เรื่องมีอยู่ว่า ประมาณปีที่แล้ว มีแม่แมวจรจัด เข้ามาคลอดลูกในโรงจอดรถ จำนวน 4 ตัว
เราเห็นตอนแรก ก็ปิ๊งเลย มีลูกแมวสีส้มการ์ฟิวที่เราต้องการด้วย ก็เลยหมายปองจะได้มาเชยชม
จากนั้นจึงหาอาหาร หาน้ำมาให้วางไว้ให้แม่แมวกิน ซื้ออาหารกระป๋องอย่างดีมาถวาย เอามาให้ทุกวัน แต่ก็ไม่ยอมกิน
สองสามวันต่อมา เห็นตัวพ่อมาครับ สีเทาเข้ม ลายสลิด ตัวใหญ่ สวยมาก มาเดินป้วนเปี้ยนแถว ๆ ลังที่แม่แมวมาออกลูก
เราก็นึกว่ามันคงมาเยี่ยมลูกมัน...
ปรากฏว่าวันรุ่งขึ้น กลับมาจากทำงาน เค้าพากันขนลูกขนเต้าหายไปใหนหมดก็ไม่รู้... ตอนนั้นรู้สึกแย่มาก เราทำไรผิดเนี่ย?
อุตส่าห์ไม่ไปยุ่งวุ่นวายกับเค้ามากมายแล้วนะ ก็รู้ว่าหวงลูก
แฟนก็เลยปลอบใจว่า เค้าคงไม่ใช่ของเรา เพราะถ้าชะตาตรงกัน เดี๋ยวก็มาเป็นของเราเอง
เราก็เลยทำใจ....
สองสามเดือนถัดมา เค้ากลับมาครับ กลับมาพร้อมกันทั้งแม่ ทั้งลูก 3 ตัว (หายไป 1) พร้อมพ่อที่มาเยี่ยมเกือบทุกคืน!!! (แอบแปลกใจเหมือนกัน ว่าปกติแล้วแมวเค้าอยู่เป็นครอบครัวอย่างนี้เหรอ?)
เราดีใจมาก แฟนก็บอกว่า เห็นมั้ย กลับมาแล้ว ครั้งก่อนที่หอบผ้าหอบผ่อนหนีไปกันทั้งครอบครัวนั้น คงกลัวเราจะไปยุ่งกับลูกที่ยังอ่อน
แต่ตอนนี้ลูก ๆ เดินได้แล้ว
เราก็เลยหาข้าวหาปลามาเลี้ยงมาเต็มที่ เช้าและเย็น หาอาหารกระป๋อง อาหารเม็ด มาให้กิน
เค้าก็กินกันนะ คงกินกันทั้งครอบครัวนั่นแหล่ะ เพราะไม่เคยเหลือเลย 5555 (รวมทั้งตัวพ่อที่มากินทุกคืน)
สี่-ห้าเดือนถัดมา พวกเค้าก็ยังไม่ยอมเข้าหานะ ทั้งแม่และลูก เวลาเอาอาหารไปให้ เค้าก็จะดูเชิงอยู่ห่าง ๆ
เดินเข้าไปหา เข้าไปใกล้ก็ขู่ฟ่อ ๆๆๆๆ
เราก็ ไม่เป็นรายยย เดี๋ยวก็คงเข้าหาเองล่ะมั้ง
ต่อมา แม่ก็พาลูก 1 ตัวหายไปใหนก็ไม่รู้ เหลือลูก ๆ แค่ 2 ตัว สีขาวล้วน กับสีสั้มการ์ฟิว ซึ่งเรายินดีเป็นอย่างยิ่งที่รับเลี้ยงทั้งสองตัว
(แต่ก็ยังเห็นพ่อมาเยี่ยมเกือบทุกคืนเหมือนเดิม ซึ่งก็คงมากินอาหารที่เหลือจากลูกนั่นแหล่ะ แต่ไม่เห็นแม่แล้ว)
