แบบเราเพิ่งอายุ22ย่าง23เราไม่เคยมีแฟน(เราหน้าตาดี หมวยๆแต่ไม่ถึงกะสวยและเรียนดีพอสมควรแต่เป็นคนมีปมเรื่องครอบครัวในตอนเด็ก) จบมาไม่ถึงปีเราชอบคิดแปลกๆกังวลล่วงหน้า คือเราอยากมีลูกมากอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น อยากมีฐานะที่ดีไม่อยากอยู่แบบยากจนข้นแค้นในอนาคต
เรากลัวอนาคต กลัวตั้งตัวไม่ได้ ตอนนี้เราบ้าเก็บเงินมากๆๆ จบมาไม่ถึงปีเราเก็บเงินได้สองแสนแล้วไม่กล้าใช้ ไม่ชอบใช้ กลัวว่าถ้าใช้เงินมากชีวิตในอนาคตถ้าแต่งงานจะเก็บเงินให้ลูกไม่ได้ ซื้อบ้านซื้อรถดีๆไม่ได้ ตั้งตัวไม่ได้ จะแก่ตายแบบยากลำบาก
แล้วเราไม่อยากขึ้นคานไม่อยากตายอย่างเป็นสาวแก่คานทองนั่งเลี้ยงแมวถักโครเชต์
เพื่อนเราแต่ละคนทยอยมีแฟนกันหมดบางทีเราก็นึกน้อยใจเราทำผิดตรงไหนทำไมเราไม่เจอคู่เสียทีต้องรออีกกี่ปีกี่ชาติแล้วเราไม่ใช่คนที่จะชอบใครง่ายๆหรือเป็นแฟนกะใครขำๆแก้เหงาะอะ
คนรอบตัวเราเพื่อนบ้านเนี่ยหละ ตอนเด็กๆเล่นด้วยอันตอนนี้อายุ26-28เค้าแต่งกันหมดแล้ว แล้วแต่งกัคนที่คบกันมาตั้งแต่มหา'ลัยทั้งนั้น

เราชอบกลัวว่าชีวิตเราจะไม่เป็นแบบที่วาดไว้ไม่มีใครเอา
เวลาเราเห็นคนอายุเกือบสามสิบตั้งตัว แต่งงงาน มีแฟนดีๆเราจะอิจฉา คือไม่ใช่ริษยานะ แล้วจะหันมามองดูตัวเองว่า เฮ้ย ถ้าเราอายุสามสิบยังขึ้นคานหล่ะ(คือมันเป็นความฝันของเราอะว่าอยากสร้างครอบครัวที่อบอุ่น มีลูกนี่อยากมีมาก)
เห็นหลายคนพบกันคบกันตั้งแต่มหาวิทยาลัย สร้างตัวมาด้วยกันเราจะอิจฉามาก(แต่ไม่ริษยานะ)
เวลาเราอ่านห้องชานเรือน เราจะแบบ เหอ หลายคนอายุ25-28ห่างจากเราไม่กี่ปีเองมีลูกมีครอบครัวแล้ว มีสามีที่น่ารักมาก
เรากลัวว่าขีวิตเราจะไม่ได้เจอใคร อยู่คนเดียวไปทั้งชีวิต อายุสามสิบยังตั้งตัวแบบพี่ๆเหล่านั้นไม่ได้ อยากสร้างบ้านสวยๆมีลูกที่น่ารักแบบนั้นบ้าง
คือเรามีปมตอนเด็กในครอบครัวอะ เลยทำให้เรากลัวความลำบากมากๆ คือเคยจนพ่อแม่ทะเลาะกันประจำ  แต่ตอนหลังมารวยขึ้นมากๆๆๆนะ ยิ่งตอนนี้เรียกได้ว่ากินอิ่มนอนหลับพ่อแม่มีสมบัติให้เยอะแยะทั้งบ้านเดี่ยว คอนโด รถ ที่ดินแต่เรายังชอบกังวล แต่เก็บไว้ในใจนะ ภายนอกดูร่าเริง

คือเราชอบวางแผน ทำอะไรตั้งใจจริง กลัวถ้าชีวิตไม่เป็นแบบที่หวังเราจะเฟล และเราแอบเชื่อเรื่องเวรกรรม ว่าทำไมบางคนทำชีวิตมาดีแต่ดันได้แฟนได้สามีแย่ๆมาพังชีวิต เรากลัวชีวิตเราเป็นแบบนั้น
เราบ้าไหมคะ ควรไปพบจิตแพทย์ไหมTT