เคยคิดๆเรื่องนี้มาหลายปีแล้ว แต่โมเดลธุรกิจเดิมไม่ได้คิดเรื่องการส่งออก
ร้านที่ผมทำ เป็นเว็ดดิ้งสตูดิโอ แต่เป็น สตูดิโอ ตลาด มุสลิม คือ มีการคลุมผ้า
ประมาณแบบเป้ยหนะครับ กลุ่ม ลุกค้าที่โฟกัสจึงเป็นคนในประเทศ และ ตลาดเว็ดดิ้งทั่ไป

แต่ ตั้งแต่เปิดสาขา แรกที่หาดใหญ เมื่อ 4 ปีก่อน ตอนเปิด ก็มี ลุกค้าจากมาเลย์
ดูไบ  อิรัก หรือ ประเทศโลกอิสลาม แวะเวียนมาสอบถามตลอด ทั้งมาที่หน้าร้าน
ทางfacebook ทางโทรศัพท์  ช่วงแรกๆ มาเลย์เข้ามาดูงานเยอะ แล้วสักพัก็เงียบไป
แต่ ประเทศอิสลามอื่นๆ ก็เวียนมาเรื่อยๆ สามเดือนสี่เดือนครั้ง มักจะมาถามเรือ่ง อยากให้ทำชุดส่งออก
ตอนนี้ ทำมา 4 ปีแล้ว ก็ยังมีคำถามแบบนี้มาเรื่อยๆ


แต่ภาษาผมไม่ถนัด ก็มั่วๆไป บอกไปว่ายังไม่รับ ยังไม่พร้อม บวกกับ โฟกัสเรื่องทำร้านสาขาสองที่กทม
พอมาเปิดทีนี่ ดูเหมือน แฟนเพจจากประเทศโลกมุสลิมจะเพิ่มขึ้น ลุกค้าที่แต่งกับ ต่างประเทศ เช่นดูไบ หรืออิรัก
เจ้าบ่าวก็เชียร์ให้ไปเปิดสาขา น้องที่ร้านก็พูดแกมเล่นแกมจริง่วา อยากไปเปิดแต่ไม่มีคน

ตอนนี้ ร้านที่นี่เข้าระบบแล้ว ผมเลยกลับมาคิดเรื่องนี้อีกครั้งว่า ผมควรโฟกัสที่ตลาดในประเทศ
หรือ ลองไปเล่น กับโลกข้างนอกดู แต่ ปัญหาคือ เรือ่งภาษาผมไม่แข็งแรง  การผลิตปริมาณมากผมก็ยังไม่แข็งแรง
ที่ผมมีเพียงแต่ ระบบการออกแบบชุด และ การตลาด  ผลิตภัณฑ์ ปลายทางปริมาณน้อยที่ดีเท่านั้น ถ้าผมอยากจะเริ่มต้นหาข้อมูล

ผมควรจะเดินก้าวแรกไปที่ไหนครับ พี่ๆช่วยชี้เป้าให้ผมหน่อยนะครับ
ผมค่อนข้างมั่นใจเรื่องผลิตภัณฑ์ แต่ ยังไม่ตกผนึกว่า ควรจะ แตกไลน์ไปเส้นไหน
เพื่อให้ร้านคงฐานเดิมไว้และ โตจากการเปิดเสรี
ขอคำแนะนำด้วยนะครับ