** จดหมาย ถึง ผู้ชายคนหนึ่ง......**

กระทู้สนทนา



ถึง พี่....
วาเลนไทน์ปีนี้  เป็นปีที่ 7 แล้ว ที่ เรามีพี่...อยู่ข้างๆกันมา หัวเราะบ้าง ร้องไห้บ้าง งอนบ้าง......
แต่ความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลนั้น มันก็เกิดจากความสุขล้วนๆ.....
ของขวัญ วาเลนไทน์ ปีนี้ อาจจะแปลกๆไป แลดูธรรมดา แต่เป็นของขวัญ วาเลนไทน์ที่เรา ตั้งใจที่สุด..
เริ่มเลยละกันนะ

เราอยากขอบคุณ ผู้ชายคนหนึ่ง....
                                  

คนคนนั้น เค้าทั้งติสท์  ทั้งขี้งอน อารมณ์ศิลปิน อีกทั้งโลกส่วนตัวสูง

อยากขอบคุณ ผู้ชายติสท์ คนนั้น  ที่อนุญาตให้เรา ได้เข้าไปอยู่กับเค้าในเวลาที่เค้าติสท์.....
เราอยากขอบคุณ ผู้ชายขี้งอน คนนั้น ที่ถึงแม้จะโกรธ หรือ งอนเราแค่ไหน แต่เค้าก็พยายามข่มอารมณ์ และยอมกลับมาคุยกับเราเหมือนเดิม....

                                        

                                    

อยากขอบคุณ ผู้ชายอารมณ์ศิลปิน ที่ไม่เคยแยกเราออกจาก ชั่วโมงศิลปินเหล่านั้น.....ขอบคุณที่เค้าให้เรา ได้มีส่วนร่วมเข้าไปมีอารมณ์ศิลปินกับเค้าด้วยเสมอ...
                        

เราอยากขอบคุณที่ ผู้ชายโลกส่วนตัวสูง....แบบผู้ชายกรุ๊ป AB ..... ที่ทั้งๆที่เค้าบางอารมณ์ อยากอยู่ในโลกส่วนตัวของตัวเองแทบขาดใจ แต่เค้าก็ไม่เคยขีดเส้นกั้นแบ่งเราออกไปจากเค้าเลย.......ขอบคุณที่ให้เราได้อยู่ในโลกส่วนตัวของเค้าได้อย่างสบายใจ

............................................................................
  
                        
................................อาจเพราะเรา รักกันเหมือน  “เพื่อนรัก” ................................................................................

เราเลยไม่ค่อย ทะเลาะกัน ด้วยเรื่องหยุมหยิมในแบบฉบับ ของ “คู่รัก”
แต่เรา รักและเอาใจใส่กันเต็มเปี่ยม เหมือนที่ “คู่รัก”.....ไม่สิ “คู่ชีวิต” พึงจะทำ...
อย่างคำสาบาน ของคู่แต่งงานฝรั่ง ให้คำมั่นกันไว้ว่า “ Better or Worst”   ขอบคุณพี่... ที่ทำให้กันอย่างนั้น จริงๆ....


  
      





ขอบคุณ ที่คอยไปเป็น “ตากล้องจำเป็น” ให้.....ตอนที่ เรารับปริญญา

ขอบคุณ ที่คอยขับรถไปรับ ไปส่งทุก เช้า ค่ำตอนที่เรา เริ่มทำงานใหม่ๆ....เรารู้ว่าการขับรถข้ามฝั่งจาก พระราม7 ไปใจกลางสุขุมวิท มันไม่ใช่เรื่องสนุกเลย....

ขอบคุณ ที่คอยขับรถ ไปเที่ยวทะเล บางแสน ทุกอาทิตย์ เพียงเพราะเราอยากไปนั่งรับลมทะเล หรือ ไปร้องคาราโอเกะที่ชลบุรีเพียงเพราะ ห้องคาราโอเกะที่นั่น ร้องเพลงมันส์กว่าที่ กรุงเทพ...

ขอบคุณที่คอยจับมือให้กำลังใจ ในวันที่เรารู้ว่าแม่เป็น “มะเร็ง”......
ขอบคุณที่ พี่....ยังคงจับมือให้กำลังใจเราอยู่.....ในวันที่รู้ว่า ”มะเร็ง” มันกลับมาหาแม่รอบ2...





และขอบคุณมาก....มากที่ ทุกวันนี้ พี่....ก็ยังคงจับมือให้ “กำลังใจ” เรา “แน่นมาก” ยิ่งขึ้น

เมื่อรู้ว่า “มะเร็ง” มันมาเยี่ยมเรา......

มือใหญ่ๆ ของพี่....นี่แหล่ะ ที่ทำให้เรา เข้มแข็ง และ แข็งแรง ขึ้น ....

จน เรา รู้สึกว่า...... มันไม่เห็นจะเป็นเรื่องใหญ่อะไรเลย.......





และที่สำคัญที่สุด..

เราอยากขอบคุณ ความดูแลเอาใจใส่ที่เรารับรู้ได้  ว่าพี่.....ตั้งใจ.....ตั้งแต่ “วินาที” แรก ที่เราได้รู้จักกัน

และ เราก็ยังคง “สัมผัส” มันได้จนทุก “วินาที” ของตอนนี้...

ขอบคุณ ถ้อยคำคำหนึ่ง ที่พี่....เคยพูดตั้งแต่เริ่มตกลงคบกันว่า

“ ให้ไว้ใจพี่.... พี่....ไม่มีใครอื่น...ไม่ใช่เพราะไม่มีใครเข้ามา พี่....รู้ว่า ถ้าทำอะไรไป แล้ว เรา “เสียใจ”  พี่....จะ “ไม่ทำ”

8 ปีที่ผ่าน...... พิสูจน์ ได้ดีว่าพี่..... ทำแบบที่พูดไว้ เสมอมา....

ขอบคุณ..ที่รัก..กันเสมอมา
                                และขอบคุณ ที่ทำให้เข้าใจความหมายของคำว่า
                                            ....“ที่รัก”........
                                    ได้..... “ชัดเจน”....... คะ
                                               .. เรา...



***********************************************************************************

ในโลก 3 G ทุกวันนี้ อะไรมันก็รวดเร็ว และ สะดวกสบายไปหมด

มองรอบตัวเต็มไปด้วย วัตถุนิยม ต่างๆมากมาย........

แต่สุดท้ายแล้ว.....

ของขวัญ วันวาเลนไทน์ ปีที่ 7 นี้ อาจจะไม่มีค่า ในด้านการตี มูลค่าใดๆ

แต่ ค่าของมัน จะสามารถ รับรู้ได้ ด้วย คน 2 คน......


ปล. ป้าส่ง ของขวัญ นี้ไปให้ "ที่รัก" ของป้า ล่วงหน้า 1 วัน  และที่เอามาลง เพราะอยากเป็นไอเดียเล็กๆ Simple แต่คุณค่า ยิ่งใหญ่ ให้เพื่อนๆ พี่น้องๆ ได้ลองเอาปรับใช้ กันนะคะ


ปล. อย่าแซวนะ แค่อยากจะบอกว่า ตอนเขียน นั่งอยู่ในร้าน สตาร์บัค เขียนไป น้ำตาแตกไป เขิลลลลลล์ ชะมัดเลยค่า

ขอให้มีความสุข กับ "ความรัก" นะคะ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่