ปุยฝ้าย ชิสุห์ผสมพูเดิ้ล ตอนน้องเกิดมาตัวน้องเล็กกว่าพี่ๆทุกตัว น้องเป็นหมาที่ขี้อ้อน กินเก่ง กลัวเสียงดังและขี้อิจฉาเวลาที่แม่อุ้มพี่ๆของน้อง
ปุยฝ้ายก้อมักจะกระโดดมานั่งตักแม่เสมอเพื่อกันพี่ๆไม่ให้มาใกล้แม่
วันนึงเราต้องแยกจากกัน ปุยฝ้ายและพี่ๆต้องไปอยู่บ้านยาย ดูเหมือนปุยฝ้ายจะชอบเพราะมีพื้นที่ให้วิ่ง (บ้านยายเป็นบ้านสวนไม่มีรั้ว)
แล้ววันที่แม่ต้องกลับแม่รู้ว่าหนูเศร้า เราได้แต่นั่งกอดกัน แม่ก้อได้แต่บอกหนูว่า ให้รอแม่นะลูกแม่หาที่อยู่ใหม่ได้แล้วแม่จะมารับหนู
พอแม่กลับมาที่กรุงเทพ ยายก้อโทรมาบอกว่าหนูชอบแอบไปคุ้ยขยะสวนข้างๆ แม่ก้อบอกยายไปว่าให้ดูหนูหน่อยเพราะนิสัยของหนูชอบเป็นแบบนี้ หลังจากนั้นอีก3วันยายก้อโทรมาบอกว่าหนูโดนตีมา ที่หัวแตก มีเลือดออกที่จมูก แต่ยายพาไปหาหมอแล้ว แม่ก้อให้ยายเปิดโฟนเพื่อบอกกับหนูว่าให้หนูเข้มแข็ง รอแม่นะอีก2วันแม่จะไปรับแล้ว
แล้วหนูก้ออยู่รอแม่จริงๆแต่รอเพื่อที่จะตายในอ้อมอกแม่ ยายบอกว่าหนูไม่กินอะไร เดินไม่ได้ แต่ก้อพยายามดันตัวเพื่ออกมารอแม่ที่หน้าบ้านทุกวัน ทำไมเค้าใจร้ายจัง หนูตัวแค่นี้ทำไมเค้าต้องทำหนูขนาดนี้ด้วย ใจเค้าทำด้วยอะไร แม่ผิดเองที่ส่งหนูไปตาย แม่ผิดเองที่ไปรับหนูช้า
หลับให้สบายนะลูก ถ้าชาติหน้ามีจริงขออย่าให้หนูเกิดมาเพื่อโดนเค้าทำร้ายอีกเลย

                                                                                                                 แม่รักหนูนะ