แรงปรารถนาเป็นเรื่องแรกที่ทำให้รู้สึกเห็นใจและเชียร์นางร้ายอย่าง รวีพรรณ

เหตุผล คือดูตั้งแต่แรกเลย คิดว่ารวีพรรณไม่มีผิดเลย กระแตร้ายกะนางก่อน...พิทยาคบกับรวีพรรณมา 7 ปี กลับไปแต่งงานกะกระแตซะงั้น วลีเด็ดที่ทำให้เห็นใจรวีคือตอนที่พิทยาจะต้องไปแต่งงานกะกระแตแล้วมาบอกว่า "ถึงผมจะแต่งงานแต่ผมก็ยังรักคุณนะ" (ตอนนั้นรวีตบพิทยาไป 1 ที จกท อยากตบอีกสักที) คิดในใจว่าทำไมผู้ชายคนนี้เห็นแก่ตัวจัง และรวีก็ถามกลับ"คุณรักรวีแต่คุณก็เลือกที่จะตอบแทนบุญมากกว่า" โฮเจ็บบบบบบบบบบบบมาก แต่ก็แอบเห็นใจพิทยาที่ต้องเลือกระหว่างคนรักกับผู้มีพระคุณ แต่ก็สงสารรวีมากกกกกกกกกกกก เป็นจุดนึ่งในละครที่เห็นใจรวี แถมพิทยายังมีใจให้กระแตอีก คบกันมา 7 ปีลืมกันไปได้เพียงชั่วข้ามคืน 5555 อินไปป่ะ รวีพรรณเป็นตัวละครที่น่าสงสารมาก จกท. จึงเชียร์นางและสะใจมากช่วงที่นางได้เอาคืนนางเอกและทำให้พระเอกต้องสับสน เพราะจริงๆแล้วนางไม่ผิดเลยตั้งแต่แรก คนที่เป็นต้นเหตุคือนางเอกและพระเอกเป็นคนที่...ยังไงงะบอกไม่ถูก.....ไม่รักแต่ก็คบกันมาและมีแผนจะแต่งงานกันอีกอะไรเนี้ย.....อีกวลีที่หนึ่งที่รู้สึกเห็นใจนางร้ายอย่างรวีก็คือ ....ตอนที่พิทยาขอโทษ(ตอนอวสาน) "ผมขอโทษที่ปิดกั้นเวลาที่คุณจะต้องพบเจอกับคนอื่น เพราะตลอดเวลาในใจผมมีแต่คุณกระแต" โฮ จกท.คิดในใจถ้าคนที่จกท.คบอยู่เกิดคิดขึ้นมาได้ว่าตลอดที่คบกันเนี้ยผมไม่ได้รักคุณเลย....ซวยละซิ 555 พอดูฉากนี้จบ จกท.เลยโทร.ไปถามแฟนของจกท.ว่าคุณเป็นแบบในละครหรือเปล่า....บอกมาเลยนะเดี๋ยวจะได้ทันเวลา....เพราะอายุมากแล้ว...เข้าใจไหม 555 อันนี้ดูละครแล้วย้อนดูตัวเองของจริงที่เดียว.....ไม่รู้ว่ามีใครคิดเหมือน จกท. หรือว่าคิดต่างยังไง แชร์ได้นะคะ....
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่