เปรี้ยง!!
เหมือนฟ้าจะผ่าลงกลางใจสาวทั่วโลกในทันทีเมื่อสื่อแพร่ภาพของชาร์ล อิริแกนออกมาในเช้าวันนี้พร้อมข่าวใหญ่การประกาศแต่งงานของชายหนุ่มที่สาวน้อยสาวใหญ่หมายปอง ทั้งๆที่ไม่เคยมีวี่แววแม้แต่น้อยว่าจะรักใคร ทั้งๆที่ควงจางอแมนด้าอยู่หยกๆ แต่วันนี้เขากลับประกาศจะแต่งงานกับสาวที่ไหนก็ไม่มีใครรู้จัก เลวร้ายไปกว่านั้นเขาจะแต่งงานวันพรุ่งนี้
นั่นทำให้สำนักพิมพ์ท้องถิ่นน้อยใหญ่ทำงานกันให้ควักตามหาตัวหญิงสาวคนนั้นทั้งข่าวเก่าข่าวใหม่ข่าวลวงหน้าก็ไม่มีใครรู้จักเธอเลยแม้แต่น้อยว่าเอวา ตะวันนั้นเป็นใคร เกิดมาจากชนเผ่าไหนหรืออยู่ประเทศอะไร หรือมาจาดาวดวงไหน
มีบทความหลายบทความถูกตีพิมพ์ในเช้าว่าบางทีแล้วเธออาจจะท้องก่อนแต่ง มัดมือชกชายหนุ่มก็เป็นได้ เพราะเช้าวันนี้ภาพการแถลงข่าวที่เกิดขึ้นจากชายผู้มีแววตาไร้ความรู้สึกและเย็นชายังคงเป็นเช่นปกติไม่มีสีหน้าท่าทางยินดีเหมือนกันคนที่จะแต่งงานแม้แต่น้อย เขายังคงปรากฏตัวพร้อมพ่อบ้านในชุดสูทสีดำ และพูดเพียงว่า “ผมมีข่าวดีจะแจ้งให้ทุกท่านทราบ และขอให้นักข่าวที่เคารพทำตัวให้ว่างไว้ในวันพรุ่งนี้เพราะผมจะแต่งงาน ขอเชิญทุกคนครับ” แล้วร่างสูงก็ลุกหายไปนักข่าวบางสำนักยังไม่มีรูปชายหนุ่มเลยด้วยซ้ำเพราะยังไม่หายตกตะลึงในการแถลงข่าว ถึงตามปกติชายหนุ่มจะแถลงข่าวเฉพาะเรื่องที่น่าตกใจเท่านั้นอยู่แล้วแต่สิ่งนี้กลับทำให้เหยี่ยวข่าวตกใจเพิ่มเป็นหลายร้อยเท่าแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน


ร่างสูงโปร่งในชุดราตรีเกาะอกสีขาวปักลูกไม้สีขาวสะอาดด้วยฝีมือประณีตถูกตัดเย็บด้วยห้องเสื้อชั้นนำแบรนด์ดังของโลก ด้านหลังเกาะอกเว้าหลังจนถึงเอวเล็กคอดเล็กมีโบว์สีขาวสะอาดน่ารักติดอยู่ กระโปรงสีขาวสำอาดมีหางยาวลากพื้นพร้อมลูกไม้ระบายสวยงาม สาวผิวน้ำผึ้งเนียนละเอียดกำลังแย้มยิ้มให้ทุกคนอย่างจริงใจ เน้นว่าอย่างจริงใจ ผมสียาวสีดำเป็นมันถูกถักทอเป็นเปียหลวมทิ้งตัวยาวลงมาถึงเอวบางประดับดอกไม้ดอกเล็กสีสันต์สวยงาม ทันทีที่เธอเดินผ่านประตูโบสถ์ออกไปทุกสายตาก็จับจ้องมาทางร่างบาง หลังจากนั้นอีกไม้กี่วินาทีแสงแฟลชก็ลั่นเข้าตา นัยน์ตาสีน้ำตาลทอประกายตื่นตระหนกเล็กน้อยทำท่าจะถอยหนี แต่มือใหญ่ของคนที่อยู่ข้างๆกำชับลำแขนเล็กของเธอแน่นราวกับคีมเหล็ก ทำให้ร่างเล็กกว่าทำได้เพียงยืนนิ่ง
