เพื่อนเราแต่งค่ะ แต่เป็นการแต่งแบบพิธีเล็กๆ ที่มีเพียงญาติและเพื่อนไม่กี่คนไปร่วมงาน ไม่ได้ออกสื่อ ไม่ได้เชิญใครมากมาย ไม่เป็นข่าว ไม่มีสายตาของคนที่ไม่เข้าใจมาทำให้บั่นทอนใดๆ

ตอนที่เพื่อนเราขอแฟนเขาแต่งงาน ตอนแรกแฟนเขาก็ถามว่า ทำไมต้องแต่ง ที่คบกันอยู่ด้วยกันแบบนี้ มันก็ดีอยู่แล้ว แต่งไปก็ไม่ได้ต่างอะไรจากตอนนี้ ไม่ได้มีการยอมรับอะไรจากสังคม มันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับการไม่ได้มีงานแต่งงาน

แต่เพื่อนเราเขาบอกแฟนเขาว่า

(ก๊อบมาจากเรื่องที่เพื่อนเราเขียนไว้ในที่ๆ หนึ่ง แต่แก้ไขเอาชื่อออกเปลี่ยนเป็น คุณกับผมแทน)

... มันอาจจะไม่มีอะไรต่างไปนะคุณ แต่อย่างที่บอกน่ะแหล่ะว่า เราไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นไง ถ้าต่อไปเราต้องแยกกัน หรือไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ หรือไม่คุณก็ผม อาจจะต้องมีครอบครัว แต่งงาน มีลูก อย่างน้อย ผมก็อยากเป็นคนแรกที่แต่งงานกับคุณ และอยากให้คุณป็นคนแรกที่ผมขอแต่งงานด้วยเหมือนกัน

จริงๆ ผมก็อยากให้รักของเรามันเป็นแบบนี้ไปตลอดนะ ผมมีคุณ คุณมีผม แต่เราไม่มีวันรู้อนาคตจริงไหม ผมแค่อยากทำทุกอย่างให้ดีที่สุด ทำในสิ่งที่ผมอยากทำ ในวันที่เรามีโอกาสได้ทำ ....


แต่แฟนเพื่อนเราก็ไม่ได้ตอบตกลงในทันทีหรอกค่ะ เขาใช้เวลาคิดอีกนานพอสมควร ก่อนที่จะ ตอบตกลง

เพราะเหตุผลที่ว่า เราไม่มีวันรู้อนาคต อะไรจะเกิดขึ้นต่อไป ไม่รู้ แค่ทำทุกวันนี้ให้ดี เท่าที่มีโอกาส แค่ไม่อยากมองย้อนกลับมาแล้วเสียดายว่า ทำไมตอนนั้นเราไม่ได้ทำนะ

... จากวันนั้นของเพื่อนเรา จนวันนี้


คู่ีเพื่อนเรากับแฟนเขา คบกัน รักกัน ดูแลกัน มา จะ 17 ปี แล้วค่ะ