วันนี้ถือเป็นวันที่ฤกษ์งามยามดีครับ ก็เลยมาส่งการบ้าน Food For Fun :: Hot Wok Mission ครั้งที่ 24 แล้วนะครับ คราวนี้คุณ กอล์ฟ - Mrs.Golf Joonjaroen ได้ออกโจทย์มาว่า

  "เนื่องจากเดือนกุมภาพันธ์ เป็นเดือนแห่งความรัก ขอเชิญชวนเพื่อน ๆ ทำเมนูพิเศษให้กับคนที่คุณรัก ไม่ว่าจะเป็นคุณพ่อคุณแม่ คู่สมรส ลูกๆ แฟน หรือเพื่อนๆ จะเป็นเมนูคาวหรือหวานก็ได้ค่ะ ไม่จำกัดวัตถุดิบที่ใช้ค่ะ "

ตอนแรหห็คิดอยู่นานนะครับ ว่าจะเอาอะไรส่งการบ้านดี จะทำเค้กก็ดูธรรมดาไป ไม่เกร๋ พอดีเจ้าปิงมาวิ่งวุ่นอยู่ใกล้ๆ ก็เลยนึกขึ้นได้ผมมีคนที่รักมากอยู่คนนึง แต่ไม่เคยบอกกับเค้าเลยว่าเป็นรักและห่วงเค้ามากแค่ไหน ก็หวังว่าเมนูวันนี้จะเป็นสื่อไปถึงเค้านะครับถ้าผมเป็นรักและเป็นห่วงเค้ามากๆ เพราะเค้าเป็น "น้องสาว"   ของผมเองครับ



---------------------------------------------------------------------------

ผมกับน้องสาวอายุห่างกัน 1 ปี กับ 29 วันเท่านั้น ตอนเด็กๆเราสนิทกันมากๆ เพราะมีกันอยู่ 2 คนพี่น้อง และที่บ้านไม่มีเด็กเล็กๆมานานแล้วก็เลยเล่นกันอยู่ 2 คนเป็นส่วนใหญ่

พอเริ่มโตขึ้นผมถูกเลี้ยงโดยป้าพี่สาวพ่อและพี่สาวซึ่งเป็นลูกป้าที่อยู่บ้านในรั้วเดียวกัน ส่วนน้องสาวคุณย่าซึ่งอยู่ในรั้วเดียวกันเป็นคนเลี้ยง ก็เรียกได้ว่าแบ่งกันเลี้ยงได้เลยครับ

ตอนเข้าโรงเรียนก็ถือว่ายังสนิทกันอยู่นะครับ เพราะเรียนโรงเรียนเดียวกันตั้งแต่อนุบาล จนถึง ป6 ผมมีหน้าที่ถือปิ่นโตกับข้าวไว้กินกลางวัน พร้อมน้องสาว และน้องลูกน้าอีก 2 คน เช้าคุณลุงจะไปส่ง และเย็นเราจะกลับรถโรงเรียนด้วยกันทั้งหมดครับ

ตอนอยู่ ป6 มีวีรกรรมในการปกป้องน้องเท่าที่จำได้อย่างนึงครับ คือน้องเค้าโดนเพื่อนซึ่งเป็นลูกคุณครูที่ได้ชื่อว่าดุที่สุด "กัด" ที่หัวไหล่ เรียกได้ว่าจมเขี้ยวเลยครับ เป็นรอยช้ำๆ เขียวๆ ที่รู้เพราะว่าเห็นกับตา น้องสาวไม่กล้าฟ้องแม่ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ผมแจ๋นสุดบอกแม่เลย แล้วบอกกับแม่ว่าเดี๋ยวจะไปจัดการเอง ..... เช้าวันรุ่งขึ้นผมไปหาคุณครูคนนั้นแต่เช้า ไปบอกครูว่า "ลูกครูเป็นหมาหรือไง ถึงได้มากัดน้องสาวผมซะช้ำเลย" .... ผมแปลกใจมากที่คุณครูคนนั้นเรียกลูกกับน้องสาวผมมาสอบสวน ได้ความว่าทะเลาะกันประสาเด็ก แต่คุณครูก็ยังตีลูกตัวเองต่อหน้าเพื่อนๆ ข้อหา "กัด" เพื่อน .....

ตอนโตมาหน่อย ประมาณอยู่มัธยมได้มั้งครับ น้องสาวลื่นล้ม หัวเจาะ ผมเห็นแล้วร้องไห้โฮเลย กลัวน้องสาวจะเป็นอะไรมาก พอแม่พาน้องสาวไปเย็บผมยังแอบบนเจ้าตั้งหลายองค์ให้น้องสาวปลอดภัย ปรากฎว่าแม่นั่นแหละครับที่เป็นคนเสียเงินซื้อของแก้บน อิอิอิ

ผมมาเริ่มห่างๆจากน้องก็ตอนเรียนมัธยมครับ ไม่ค่อยรู้ความเป็นไปของเค้า จนเข้ามหาวิทยาลัยก็ยิ่งห่างๆกันไปอีก เพราะเค้าชอบกลับมืดๆ กลับมาผมก็เข้าห้องนอนไปแล้ว เสาร์อาทิตย์เค้าก็ชอบออกไปติวกันเพื่อน มาหนักที่สุดตอนเรียนจบใหม่ๆ ทะเลาะกับเรื่องอะไรจำไม่ได้แล้วครับ แต่ไม่พูดกันเป็นปีเลย ตอนน้องรับปริญญาน้องยังต้องให้แม่มาบอกให้ไปร่วมงานด้วย จนผมไปเรียนต่อก็ยังไม่ได้พูดกันซักเท่าไหร่ครับ

ผมรู้สึกว่า "เจ้าปิง" นี่แหละครับ ทำให้ผมมีอะไรคุยกับน้องตัวเองได้มากขึ้น เราคุยกันเรื่องการเลี้ยงเจ้าปิง ตั้งแต่เจ้าปิงเล็กๆ ผมต้องเป็นคนโทรไปรายงานน้องตอนกลางวันว่าเจ้าปิงเป็นยังไงบ้างในแต่ละวัน พอตอนเย็นก็กลับมาคุยกันอีกครั้ง เวลาเจ้าปิงไม่สบายก็คุยกันว่าควรจะไปหาหมอได้หรือยัง ยากินยังไง คุยกันเรื่องการพัฒนาการของเจ้าปิง .... ตอนนี้ยิ่งคุยกันหนัก เพราะเจ้าปิงต้องเข้าโรงเรียน ตอนนี้วิ่งหาที่เรียนกันหัวหมุนเลยครับ

น้องสาวผมเลือกทานผักบางชนิดครับ และไม่ชอบกินของแปลกๆ ของที่เค้าชอบก็จะเป็นพวกอาหารทอดแห้งๆ อาหารจานเดียว พะแนง เขียวหวาน เป็นอาหารพื้นๆครับ ถ้าวันไหนที่ทำของที่เค้าชอบเค้าจะกินข้าวได้มากเป็นพิเศษครับ ยิ่งถ้าทำพะแนง แกงเขียวหวานนี่กินได้ 2-3 ชามเลยครับ

ผมไม่เคยบอกน้องเลยว่าผมรักและเป็ห่วงเค้าแค่ไหน แต่ผมทุ่มความรัก ความเป็นห่วงที่มีให้น้องผมลงไปที่เจ้าปิงทั้งหมด ผมหวังว่าเมนูที่ผมทำให้เค้าทานในวันนี้จะเป็นสื่อทำให้เค้ารู้ว่าผมรักเค้ามากแค่ไหนนะครับ



พะแนงน้องรัก