เราก็เลี้ยงต่อมาเรื่อย ๆ จนถึงทุกวันนี้ ตัวเริ่มใหญ่ สุขภาพสมบูรณ์ (ตั้งชื่อให้แล้วว่า เจ้าขาว กับเจ้าส้ม <<< ชื่อโครตสร้างสรรเลย คิดนานนะเนี่ย) แต่แมวสองตัวนั้น ก็ยังไม่ยอมเข้าหาเลย ยังขู่ฟ่อ ๆ เหมือนเดิม
เชื่อมั้ยตั้งแต่เลี้ยงมาเป็นปีแล้วเนี่ย ยังไม่เคยได้จับตัวเลยซักครั้ง ผมพยายามหลายครั้งมากแล้ว
เจ้าขาวและเจ้าส้มก็ยังอาศัยอยู่ภายในรั้วบ้านตลอดเวลา
มีเข้ามาในบ้านบ้างเวลาเปิดประตูทิ้งไว แต่ก็จะรีบวิ่งหนีออกไปโดยเร็วถ้าเราเดินหรือแม้กระทั่งคลานเข่าเข้าไปหา
มีบางอารมณ์ งอนมันเหมือนกัน อารายฟระ ไม่สำนึกบุญคุณกันบ้างเลยรึไง
เลิกเลี้ยงก็ได้ฟระ ก็เลยงดให้อาหารไปสองสามวัน นึกว่าจะย้ายไปอยู่กันที่อื่น
แต่มันก็ไม่ยอมไป ยังมารอที่ชามข้าวทุกเช้าและทุกเย็น
ซึ่งเราเห็นสายตาทั้งสองตัวแล้ว ก็อดสงสารและอดเลี้ยงไม่ได้
เฮ้อ...
ผมจะทำยังไงดีครับ เพื่อให้เจ้าขาวและเจ้าส้มรู้สึกว่า ผมเป็นเ้จ้าของ ไม่ใช่คนแปลกหน้า
เค้าควรจะปฏิบัติตัวอย่างที่แมวทั่วไปพึงปฏิบัติ
หรือว่าต้องหาแมวอื่นที่เชื่อง ๆ มาเลี้ยง เพื่อเป็นตัวเชื่อมผมกับแมวสองตัวนั้น
รบกวนสอบถามด้วยครับ
แมวไม่เชื่อง ทำไงดี
เราเห็นตอนแรก ก็ปิ๊งเลย มีลูกแมวสีส้มการ์ฟิวที่เราต้องการด้วย ก็เลยหมายปองจะได้มาเชยชม
จากนั้นจึงหาอาหาร หาน้ำมาให้วางไว้ให้แม่แมวกิน ซื้ออาหารกระป๋องอย่างดีมาถวาย เอามาให้ทุกวัน แต่ก็ไม่ยอมกิน
สองสามวันต่อมา เห็นตัวพ่อมาครับ สีเทาเข้ม ลายสลิด ตัวใหญ่ สวยมาก มาเดินป้วนเปี้ยนแถว ๆ ลังที่แม่แมวมาออกลูก
เราก็นึกว่ามันคงมาเยี่ยมลูกมัน...
ปรากฏว่าวันรุ่งขึ้น กลับมาจากทำงาน เค้าพากันขนลูกขนเต้าหายไปใหนหมดก็ไม่รู้... ตอนนั้นรู้สึกแย่มาก เราทำไรผิดเนี่ย?
อุตส่าห์ไม่ไปยุ่งวุ่นวายกับเค้ามากมายแล้วนะ ก็รู้ว่าหวงลูก
แฟนก็เลยปลอบใจว่า เค้าคงไม่ใช่ของเรา เพราะถ้าชะตาตรงกัน เดี๋ยวก็มาเป็นของเราเอง
เราก็เลยทำใจ....
สองสามเดือนถัดมา เค้ากลับมาครับ กลับมาพร้อมกันทั้งแม่ ทั้งลูก 3 ตัว (หายไป 1) พร้อมพ่อที่มาเยี่ยมเกือบทุกคืน!!! (แอบแปลกใจเหมือนกัน ว่าปกติแล้วแมวเค้าอยู่เป็นครอบครัวอย่างนี้เหรอ?)