“ยิ้ม”เขาพูดลอดไรฟันเพื่อให้เธอได้ยินเพียงคนเดียว หญิงสาวกลืนน้ำลายหนืดเอื๊อกใหญ่เงยหน้าขึ้นหวังจะสบตาคนตัวสูงกว่าแต่ทำได้เพียงมองปลายคางได้รูปของเขาเท่านั้น เขาไม่แม้แต่จะมองหน้าเธอเลย รู้บ้างมั๊ยว่าเธอสั่นจนแทบจะยืนไม่อยู่ แค่ทำพิธีในโบสถ์เธอยังพอไหวเพราะคนน้อยแต่นี่ นักข่าวเต็มไปหมดเลย แต่หญิงสาวก็จำใจต้องเผยยิ้มออกมาพยายามทำให้ธรรมชาติที่สุด เธอไม่แน่ใจว่ากองทับนักข่าวตรงหน้ากับชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างๆใครกันแน่ที่จะดูน่ากลัวกว่ากัน ทั้งคู่พากันเดินออกมานั่งหน้าเก้าอี้สีขาวที่ถูกจัดไว้อย่างหรูหราประดับด้วยดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์เช่นเดียวกับสีของเก้าอีกถูกตั้งไว้กลางสวนดอกไม้ข้างโบสถ์ โต๊ะเล็กตรงหน้ามีไมค์ติดป้ายสำนักข่าวต่างๆมากมาย ด้านหน้าโต๊ะมีเหล่านักข่าวมากมายหลายคนถือทั้งกล้องวีดิโอ ไมค์สีดำที่ยื่นมาจากด้านหลังอีกหลายตัว ตามที่เธอตกลงกับเขาไว้เธอจะพยายามพูดให้น้อยที่สุด
“ผมขอเริ่มเลยนะครับ”เมื่อมีนักข่าวคนหนึ่งถามขึ้นเมื่อเห็นทุกคนเริ่มนิ่งเข้าที่มีเพียงแสงแฟลชที่ยังคงสาดใส่เธออย่างต่อเนื่อง ชายหนุ่มข้างเธอพยักหน้าหล่อเหลาเป็นสัญญาณอนุญาตให้เริ่มการสัมภาษณ์ได้ เขาดูไม่ค่อยตระหนกกับแสงแฟลชตรงหน้าแม้แต่นิดเดียว ต่างกับเธอที่นั่งอยู่ข้างๆที่ถ้าหากไม่เกรงใจเธอคนร้องไห้เป็นลมไปแล้ว
“คุณใช้วิธีไหนสยบเพลบอยอย่างคุณชาร์ลได้ครับ”นักข่าวคนเดิมถามเป็นภาษาอังกฤษ ชายหนุ่มข้างกายหัวเราะในลำคอเจือแววโหดเหี้ยมนิดๆมองมายังร่างบางที่นั่งตัวลีบเล็กอยู่ด้านข้างเขาสอดมือเข้าหามือเล็กบีบแรงๆอีกครั้ง จนเธอหันหน้าขึ้นไปมองพร้อมส่งยิ้มหวานอย่างไม่พอใจให้
“ความรักชนะทุกอย่างได้จริงมั๊ยคะ”เสียงใสเอ่ยขึ้นเรียกเสียงฮือฮา ทำให้สาวๆบางคนถึงขั้นอิจฉาตาร้อน เธอตอบแล้วแอบใช้เล็บจิกแขนหนุ่มด้านข้างเป็นการเอาคืน เธอจำละครไทยมาตอบทั้งนั้น จะสยบเพลบอยอย่างชาร์ลได้ยังไงเอากันตามจริง ต่อให้เธอสยบได้จริงเธอก็จะเอาเขาไปขังไว้ในคุกมหาสมุทรมากกว่าที่จะเอามาทำสามีแบบนี้แน่
“คุณคบกันมานานเท่าไหร่แล้วครับ”
“ปีนึงแล้วครับ”ปีนึง? เธอย้อนถามเขาในใจ ปั้นยิ้มสวยสดใสอีกครั้ง ตอนนั้นเขาเพิ่งจะเอาพินัยกรรมบ้าบออะไรนั่นฟาดหน้าเธออยู่เลยไม่ใช่เหรอ ขอย้ำว่าเอาเหวี่ยงใส่หน้าจริงๆ
“แต่ช่วงนั้นคุณมีข่าวกับอแมนด้าอยู่นิคะ แล้วก็คนอื่นเรื่อยๆมามีภาพให้เห็นอย่างบ่อยบนหน้าหนังสือพิมพ์”ดีมากที่ถามคำถามนี้ เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะตอบอย่างไร เพราะที่ผ่านมาข่าวเขาและแม่เนื้อนมไข่ตูดอย่างอแมนด้าก็มีเยอะแยะไป ไม่ใช่แค่จับมือแต่เป็นกอดจูบ ตอบว่าเป็นเพื่อนสิคะ เธอหัวเราะหึๆอยู่ในใจ ยิ้มสดใสจริงใจกลับมาอีกครั้ง
