สวัสดีค่ะ เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาได้มีโอกาสหาทุนปรับปรุงห้องสมุดที่ถนนคนเดินจังหวัดพิษณุโลกค่ะ
ตอนนี้เรียนสายสุขภาพค่ะ มีวิชาทักษะชีวิตที่เราต้องหาโครงการจิตอาสาทำให้แก่สังคม เพื่อนๆกลุ่มอื่นๆทำกิจกรรมให้ความสนุก เลี้ยงอาหารกลางวันให้เด็กพิการ หรือทำกิจกรรมให้ความบันเทิงกับผู้สูงอายุ ทำครึ่งวัน-หนึ่งวันแล้วกลับกัน กลุ่มเราตอนแรกก็ว่าจะทำเช่นเดียวกับเพื่อนๆแต่เมื่อได้เห็นสภาพจริงของโรงเรียนบ้านหนองหญ้าทำให้เปลี่ยนความคิดค่ะ อยากทำสิ่งทีอยู่กับน้องๆตลอดไปเป็นประโยชน์กับน้องๆค่ะจึงเลือกทำห้องสมุดที่เหมือนห้องเก็บของอย่างในรูปค่ะ
โรงเรียนบ้านหนองหญ้าเปิดสอนอนุบาล-ประถม6 มีนักเรียนเพียง34คน คุณครู2ท่าน ผอ 1 ท่าน ตอนที่ไปเป็นเวลาใกล้เที่ยงน้องๆทำกำลังทำอาหาร แล้วนั่งทานกับ ผอค่ะ ท่านเป็นกันเองมาก นุ่มขาวห่มขาวดูน่าเลื่อมใสอย่างบอกไม่ถูก ท่านให้ข้อมูลว่า อีกไม่กี่เดือนจะมีการประเมินโรงเรียนถ้าไม่ผ่านจะโดนปิด ปัจจัยหลักขึ้นอยู่กับคะแนนO-Net และสภาพแวดล้อมของโรงเรียน ที่โรงเรียนไม่มีห้องสมุดค่ะตามในรูปมีหนังสือแต่ขาดชั้นหนังสือ และสภาพที่เรียกว่าห้องสมุด พวกเราตัดสินในจะทำห้องสมุดให้น้องๆ เพื่อให้น้องๆๆได้มีความรู้ในภายภาคหน้า ผอ ท่านเป็นห่วงถ้าประเมินโรงเรียนไม่ผ่าน เด็ก34คนจะทำอย่างไร เพราะเด็กที่บ้านมีสตังก็ไปเรียนในเมือง แต่น้องๆๆที่อยู่นี้ฐานะทางบ้านยากจน พวกเราจึงอยากให้น้องๆๆได้มีห้องสมุดใช้ ให้โรงเรียนบ้านหนองหญ้าได้มีห้องสมุด
แต่ปัจจัยของโครงการนี้คือ เวลาและทุน เรื่องเวลาพวกเราก็จะไปนอนค้างที่นั้น2วัน1คืนมีผู้หญิง14คนผู้ชาย1 ตอนนี้เป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยแต่ไม่เป็นไรพวกพี่ไปได้ ((ที่ไม่ไปกลับเพราะประหยัดเงินค่ารถและไกลจากถนนใหญ่อยู่พอสมควรใช้เวลาขาไป1ชมกว่า))
ส่วนเรื่องทุนได้หาทางคือหาทุนที่ถนนคนเดิน พวกเราไป10คนพร้อมกล่อง1ใบเขียนว่า ร่วมบริจาคเงินสมทบทุนปรับปรุงห้องสมุดโรงเรียนบ้านหนองหญ้า ไปกันแบบกังวลค่ะว่าจะมีใครบริจาค จะมีใครเชื่อไหมว่าเราไปทำจริงๆๆนะไม่ได้เอาเข้ากระเป๋าตัวเอง เดินไปก็มองหน้ากันไปทำไงดีเมื่อเดินไปสุดทางก็เจอ 2กองทุน คือ เลี้ยงอาหารกลางวันกับ ต่อวงจรไฟฟ้าที่ไหนจำไม่ได้ค่ะ แบบจัดเต็มค่ะมีกลองมีเครื่องขยายเสียงอันเล็กๆ เอาล่ะหาที่ได้แล้วยืนตรงนี้แหละ แรกๆๆก็ทำไงดีพวกเรามีแค่กล่องใบเดียวจะมีใครเชื่อพวกเราไหม ไหนๆๆก็มาแล้วลองสัก10นาทีถ้าไม่มีคนบริจาคก็กลับกัน จึงยืนตะโกนเลยค่ะพลังเสียงอันน้อยนิดบวกกับความอายฉันไม่กล้าขอเงินคนอื่นอายยย
