เขาว่ากันว่าแบบนี้ครับ จริงเท็จก็พิจารณากันเอาเอง คือ คนสองคนจะเข้ากันได้ดีในหลายๆเรื่องและทั้งสองคนจะชอบกันเองโดยที่เราไม่ต้องไปพยายามทำอะไรให้มันมากมายเขาก็ยังชอบเราครับ เคยเห็นคนที่เขาไล่ตามไขว่คว้าหารักไหมล่ะครับแบบนั้นล่ะครับคือมากเกินไปและถ้าเขาคนนั้นไม่ใช่คู่เราพยายามให้ตายมันก็ไม่ใช่ครับ
ช่วงก่อนจะมาเป็นแฟนกันมันจะมีเหตุหรืออะไรๆเป็นใจให้คนสองคนเข้าหากันเพื่อจะได้มาครองคู่กันครับ อาจจะเริ่มต้นความสัมพันธ์จากการไม่ชอบกันก็ได้เช่นกันครับหรืออาจจะไม่ได้ชอบเมื่อแรกเห็นก็เป็นไปได้อีกเหมือนกันครับ ช่วงคบกันเป็นแฟนหรือแต่งงานแล้วก็เป็นไปได้ที่จะเกลียดกัน, มีทะเลาะกัน, และรักๆเลิกๆหรือแยกกันก็เป็นไปได้ครับแต่สุดท้าย คู่กันแล้วไม่แคล้วกันครับ คนของเราคือคนของเรา ต่อให้เลิกกันไปแล้ว ไปมีลูกใหม่มีผัวใหม่กับคนอื่นแล้ว ก็ยั๊งจะกลับมาคู่กันใหม่ในท้ายที่สุดอีกอยู่ดีและมีคนฟันธงให้ผมแล้วด้วยครับว่า คู่แท้ คือ คนที่จะอยู่กับเราไปจนแก่เฒ่าครับ มีเพียงความตายที่จะพรากคนสองคนเท่านั้นครับ

ส่วนเรื่องทุกข์ต่างๆนานๆก็คือกรรมของเราเป็นวิถีชีวิตที่เราจะต้องก้าวผ่านไปในแต่ละช่วงอายุไงครับ ถือเป็นธรรมดาของโลกครับ ไม่มีมนุษย์ผู้ใดไม่มีความทุกข์ครับ