“ผมยอมรับครับว่าผมอาจจะทำตัวไม่ดีกับภรรยาของผมบ้าง แต่ตอนนี้ผมมีเพียงคู่ชีวิตคนนี้คนเดียวอย่างหมดใจ”เขาพูดคำหวานโดยที่สีหน้าเรียบสนิท นัยน์ตาสีมรกตคู่สวยไม่ได้บอกอารมณ์เช่นเดียวกับที่พูดแม้แต่น้อย โอโห หญิงสาวถึงกับสูดหายใจเข้าลึกสุดขั้วปอดเพื่อระงับอารมณ์ที่เริ่มครุ คนเดียวอย่างหมดใจ คงจะจริงดังข่าวลือที่เขาว่ากันว่าชายหนุ่มที่นั่งข้างเธอตรงนี้เป็นคนไม่มีความรู้สึก ขนาดเขาพยายามแสดงละครส่งคำหวานเธอก็ยังไม่เห็นถึงความเนียนที่เกิดขึ้น
“ตั้งแต่นี้ต่อไปผมจะมีแต่คุณคนเดียว ผมสัญญา”ตบท้ายด้วยการหอมแก้มเธอปอดใหญ่การกระทำเช่นเดียวกับหุ่นยนต์ก็ไม่ปาน เสียงฮือฮาและออร่าความอิจฉาแพร่กระจายไปทั่วอีกครั้ง อิจฉาที่หุ่นยนต์หอมแก้มเธอ เอวาลอบถอนหายใจเบาๆ ถ้าอยากได้คนแบบนี้เธอจะแนะนำให้ไปหาตามร้านขายของเล่นคงจะมีคุณสมบัติใกล้เคียงกันบ้าง
“ทำไมตลอดระยะเวลาปีหนึ่งที่พวกคุณคบกันคุณถึงไม่เคยออกงานคู่กันเลยหล่ะครับ”เอาไปเลยเก้าเต็มสิบ หญิงสาวปรบมือเป็นลิงโลดยิ้มหน้าบานในใจ
“เธอ น่า-รัก บอบ-บาง ขี้-อาย ขนาดนี้ ถ้าเป็นแฟนคุณ คุณจะกล้าเอามาอวดเหรอครับ ถ้าเป็นผม ผมไม่ทำหรอกครับผมหวง” เขาเน้นทุกคำชมอย่างหนักแน่นและชัดเจนจนเธอสัมผัสได้ถึงการประชดประชันที่ส่งผ่านมา เขาเอื้อมมือมาโอบกอดเธอไว้หลวมๆ เอาไปเลยรางวัลพระอาทิตย์ทองคำฝังเพชรรอบรัศมี เธอปรบมือกับตัวเองในใจ คิดภาพพิธีแจกรางวัลตอบคำถามได้ยอดเยี่ยมแห่งจักรวาลให้ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างกายเธอ ถึงคำตอบเขาจะยอดเยี่ยมแต่การแสดงออกของเขานั้นกลับต้องฝึกฝนอีกมาก
“แล้วพวกคุณเจอกันครั้งแรกได้ยังไงครับ”
“บ้านของเธออยู่ใกล้บ้านพักตากอากาศของผมครับ”นั่นเป็นความจริงเรื่องแรกที่เขาพูดออกมา ต่อหน้านักข่าว ใช่แล้วบ้านพักตากอากาศของเขาที่หลังใหญ่เสียงจนกว่าพระอาทิตย์จะโพล่งพ้นบ้านเขาสาดแสงมายังบ้านเธอได้ เธอก็ต้องรอจนพระอาทิตย์เกือบจนตรงหัว หญิงสาวหัวเราะหึๆในลำคออย่างลืมตัว
เอวานั่งทนดูเขาทำตัวเหมือนการแข่งขันตอบปัญหาวิชาการอยู่พักใหญ่ เมื่อการสัมภาษณ์จบลงเขาเชิญชวนนักข่าวทุกคนไปงานเลี้ยงฉลองที่จะจัดขึ้นอีกในค่ำคืนนี้ที่โรงแรมของเขา แล้วเขาก็ค่อยๆพยุงเธอออกจากวงล้อมนักข่าว ชาร์ลช่วยเธอรวบหางกระโปรงยาวเหยียดขึ้นไปบนรถสปอร์ตเปิดประทุนสีขาวที่มีคนขับรถนั่งรออยู่ พอประตูรถปิดเขาก็โยนกองผ้าสีขาวลงพื้น การกระทำของเขาไม่ได้เหนือการคาดหมายของเธอซักเท่าไหร่นักเพราะนักข่าวยังคนมองตามทั้งสองคนมาไม่วางตาสินะ เธอถอนหาย
