เรารู้สึกว่าในนิยายเจ้าอุรคาดูจะนิ่งกว่าในละครเล็กน้อย
ออกแนวพูดจากำกวมกับพระเอกตลอด แต่เป็นแบบในละครก็ดีนะคะ ดูแล้วรู้สึกเลยว่าเวลาอยู่ใกล้พระเอกจะมีกลิ่นอายของความรักอบอวลมากกก
จนทำให้พระเอกรู้สึกได้และคิดกับเธอในแง่ลบทำนองว่าเธอเชิญชวนผู้ชายอะไรได้ขนาดนั้น

บรรยากาศรวมๆ ในนิยายจะลึกลับกว่ามาก สาเหตุส่วนหนึ่งมากจากยมนา คนที่เจ้าอุรคาเรียกว่าเพื่อนเนี่ยแหล่ะค่ะ
เพราะในนิยายหน้าตาของยมนาเป็นเอกลักษณ์มากๆ ใครที่ได้เห็นก็จะรู้สึกกลัวจนขนลุกเลยทีเดียว
ไปไหนก็จะมีแต่ความตายมาเยือนตลอด
แต่ในละครปรับให้เป็นหนุ่มรูปงามแทน ซึ่งทำให้ขาดความน่ากลัวไป

อีกบทที่ต้องพูดถึงคือบทของท่านสุบรรณ ในนิยายจะเป็นน้องเขยของพอ.นรินทร์ พ่อของนาถลดา ที่ภรรยาคุณหญิงได้เสียชีวิตไปนานแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้ยกย่องหญิงใดขึ้นมาเทียบ
จนมาได้เจอกับเจอกับเจ้าอุรคา เรากะอายุของบทนี้ที่ประมาณ 45 อัพ
เพราะตำแหน่งรมต. เนี่ย ไม่ใช่ว่าใครก็จะเป็นได้ ดังนั้นการที่ละครปรับลดอายุของบทนี้ลงมา เรามองว่าดูขัดตาไปหน่อย

ถ้าใครที่ชอบอ่านสไตล์ลึกลับ ก็จะคุ้นสำนวนของคุณ จินตวีร์ วิวัธน์ เป็นอย่างดี
ผลงายที่เคยทำเป็นละครก็คือ ศีรษะมาร สาบนรสิงห์ สุสานภูเตศวร เสกอสุรกา อมฤตาลัย เป็นต้น
สำหรับหนังสือนิยายเรื่องนี้มี 2 เล่ม เนื้อหาค่อนข้างเยอะ เวลาอ่านก็จะรู้สึกว่ายืดๆ ไปหน่อย
ดังนั้น พอละครออนแอร์ไป 2 ตอนแรกเนี่ย เรารู้สึกว่าทำได้กระชับดีค่ะ
แต่ต้องบอกก่อนว่าเรื่องนี้เขียนไว้นานมากๆ แล้ว สำนวนภาษาจะเป็นแบบเก่าอยู่นะคะ ถ้าไม่มีปัญหาตรงนี้ก็ซื้อมาอ่านได้เลยค่ะ ^^