เมื่อเช้านี้ผมได้ขึ้นรถร่วมบริการสีส้มสายเกษตร-รังสิต พอดีว่ามีแต่แบงค์ร้อยก็เลยให้ค่าโดยสารกระเป๋ารถเมล์ไปซึ่งค่าโดยสารก็ 8 บาท แล้วเขาก็ให้เงินทอนมาก่อน 12 บาท ก่อนแล้วกระเป๋ารถเมล์ก็เดินหลีกไป ก็คิดในใจว่าที่เหลืออีก 80 บาท ก็คงจะเอามาให้ทีหลัง (เพราะปกติเวลาผมขึ้นรถเมล์ถ้าให้แบงค์ร้อยกระเป๋ารถเมล์ยังไม่มีตังค์ทอนก็จะเดินหลีกไปก่อนแล้วก็จะเอามาให้ทีหลัง หลายคนคงจะเจอแบบนี้ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติ)
     ช่วงที่ผมรอเงินทอนอยู่นั้นซักพักก็เห็นกระเป๋ารถเมล์ควักเงินขึ้นมาฟ่อนหนึ่ง คิดในใจว่าเขาคงจะเอามาทอนให้เรา ผมก็ชำเลืองตามองดู จนผ่านไปเขาก็ไม่เอามาทอนให้ผม ผมคิดว่าจะไม่ทวงเพราะเป็นหน้าที่ที่เขาจะต้องรู้อยู่แล้ว ถ้าไม่ทอนให้ก็ไม่เอา...จนใกล้จะถึงป้ายที่ผมจะลงผมก็ทำท่าทางจะลุกขึ้น แต่กระเป๋ารถเมล์ก็ยังนิ่งไม่มีทีท่าจะเอาเงินทอนมาให้ ช่วงนั้นผมก็มองดูเขาว่าจะลืมเงินทอนผมไหม... แต่ก็ไม่เลย ผมเลยนั่งลงที่เดิม...
     ผมก็เลยให้โอกาสเขาอีกโดยการไม่กดกริ่งปล่อยให้เลยไปลงอีกป้าย จากนั้นผมก็ลุกขึ้นกดกริ่งพร้อมมองไปที่กระเป๋ารถเมล์ว่าเขาจะลืมเงินทอนไหม
  ...สุดท้ายกระเป๋ารถเมล์คนนั้นก็ไม่ให้เงินทอนผม คงจะคิดว่าผมลืมทวงหรือผมลืมอะไรผมก็ไม่ทราบ ผมก็ได้ลงรถไปเฉยๆโดยไม่ได้เงินทอนส่วนที่เหลือ

กระเป๋าคนนั้นน่าจะแจ้งผมซักหน่อยว่าเงินทอนส่วนที่เหลือรอซักครู่เดี๋ยวเอามาให้ ผมจะรู้สึกดีมากกว่านี้ คิดว่าผมลืม?แล้วเนียนๆไม่ทอนให้อย่างงั้นหรือ ผมไม่อยากทวงหรอกครับ หน้าที่ใครใครก็รู้ดีอยู่แล้ว  การหากินแบบนี้ไม่เจริญหรอก ค่าโดยสารก็ปรับเป็น 8 บาทเท่ารถเมล์คันใหญ่แล้ว น่าจะเพิ่มการบริการให้สมราคาหน่อย  ถ้าเป็นไปได้อยากให้นำเงินผมส่วนนั้นไปทำบุญซะนะมันไม่ใช่เงินของคุณ ผมไม่ได้ให้คุณนะ ...