่งโดนลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่ง ยืมเงินไป1พันเพื่อเติมน้ำมันรถคับ ผมก็เลยย้อนคิดถึงเมื่อ3ปีที่แล้วว่า
     พี่ชายผมคนนี้เมื่อก่อนเป็นขี้ยาคนนึง แล้วหันมาเป็นเอเย่นยาซะเอง รวยขึ้นในพริบตา มีเงินเก็บเกือบ10ล้าน หลังจากนั้นก็เลิกอาชีพนี้โดยปริยาย
     เค้ามาทำอาชีพส่วนตัว ค้าขาย ซึ่งสร้างภาพว่าตัวเองรวยจากค้าขายจริง จนมีใครหลายๆคนหลงเชื่อ ไปที่ไหนก็มีแต่คนทักเพระเห็นว่าแกมีเงิน
     นิสัยเค้าตอนนั้น เป็นคนไม่มีน้ำใจเห็นแก่ตัวทุกอย่าง ชอบเยาะเย้ยคนจน เคยมีครั้งนึงพี่แกขับรถไปชนคน คู่กรณีเจ็บเยอะเหมือนกัน แต่พี่แกไม่ยอมคุย ไม่มีแม้แต่คำขอโทษ ให้ประกันเป็นคนเคลียร์ให้หมด แกใช้เวลาบนกองเงินกองทองได้ถึง10ปี เท่านั้นแหละคับเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
     ภรรยาพี่แกที่คบกันมาเกือบ10ปีหนีไปกับคนอื่นเพราะทนความเห็นแก่ตัวของแกไม่ไหว พี่ชายผมไม่เป็นอันกินอันนอน งานการไม่ยอมทำ สำมะเรเทเมา พาผู้หญิงไปนอนไม่ซ้ำหน้า ใช้เงินที่มีอยู่เที่ยวเตร่แจกจ่ายให้เด็กเสิร์ฟตั้งแต่ประตูทางเข้าเลยคับ
     แกเริ่มหันก้าวเข้าสู่ยาเสพย์ติดกับการพนันอย่างเต็มตัว เงินที่มีซื้อยาเล่นการพนันจนหมด รถที่มีอยู่ก็จำนำบ่อน ไม่มีไรเหลือเลยสักอย่าง ภายในแค่เวลาไม่ถึง3ปี
    เมื่อไม่นานมานี้พี่แกขับรถไปชนคนอีกครั้งโดยรอบนี้ รถพี่แกไม่มีประกันเพราะไม่มีเงินไปต่อ โทรมาขอยืมเงินผม5000แต่ผมไม่ให้ สุดท้ายพ่อแม่แกต้องไปชดใช้ให้แทน
    ตอนนี้หรอคับชีวิตพี่แกไม่มีแม้แต่ใครจะคุยด้วย ผมก็ไม่ให้แกเข้าบ้านผมแล้วเพราะมาก็แอบมาเล่นยาในห้องน้ำบ้านผม ตัวผอมเป็นที่รังเกียจของคนแถวๆนั้น ไม่มีแม้แต่เงินกินข้าว เติมน้ำมันยังต้องมาขอยืมคนอื่น
    ใครจะเชื่อว่าเวรกรรมในที่สุดมันก็กลับมาเล่นงานเค้า ตอนนั้นเค้าอาจไม่ได้โดนตำรวจจับ แต่ตอนนี้ชีวิตเค้าก็เหมือนตกนรกทั้งเป็น เอายามาขายให้เค้า สุดท้ายตัวเองก็กลับติดมันซะเอง สงสารก็แต่พ่อแม่แก ที่ต้องทนเห็นลูกในสภาพแบบนี้ หาเงินมาได้มันก็แย่งไปซื้อยาหมด
"เวรกรรมใครว่าไม่มีจริง เพียงแต่ว่าแค่มาช้าหรือมาเร็ว "