ดิชั้นเรียนจบสาขากายภาพบำบัด ตอนนี้ทำงานเป็นลูกจ้างชั่วคราวอยู่ที่โรงพยาบาลรัฐ
เงินเดือนรวมเบ็ดเสร็จแล้วยังไม่ถึงหมื่นห้าเลย รุ่นพี่คนเก่าที่ลาออกไป ก่อนดิชั้นจะเข้ามารับงานต่อ
แก่กว่าดิชั้นสิบปี ก็กินเงินเดือนอัตราเดียวกับที่ดิชั้นรับอยู่ตอนนี้
อายุ 30 กลางๆ รับเงินเดือนหมื่นต้นๆ มีอะไรแย่ไปกว่านี้อีกมั้ย งานหนักมาก เงินเดือนค้อดน้อย
เงินเดือนเท่าเดิม ในขณะที่ข้าวของเครื่องใช้ราคาขึ้นพรวดๆ
อนาคตดิชั้นก็คงเป็นอย่างพี่คนนั้น ไม่มีความเจริญก้าวหน้าในชีวิตการงาน คนรุ่นเดียวกันที่ทำงานประจำอาชีพก้าวหน้าไปถึงไหนแล้วก็ไม่รู้ แต่เราย่ำอยู่กับที่
ตอนสมัยเรียนมัธยม ดิชั้นเรียนสายวิทย์-คณิต ถือว่ามีผลเรียนใช้ได้ เอนทรานซ์ติดมหาลัยรัฐชื่อดังของภาคได้
ได้เรียนสายวิทย์สุขภาพ ก็ถือว่าโก้ไม่หยอกเมื่อเทียบกับเพื่อนที่ได้เรียนพวกคณะสายภาษา สังคม บัญชี ศีกษาศาสตร์ อะไรพวกนั้น(ค่านิยมของคน ตจว.ที่อยากให้ลูกทำงานโรงพยาบาลน่ะค่ะ)
ดิชั้นเพิ่งได้มีโอกาสกลับไปงานเลี่ยงรุ่นมอปลาย พบว่าเพื่อนๆ ที่ชั้นเคยนึกดูถูกในใจว่าไม่สู้เรานั้น เค้าไปถึงไหนกันหมดแล้ว
มีทั้งเป็นผู้ช่วย ผจก.ธนาคาร คนที่เรียนครูก็สอบบรรจุได้เป็นข้าราชการตั้งแต่เรียนจบ เป็นล่ามเงินเดือนมากกว่าดิชั้นสามสี่เท่า
ก็เลยเกิดกระทู้เวิ่นเว้อนี้ขึ้นมาค่ะ มันฟุ้งซ่านน่ะค่ะ เสียใจ เบื่อหน่าย อธิบายไม่ถูก นอยมากค่ะ

ถ้าเป็นไปได้อยากย้อนเวลากลับไป ไปเรียนอะไรก็ได้ที่ใช่สายนี้อ่ะ จะไม่เลือกเรียนสาขานี้เลย

คุณๆ ล่ะค่ะ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ จะยังเลือกเรียนคณะ/สาขาที่ตัวเองเรียนจบมากันอยู่มั้ย