"พวกเรามาจาก.......วันนี้มาขอทุนบริจาคความปรับปรุงห้องสมุดให้น้องๆโรงเรียนบ้านหนองหญ้าจะนำทุนจำนวนนี้ไปซื้อชั้นหนังสือและหนังสือเพิ่มเติมให้น้องๆๆค่ะ"ยืนไปแปปเดียวค่ะมีพี่ๆๆน้องๆๆผู้ใหญ่ใจดีหลายท่านให้เงินบริจาค รู้สึกดีค่ะที่มีความเชื่อใจพวกเรามีความสุขมากก แต่!!!!! มีเรื่องทำให้จิตตกอยู่เหมือนกันค่ะ มีลุงมาเดินผ่านๆๆแล้วพูดลอยๆๆเสียดังๆว่า "มาขอทานอีกแล้ว" อึ้งเลยค่ะคุณลุงค่ะพวกเราไม่ได้บังคับให้คุณลุงทำเลยค่ะของแบบนี้อยู่ที่ใจ ไม่ทำก็เดินผ่านไปค่ะ เมื่อตั้งสติได้ความอายความกังวลต่างๆๆหายไปเลยค่ะ ตะโกนเสียงดังกว่าเดิม"ร่วมกันบริจาคทุนปรับปรุงห้องสมุด......" ใครจะมองในแง่ร้ายไม่เป็นไรแต่เราเชื่อว่ามีคนเชื่อใจเราเข้าใจพวกเราจะไม่ให้เงินทุกบาททุกสตังที่ได้มานี้เสียไปอย่างเปล่าประโยชน์ อิ่มบุญมากค่ะพอดีพึ่งแข่งเชียร์เสร็จ เจ็บก็เจ็บคอเสียงก็ไม่ค่อยมี แต่เสียงตะโกนอย่างไม่เหนื่อยใจเลยค่ะมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก น้องๆๆพี่ๆๆมีทุนทำห้องสมุดให้น้องๆๆแล้วนะ
ขอขอบคุณทุกท่านที่เชื่อใจและบริจาคทุนจำนวนนี้ให้พวกเรา น้องๆโรงเรียนบ้านหนองหญ้าต้องมีห้องสมุดแน่ๆค่ะ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มีเรื่องประทับใจค่ะ เรื่องแรกกลุ่มกองทุนวงจรไฟฟ้าค่ะตอนแรกแอบกลัวมาก กลุ่มผู้ชายตัวสูงใหญ่มีหนวด คือภายนอกแอบดูเถื่อนๆๆโจรนิดนึ่ง แต่พอขากลับเดินผ่านก็ไปบริจาคกับพี่เขาด้วย พี่เขาพูดดีมากเลย พวกพี่ทำจิตอาสาตั้งแต่ตอนเรียนเหมือนกันจนตอนนี้ทำงานแล้วก็ยังชอบทำอยู่ขอให้น้องๆๆได้Aนะครับ แค่นั้นเลย อ่ะโห้ววว ใจพี่หล่อมากค่ะ ขอโทษที่มองในแง่ร้ายในตอนแรกนะคะ
อีกเรื่องพี่ผู้หญิงขอทานมือกุด ก็ทำบุญกับพวกเราด้วย ซึ้งเลยค่ะ พวกเราไปกันแค่กล่องใบเดียวแต่สิ่งทีได้กลับมาไม่ใช่แค่ทุนในกล่องแต่ได้เห็นน้ำใจคนไทยซึ้งค่ะ เดินยิ้มไม่หุบค่ะ แบบมีความสุขบอกไม่ถูก อยากให้เพื่อนๆๆที่ไม่เคยได้ลองทำได้ลองนะคะจิตอาสา มันมีความสุขมาก จะไปทำห้องสมุดให้น้องๆๆวันที่1ก.พ.56 นี้ค่ะ แค่คิดก็มีความสุขแล้วค่ะ