เราดีใจมาก แฟนก็บอกว่า เห็นมั้ย กลับมาแล้ว ครั้งก่อนที่หอบผ้าหอบผ่อนหนีไปกันทั้งครอบครัวนั้น คงกลัวเราจะไปยุ่งกับลูกที่ยังอ่อน
แต่ตอนนี้ลูก ๆ เดินได้แล้ว
เราก็เลยหาข้าวหาปลามาเลี้ยงมาเต็มที่ เช้าและเย็น หาอาหารกระป๋อง อาหารเม็ด มาให้กิน
เค้าก็กินกันนะ คงกินกันทั้งครอบครัวนั่นแหล่ะ เพราะไม่เคยเหลือเลย 5555 (รวมทั้งตัวพ่อที่มากินทุกคืน)
สี่-ห้าเดือนถัดมา พวกเค้าก็ยังไม่ยอมเข้าหานะ ทั้งแม่และลูก เวลาเอาอาหารไปให้ เค้าก็จะดูเชิงอยู่ห่าง ๆ
เดินเข้าไปหา เข้าไปใกล้ก็ขู่ฟ่อ ๆๆๆๆ
เราก็ ไม่เป็นรายยย เดี๋ยวก็คงเข้าหาเองล่ะมั้ง
ต่อมา แม่ก็พาลูก 1 ตัวหายไปใหนก็ไม่รู้ เหลือลูก ๆ แค่ 2 ตัว สีขาวล้วน กับสีสั้มการ์ฟิว ซึ่งเรายินดีเป็นอย่างยิ่งที่รับเลี้ยงทั้งสองตัว
(แต่ก็ยังเห็นพ่อมาเยี่ยมเกือบทุกคืนเหมือนเดิม ซึ่งก็คงมากินอาหารที่เหลือจากลูกนั่นแหล่ะ แต่ไม่เห็นแม่แล้ว)
เราก็เลี้ยงต่อมาเรื่อย ๆ จนถึงทุกวันนี้ ตัวเริ่มใหญ่ สุขภาพสมบูรณ์ (ตั้งชื่อให้แล้วว่า เจ้าขาว กับเจ้าส้ม <<< ชื่อโครตสร้างสรรเลย คิดนานนะเนี่ย) แต่แมวสองตัวนั้น ก็ยังไม่ยอมเข้าหาเลย ยังขู่ฟ่อ ๆ เหมือนเดิม
เชื่อมั้ยตั้งแต่เลี้ยงมาเป็นปีแล้วเนี่ย ยังไม่เคยได้จับตัวเลยซักครั้ง ผมพยายามหลายครั้งมากแล้ว
เจ้าขาวและเจ้าส้มก็ยังอาศัยอยู่ภายในรั้วบ้านตลอดเวลา
มีเข้ามาในบ้านบ้างเวลาเปิดประตูทิ้งไว แต่ก็จะรีบวิ่งหนีออกไปโดยเร็วถ้าเราเดินหรือแม้กระทั่งคลานเข่าเข้าไปหา
มีบางอารมณ์ งอนมันเหมือนกัน อารายฟระ ไม่สำนึกบุญคุณกันบ้างเลยรึไง
เลิกเลี้ยงก็ได้ฟระ ก็เลยงดให้อาหารไปสองสามวัน นึกว่าจะย้ายไปอยู่กันที่อื่น
แต่มันก็ไม่ยอมไป ยังมารอที่ชามข้าวทุกเช้าและทุกเย็น
ซึ่งเราเห็นสายตาทั้งสองตัวแล้ว ก็อดสงสารและอดเลี้ยงไม่ได้
เฮ้อ...
ผมจะทำยังไงดีครับ เพื่อให้เจ้าขาวและเจ้าส้มรู้สึกว่า ผมเป็นเ้จ้าของ ไม่ใช่คนแปลกหน้า
เค้าควรจะปฏิบัติตัวอย่างที่แมวทั่วไปพึงปฏิบัติ
หรือว่าต้องหาแมวอื่นที่เชื่อง ๆ มาเลี้ยง เพื่อเป็นตัวเชื่อมผมกับแมวสองตัวนั้น
รบกวนสอบถามด้วยครับ