ไม่มีบทสนทนาใดๆระหว่างการเดินทางเขาไม่มองหน้าเธอด้วยซ้ำ เพียงไม่กี่อึดใจรถสปอร์ตหรูพาเธอกลับมายังโรงแรมหรูที่อยู่ในยานธุรกิจของกรุงลอนดอน เป็นอย่างที่คาดนักข่าวมารอเธอและเขาอยู่หน้าประตูโรงแรมเช่นกับตอนที่เธออกจากโรงแรมเมื่อเช้า และแสงแฟลชก็สาดเข้าตาเธออีกระรอก ชายหนุ่มทำหน้าที่เป็นสามีที่ดีอีกครั้งต่อสาธารณะชน เขายื่นแขนออกมาให้เธอเกาะระหว่างลงจากรถเป็นภาพที่เธอเคยเห็นในทีวีในงานแต่งที่น่าอิจฉาเขากอบหางกระโปรงเธอขึ้น ขณะเดินฝ่าฝูงนักข่าวบอร์ดี้การ์ดสองสามคนเดินกันตัวพวกเขาไว้จนถึงลิฟต์
“ไม่เป็นไปตามที่เธอหวังสินะ”เขาเอ่ยขึ้นลอยๆเมื่อเดินเข้ามาในลิฟต์ และเมื่อประตูลิฟต์ปิดเขาก็โยนมันลงพื้นอย่างไมใยดีดังเดิม แต่คำพูดลอยๆก็กระแทกใจเธอดังตูม
“ถามจริงคุณไม่ระอายแก่ใจบ้างรึไงที่หลอกคนอื่น”เธอเอื้อมมือกดลิฟต์หลังจากรอให้เขากดอยู่พักใหญ่ แต่ชายหนุ่มกลับส่งสายตาให้เธอเอื้อมไปกด เขาอยู่ใกล้กว่าเธอแท้ๆเธอพ้นลมหายในออกมาแรงๆอย่างเหลืออด
“ผมเก่งเรื่องสร้างภาพ”
“สร้างภาพเป็นหุ่นยนต์หน่ะเหรอ ถ้าซักวันคุณลืมบทสัมภาษณ์วันนี้แล้วให้สัมภาษณ์ผิดๆถูกๆจนเป็นประเด็นแล้วหล่ะก็ฉันจะหัวเราะเยาะคุณจนถึงที่สุดเลยคอยดู”น้ำเสียงขุ่นมัวอย่างเหลืออด
“นั่นเป็นปัญหาของผม ผมขอโทษที่ทำรุ่มร่ามกับคุณ อย่าเข้าใจผิดนะครับ”เธอหัวเราะในลำคอ ไม่คิดจะถือสามันมากเพราะเธอรู้ว่าเขาล้วนแล้วแต่แสดงละครให้คนอื่นดูทั้งนั้น
“ฉันสงสัยจริงๆ ผู้หญิงแบบไหนที่จะเป็นภรรยาจริงๆคุณได้ เธอคงร้ายกาจกว่าคุณเป็นร้อยเท่า มันจะมีอยู่จริงๆเหรอหุ่นยนต์ผู้หญิง คุณคงต้องจ้างใครสร้างมันขึ้นมาแต่งงานกับคุณแน่ อะ อะ อาซิโม้ ชะ ชะ ชั้นรักคูณณณ ฮ่ะๆๆๆ”เธอระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างไม่ปิดบังหลังจากที่แสดงท่าทางเป็นหุ่นยนต์ติดๆขัดให้เขาเห็น รวบหางกระโปรงขึ้นมาจากพื้นอีกครั้ง  เมื่อลิฟต์กำลังจะถึงชั้นที่เธอกด





ลงไม่ค่อยเป็นเท่าไหร่ ครั้งแรกของการเขียนนิยายช่วยรบกวนติดชม ด่าทอ ตักเตือนด้วยนะคะ
เอ๋ --* ด่าทอ?  อันนี้ละไว้ก็ได้คะ +5555
สะกดผิดนิดหน่อยอย่าถือสานะคะ ^_^ เม้นบอกไว้ก็ดีคะจะได้นำไปปรับปรุงภายหลัง

ขอบพระคุณอย่างสูงที่หลงเข้ามาคะ

สปอยเป็นลิงค์ไปเด็กดีคะ อัพเร็วกว่าอยู่นิดนึง (เนื่องจากในนี้จำกัดคำ T_T และใช้งานเวอร์ชั่นใหม่ของพันธิปยังไม่ค่อยเป็น+555)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ฝากลิงค์เล็กๆ ในนี้อาจจะอัพเร็วกว่านิดนึงคะ  
Oh my destiny เมื่อรักแผลงฤทธิ์  http://writer.dek-d.com/sand-castle/writer/view.php?id=905230