จิตอาสาปรับปรุงห้องสมุด อิ่มบุญ
สวัสดีค่ะ เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาได้มีโอกาสหาทุนปรับปรุงห้องสมุดที่ถนนคนเดินจังหวัดพิษณุโลกค่ะ
ตอนนี้เรียนสายสุขภาพค่ะ มีวิชาทักษะชีวิตที่เราต้องหาโครงการจิตอาสาทำให้แก่สังคม เพื่อนๆกลุ่มอื่นๆทำกิจกรรมให้ความสนุก เลี้ยงอาหารกลางวันให้เด็กพิการ หรือทำกิจกรรมให้ความบันเทิงกับผู้สูงอายุ ทำครึ่งวัน-หนึ่งวันแล้วกลับกัน กลุ่มเราตอนแรกก็ว่าจะทำเช่นเดียวกับเพื่อนๆแต่เมื่อได้เห็นสภาพจริงของโรงเรียนบ้านหนองหญ้าทำให้เปลี่ยนความคิดค่ะ อยากทำสิ่งทีอยู่กับน้องๆตลอดไปเป็นประโยชน์กับน้องๆค่ะจึงเลือกทำห้องสมุดที่เหมือนห้องเก็บของอย่างในรูปค่ะ
โรงเรียนบ้านหนองหญ้าเปิดสอนอนุบาล-ประถม6 มีนักเรียนเพียง34คน คุณครู2ท่าน ผอ 1 ท่าน ตอนที่ไปเป็นเวลาใกล้เที่ยงน้องๆทำกำลังทำอาหาร แล้วนั่งทานกับ ผอค่ะ ท่านเป็นกันเองมาก นุ่มขาวห่มขาวดูน่าเลื่อมใสอย่างบอกไม่ถูก ท่านให้ข้อมูลว่า อีกไม่กี่เดือนจะมีการประเมินโรงเรียนถ้าไม่ผ่านจะโดนปิด ปัจจัยหลักขึ้นอยู่กับคะแนนO-Net และสภาพแวดล้อมของโรงเรียน ที่โรงเรียนไม่มีห้องสมุดค่ะตามในรูปมีหนังสือแต่ขาดชั้นหนังสือ และสภาพที่เรียกว่าห้องสมุด พวกเราตัดสินในจะทำห้องสมุดให้น้องๆ เพื่อให้น้องๆๆได้มีความรู้ในภายภาคหน้า ผอ ท่านเป็นห่วงถ้าประเมินโรงเรียนไม่ผ่าน เด็ก34คนจะทำอย่างไร เพราะเด็กที่บ้านมีสตังก็ไปเรียนในเมือง แต่น้องๆๆที่อยู่นี้ฐานะทางบ้านยากจน พวกเราจึงอยากให้น้องๆๆได้มีห้องสมุดใช้ ให้โรงเรียนบ้านหนองหญ้าได้มีห้องสมุด
แต่ปัจจัยของโครงการนี้คือ เวลาและทุน เรื่องเวลาพวกเราก็จะไปนอนค้างที่นั้น2วัน1คืนมีผู้หญิง14คนผู้ชาย1 ตอนนี้เป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยแต่ไม่เป็นไรพวกพี่ไปได้ ((ที่ไม่ไปกลับเพราะประหยัดเงินค่ารถและไกลจากถนนใหญ่อยู่พอสมควรใช้เวลาขาไป1ชมกว่า))
ส่วนเรื่องทุนได้หาทางคือหาทุนที่ถนนคนเดิน พวกเราไป10คนพร้อมกล่อง1ใบเขียนว่า ร่วมบริจาคเงินสมทบทุนปรับปรุงห้องสมุดโรงเรียนบ้านหนองหญ้า ไปกันแบบกังวลค่ะว่าจะมีใครบริจาค จะมีใครเชื่อไหมว่าเราไปทำจริงๆๆนะไม่ได้เอาเข้ากระเป๋าตัวเอง เดินไปก็มองหน้ากันไปทำไงดีเมื่อเดินไปสุดทางก็เจอ 2กองทุน คือ เลี้ยงอาหารกลางวันกับ ต่อวงจรไฟฟ้าที่ไหนจำไม่ได้ค่ะ แบบจัดเต็มค่ะมีกลองมีเครื่องขยายเสียงอันเล็กๆ เอาล่ะหาที่ได้แล้วยืนตรงนี้แหละ แรกๆๆก็ทำไงดีพวกเรามีแค่กล่องใบเดียวจะมีใครเชื่อพวกเราไหม ไหนๆๆก็มาแล้วลองสัก10นาทีถ้าไม่มีคนบริจาคก็กลับกัน จึงยืนตะโกนเลยค่ะพลังเสียงอันน้อยนิดบวกกับความอายฉันไม่กล้าขอเงินคนอื่นอายยย
