เราเพิ่งไปหน้ารามมาเมื่อวาน เลยทำให้นึกถึงเรื่องเรื่องนึงเมื่อกลางปีที่แล้ว

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณกลางปีที่แล้วคะ เราไปนอนหอพักรุ่นน้องผู้หญิงคนนึงแถวเมเจอร์ฮอลิวู้ด ตรงหน้าราม
พอตอนเช้า รุ่นน้องกับเราก็ชวนกันไปกินข้าวในม.ราม เพราะร้านแถวนั้นยังไม่ค่อยเปิด พอกินเสร็จก็ข้ามสะพานลอยกลับมาตรงป้ายรถเมล์ข้างเมเจอร์ฮอลิวู้ด รุ่นน้องเราก็เข้าไปดูรองเท้าร้านนึงแถวป้ายรถเมล์เจ้าของร้านเป็นป้าหน้าดุคนนึง เราก็อยากได้รองเท้าซักคู่เอาไว้ใส่เล่นๆบ้าง ก็เดินเข้าไปดู เราก็ถูกใจคู่นึง แล้วลูกน้องในร้านก็เดินมาพอดี เราเลยขอลอง ปรากฏว่าใส่ไม่ได้ เราเลยขอลูกน้องในร้านลองเบอร์ใหญ่สุด(เราเท้าค่อนข้างใหญ่ เบอร์ใหญ่สุดของรองเท้าผู้หญิงบางทรงเราก็ใส่ได้บางทรงก็ใส่ไม่ได้) ปรากฏว่าพอเราลองสวมเบอร์ใหญ่สุด เราใส่ไม่ได้ เราเลยบอกกับลูกน้องในร้านว่ามันเล็กไป งั้นไม่เอาอะคะ

ทันใดนั้นป้าเจ้าของร้านก็เดินมาพูดข้างหูเราว่า ทีหลังอะไม่ซื้อไม่ต้องลองนะ เสียเวลา ! พร้อมกับมองด้วยหางตา เราอึ้งมากคะไม่รู้จะทำไง รุ่นน้องเรากดมือถืออยู่เลยไม่เห็นเหตุการณ์ เราก็ไม่รู้จะทำไงคะ เลยเดินเข้าไปหารุ่นน้องทางด้านใน ป้าเจ้าของร้านเดินตามแล้วมองมาที่เรา อารมณ์แบบเหมือนไล่เรา เราก็ลากรุ่นน้องออกจากร้านเลยคะ รุ่นน้องก็งงๆ เราก็ลอกออกมาแล้วเล่าเรื่องให้ฟัง

หลังจากนั้นเรากับรุ่นน้องก็ไม่เคยเหยียบร้านนั้นอีกเลยคะ เราไม่รู้ว่าเด๋วนี้ถ้าลองรองเท้าคือต้องซื้อหรือไงก็ไม่ทราบ ปกติเราเดินแถวหน้ารามบ่อย เพราะไปเรียนภาษาแถวนั้น ซื้อของมาก็บ่อย ไม่คิดว่าจะเจออะไรแบบนี้ อาจเป็นเพราะตอนนั้นเป็นช่วงเช้าแม่ค้าเค้าถือหรือเปล่าว่าถ้ามีคนมาซื้อของคนแรกวันนั้นร้านจะขายดี เห้อออ... เอาเป็นว่าเราเพลียกับพฤติกรรมป้าคนนี้ และป้าคงไม่ได้เรากับรุ่นน้องเป็นลูกค้าอีกต่อไปคะ