“พ่อขา ..... อาทิตย์ นี้ จะกลับบ้านมั๊ย”
เสียงเจื้อยแจ้ว ไร้เดียงสา “น้องพราวด์”  วัย แปดขวบ  ถามถึงถึงพ่อทางโทรศัพท์  ด้วยความคิดถึง...
หลังจาก ที่พ่อ ไม่กลับบ้าน มาหนึ่งเดือนเต็มๆ  ...

“พ่องานยุ่งมาก ... พ่อคงไม่กลับหรอกลูก”
“โธ่พ่อ..... กลับเถอะ ... นะ นะ นะ ... หนูคิดถึงพ่อ ....”

“ช่ายยย .... หนูก็คิดถึงพ่อเหมือนกัน” .... เสียงลูกชายคนเล็ก ดังแว่ว เข้ามาตามสาย
“พ่อขอโทษลูก..... พ่อต้องทำงานจริงๆ.... แค่นี้นะลูก”

“แค่นี้นะพ่อ... หนูรักพ่อ .... ฝันดีนะพ่อ”

เขาได้ยิน เสียงลูกๆ  เล่นหยอกล้อกัน อย่างมีความสุข ทุกๆ ครั้ง ที่เขาโทรไปหาลูก ..
และทุกครั้งเขายิ้มอย่างมีความสุข ก่อนนอนทุกๆ คืน

แต่วันนี้ น้ำตาของเขา เอ่อล้น เบ้าตา ... ลูกเมีย จะรู้มั๊ยนะ .. วันนี้ พ่อเดินทางผิด

“พ่อ.... ขอโทษ.... พ่อขอโทษจริงๆ” เขาพรึมพรำ กับตัวเอง

คืนนี้เป็นอีกวัน ที่เขา คงนอนไม่หลับ เหมือนหลายๆ คืน ที่ผ่านมา  
เขาไม่อยากจะให้ครอบครัว ได้รับรู้ ถึงความผิดพลาดของตัวเอง

ธวัธ ... หนุ่มใหญ่ ชาวอิสาน  เข้ามาผจญภัย ในเหมืองฟ้าอมร กรุงเทพมหานคร หลังจากที่เขา
จบ เพียง ม. ปลาย ... เขาเป็นคนชอบอ่านหนังสือ และชอบเรียนรู้
แต่เขาเลือก ที่จะ ศึกษา ทุกอย่าง ด้วยตัวเอง แทนการเข้าเรียน มหาวิทยาลัย

เขาแค่อยาก พิสูจน์ อะไรบางอย่าง จากที่เคยอ่าน ชีวิต ประวัติ คนที่ ประสบผลสำเร็จ ในชีวิต

คนจะประสบผลสำเร็จได้ ... ไม่จำเป็นต้องเรียนมหาลัย เสมอไป

ลูกชาวนา คนหนึ่ง ที่สร้างฐานะ ด้วยลำแข้ง ตัวเองมาโดยตลอด ด้วยความขยัน หมั่นเพียร ...
ไม่แตะต้องการพนันใดๆ ตลอดชีวิตการดำเนิน ธุรกิจ ของเขา  ถึงแม้ รอบๆ ชุมชนที่เขาอาศรัย อยู่
จะมีบ่อนย่อย ไพ่ ไฮโล เต๋าปั่น  มีทุกประเภท แต่เขาไม่เคยข้องแวะ ใดๆ แม้แต่ครั้งเดียว
แถมยังเตือนคนรอบข้างที่เขารู้ จัก ไม่ให้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับมัน  เพราะ การเล่นการพนัน เขามองว่า เป็นเรื่องไร้สาระ
เสียเวลา ... เอาเวลาไปทำอย่างอื่น ยังจะดีกว่าอีก สิ่งสำคัญ ... เขาจดจำฝังใจจาก คำสอนของปู่ ว่า

“เงินที่ได้จากการพนัน ... เป็นเงินบาป”

เขามีลูก หญิงชาย  วัยกำลังศึกษา ในระดับชั้นประถม ...
ถึงแม้จะห่างไกลครอบครับ แต่เขาก็ ขับรถกลับบ้านต่างจังหวัด ประจำ
เดือนละสองครั้ง สามครั้ง ในวันสุด สัปดาห์
ถึงแม้ ลูกเมีย จะขอร้องให้ ธวัธ นั่งเครื่องบิน หรือ นั่งรถทัวร์
แต่เขา ก้จะเลือก ขับรถกลับบ้านด้วยตัวเอง

ใช่ .... เขาอยู่ห่างไกลจาก ครอบครัว
แต่เพราะเขา รักครอบครัว ทำให้เขาไม่ ออกนอกลู่นอกทาง  ไม่เที่ยวเตร่ หรือ ไปมีหญิงอื่น
เขารักลูกๆ ของเขามาก ยอมทุ่ม เทแรงกายแรงใจ  เพื่อสร้างฐานะให้ครอบครัว
จนมีบ้าน มีรถป้ายแดง  ให้ครอบครัว ได้ใช้รับส่งลูกไปโรงเรียน ...
แม้ตัวเองจะขับรถเก่าๆ แต่ก็ไม่คิดอะไร

ฐานะไม่ถึงกับร่ำรวย....
แต่ไม่เคย ทำให้ลูกๆ อดอยาก ดูเหมือน ชีวิต ทุกสิ่งทุกอย่าง กำลังไปได้ สวย
เขาไม่เคยสร้างความหนักใจใดๆ ให้กับครอบครัว

เมื่อกลางปีที่แล้ว... ร้านค้าข้าง บ้าน ได้นำเอาเกมส์ การพนันออนไลน์ มาลง
ถึงแม้ เป็น ธุรกิจผิดกฏหมาย แต่ รู้ๆ กันอยู่ ประเทศไทย อะไรก็ได้ ขอให้มีเงินจ่ายส่วย เจ้าที่ (ตำรวจท้องที่) ทุกเดือน
ก็ดำเนินธุรกิจได้ แม้จะผิดกฏหมายก็ตาม...