"พวกเรามาจาก.......วันนี้มาขอทุนบริจาคความปรับปรุงห้องสมุดให้น้องๆโรงเรียนบ้านหนองหญ้าจะนำทุนจำนวนนี้ไปซื้อชั้นหนังสือและหนังสือเพิ่มเติมให้น้องๆๆค่ะ"ยืนไปแปปเดียวค่ะมีพี่ๆๆน้องๆๆผู้ใหญ่ใจดีหลายท่านให้เงินบริจาค รู้สึกดีค่ะที่มีความเชื่อใจพวกเรามีความสุขมากก แต่!!!!! มีเรื่องทำให้จิตตกอยู่เหมือนกันค่ะ มีลุงมาเดินผ่านๆๆแล้วพูดลอยๆๆเสียดังๆว่า "มาขอทานอีกแล้ว" อึ้งเลยค่ะคุณลุงค่ะพวกเราไม่ได้บังคับให้คุณลุงทำเลยค่ะของแบบนี้อยู่ที่ใจ ไม่ทำก็เดินผ่านไปค่ะ เมื่อตั้งสติได้ความอายความกังวลต่างๆๆหายไปเลยค่ะ ตะโกนเสียงดังกว่าเดิม"ร่วมกันบริจาคทุนปรับปรุงห้องสมุด......" ใครจะมองในแง่ร้ายไม่เป็นไรแต่เราเชื่อว่ามีคนเชื่อใจเราเข้าใจพวกเราจะไม่ให้เงินทุกบาททุกสตังที่ได้มานี้เสียไปอย่างเปล่าประโยชน์ อิ่มบุญมากค่ะพอดีพึ่งแข่งเชียร์เสร็จ เจ็บก็เจ็บคอเสียงก็ไม่ค่อยมี แต่เสียงตะโกนอย่างไม่เหนื่อยใจเลยค่ะมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก น้องๆๆพี่ๆๆมีทุนทำห้องสมุดให้น้องๆๆแล้วนะ
ขอขอบคุณทุกท่านที่เชื่อใจและบริจาคทุนจำนวนนี้ให้พวกเรา น้องๆโรงเรียนบ้านหนองหญ้าต้องมีห้องสมุดแน่ๆค่ะ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มีเรื่องประทับใจค่ะ เรื่องแรกกลุ่มกองทุนวงจรไฟฟ้าค่ะตอนแรกแอบกลัวมาก กลุ่มผู้ชายตัวสูงใหญ่มีหนวด คือภายนอกแอบดูเถื่อนๆๆโจรนิดนึ่ง แต่พอขากลับเดินผ่านก็ไปบริจาคกับพี่เขาด้วย พี่เขาพูดดีมากเลย พวกพี่ทำจิตอาสาตั้งแต่ตอนเรียนเหมือนกันจนตอนนี้ทำงานแล้วก็ยังชอบทำอยู่ขอให้น้องๆๆได้Aนะครับ แค่นั้นเลย อ่ะโห้ววว ใจพี่หล่อมากค่ะ ขอโทษที่มองในแง่ร้ายในตอนแรกนะคะ
อีกเรื่องพี่ผู้หญิงขอทานมือกุด ก็ทำบุญกับพวกเราด้วย ซึ้งเลยค่ะ พวกเราไปกันแค่กล่องใบเดียวแต่สิ่งทีได้กลับมาไม่ใช่แค่ทุนในกล่องแต่ได้เห็นน้ำใจคนไทยซึ้งค่ะ เดินยิ้มไม่หุบค่ะ แบบมีความสุขบอกไม่ถูก อยากให้เพื่อนๆๆที่ไม่เคยได้ลองทำได้ลองนะคะจิตอาสา มันมีความสุขมาก จะไปทำห้องสมุดให้น้องๆๆวันที่1ก.พ.56 นี้ค่ะ แค่คิดก็มีความสุขแล้วค่ะ