เขาไม่เคยเฉียดกายเข้าไปใกล้ ในช่วงแรก
แต่แล้ว เขาคิดสนุกอย่างไร ไม่รู้ .... เข้าไปเล่น สนุกๆ  

จากเล่นทีละร้อย สองร้อย ได้บ้าง เสียบ้าง .... กับเงินไม่กี่พัน  แค่สนุกๆ ...

สองสามเดือน ต่อมา หลังเลิกงาน .... ธวัธ เริ่มเล่นทุกๆ วัน
แรกๆ ได้ มากกว่าเสีย  แต่ช่วงหลังๆ  เขาเริ่มเสีย มากกว่าได้
และอยาก จะตามคืน จากเล่นหลักพัน  กลายเป็นหลักหมื่น และหลักแสนตามลำดับ
เขาเคยเสีย คืนเดียว สามแสนกว่าบาท ....

จากคนที่ มีเป้าหมายในชีวิต เริ่ม เขว ... และ ตอนนี้ เขาเริ่มเดินออกนอกเส้นทาง

เขาพยายาม เล่น  เพื่อให้ได้ เงินคืน .... แต่ยิ่งถลำลึก ลงไป เกินกว่าจะกู่กลับ
เขาเริ่มเข้า ออฟฟิช สาย ...

ไม่สนใจงานของตัวเอง ปล่อยให้ลูกน้อง  ทำงาน

ช่วงหลังๆ มา เขาเริ่มหนักขึ้น
แม้เวลาทำงาน เขาก็ขลุกตัว ในร้านการพนันออนไลน์ มากกว่า จะนั่งโต๊ะ ทำงาน ...

เขาเข้าออฟฟิช เช็คงาน ตอบอีเมล ลูกค้า  ไม่ถึงชั่วโมง
แล้ว หายตัวไปอยู่ร้านเกมส์ เกือบจะทั้งวัน ทั้งคืน ....

จากที่เคย เล่นมันแค่ความสนุก แก้เหงา หลังเลิกงาน ....
ยิ่งเล่น ยิ่งโมโห  และถลำลึกลงไป
จนกลายมาเป็นเล่น เพราะ ความ โลภ โกรธ หลง .......... แค่เพียงอยากได้คืน และอยากเอาชนะ

เขาพบว่า เขาได้สูญ เสีย เงิน ที่สั่งสมมา เพื่อใช้ในการหล่อเลี้ยง บริษัท เป็นหลักล้าน

เขาสูญเสียทุกอย่าง .... ที่ดิน หนึ่งแปลง รถยนตร์ เขาให้ เจ้าของตู้พนัน เพราะเป็นหนี้.... การพนัน

ก่อนปีใหม่.... เขาได้สัญญากับทุกคน ที่เขานั่ง คุยด้วย

พอแล้ว.... หยุดแล้ว  แม้แต่ก่อนนอน เขาภาวนาไหว้พระ สัญญากับตัวเอง
“ ข้า.... ขอหยุดไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับมันอีก”....

แต่แล้วหลังปีใหม่..... เขาผิดคำพูดของตัวเอง และลงไปเล่นกับมันอีก

เทวดาฟ้าดิน .... ได้ลงโทษ คนผิด สัจจะ ...

เขาเล่น เสีย ทุกวันไม่เคยได้เลย  วันละ สามสี่ หมื่นบาท ..
บางวัน ห้าหมื่น หกหมื่น ...

พระเจ้า......... แค่เดือนเดียว เขาเล่น เสีย ไป ห้าแสนกว่าบาท
เขาเสีย สติไปแล้ว หรือไร ....

ธวัธ เดิน เหม่อลอย กลางสะพาน พระราม แปด เหมือนคนบ้า
ตรึกตรอง ในชีวิต ที่ผ่านมา ....  เขาอยาก จะฆ่าตัวตาย ....
อยากลงโทษ ตัวเอง ให้สาสม  กับความโง่เขลา ของตัวเอง

ถ้าฉันตาย.......... ฉันคงไปสบาย ไม่ต้องมารับรู้ กับการกระทำโง่ๆ ของตัวเอง

“ฉันตายไม่ได้ .... เพราะฉันรักลูก เหลือเกิน... พวกเขาจะอยู่อย่างไร”

น้ำตาลูกผู้ชาย ชื่อ ธวัธ ไหลออกมาโดยไม่รู้ ตัว ทุกครั้ง ที่เขา นึกถึงลูกๆ

เขาเดินกลับบ้าน .... แวะซื้อเบียร์ พลันสายตาเหลือบไปเห็น หนังสือ ออกใหม่ ของ คุณ วิกรม ....
เขาเปิดอ่านไปสองสามหน้า... บอกคนขาย ซื้อหนังสือด้วย

“ ยอมจำนนกับอดีต ... แต่ไม่ยอมแพ้กับอนาคต”

เป็น ประโยค ที่เตือนสติ เขาอย่างดี เพื่อจะยืนหยัด ต่อสู้ต่อไป

สาบานกับตัวเอง จะไม่ขอข้องแวะ กับการพนัน ใดๆ ทั้งสิ้น
เขายกมือ ท่วมหัว หันไปทางหลวงพ่อโต วัดอินทร์

มัน สุดๆ แล้ว จริงๆ สำหรับการดำเนิน ชีวิต ของชายที่ชื่อ ธวัธ .....
พรุ่งนี้ ฉันจะทำอย่างไร ต่อไป....