จากเฟซบุคของ บ้านเจ้าตูบ เชียงใหม่........
ชีวิตของ "เกี๊ยว"
เกี๊ยวเป็นหมาพันธุ์บางแก้ว ซึ่งอายุอานามก็ปาเข้าไปสิบกว่าๆแล้ว แก่มากแล้ว แต่ยังแข็งแรงดี
ชีวิตเกี๊ยวมีความสุขมาก เพราะมีเจ้าของที่ใจดี และรักเกี๊ยวมาก เกี๊ยวอาศัยอยู่ในหมู่บ้านคุรุสภา ในร้านขายของชำหน้าหมู่บ้าน เกี๊ยวจะคอยต้อนรับลูกค้าด้วยท่าทางอาการนิ่งๆ แต่ไม่เป็นพิษภัยกับใครเลย เกี๊ยวไม่เคยกัดใครทั้งคน หรือแม้แต่หมาตัวเล็กๆ
เกี๊ยวจะกลัวเสียปะทัดมากในช่วงเทศกาลต่างๆ ทำให้เจ้าของต้องปิดร้านเร็วกว่าปกติเพื่อเอาเกี๊ยวไปนอนในบ้านซึ่งปิดหน้าต่างและประตูให้มิดชิดเพื่อกันเสีย และกระทั่งหน้าหนาวทุกวัน เกี๊ยวจะนอนภายในร้านขายของชำ โดยใส่เสื้อ มีผ้าปูรองนอน หมอนและผ้าห่มครบเซ็ทสำหรับเกี๊ยว
อยู่มาวันนึง เกี๊ยวเดินไปมาอยู่หน้าบ้าน ถิ่นของตัวเองก็ไปพบกันสุนัขพุดเดิ้ลตัวเล็กขนพันกันเป็นก้อนๆ ท่าทางหิวโซและเหมือนพลัดหลง เจ้าของของเกี๊ยวให้อาหารมัน และประกาศหาเจ้าของในวันรุ่งขึ้นโดยรับดูแลมันชั่วคราว เกี๊ยวจึงต้องอาศัยอยู่กับสุนัขแปลกหน้าตัวนี้จนกว่าจะเจอเจ้าของที่แท้จริง
นานวันเข้าไม่มีใครติดต่อมา สุนัขหลงทางตัวนั้นก็ได้ชื่อว่า "มอมแมม" โดยได้กลายมาเป็นน้องของเกี๊ยวและเป็นสุนัขตัวใหม่ของบ้านขายของชำ มอมแมมและเกี๊ยวเข้ากันได้ดีมาก ถึงแม้จะไม่เล่นกันเพราะเกี๊ยวแก่แล้ว แต่พวกเขาก็คอยปกป้องกันเสมอ เขาได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีเหมือนกัน ได้รับความรัก และคำพูดจาหวานๆจากเจ้าของที่รักเป็นประจำ
แต่แล้วมันก็ผ่านไป วันสิ้นสุดปี 2012 เจ้าของของเกี๊ยวต้องย้ายร้านออกไปเนื่องจากภาระหนี้สินที่ไม่สามารถใช้คืนได้ เขาขนข้าวของทุกอย่างที่มีทะยอยขึ้นรถและย้ายบ้าน ทุกอย่างถูกนำขึ้นรถ ทุกอย่างรวมถึงมอมแมม แต่เกี๊ยวยังอยู่ที่เดิม.......
คืนนั้นปะทัดดังมาก แต่เกี๊ยวไม่มีที่นอน คืนนั้นหนาวมาก แต่เกี๊ยวไม่มีผ้าห่ม หมอน เสื้อ ชุดเครื่องนอนของเกี๊ยวไม่มี เกี๊ยวนอนข้างถนนนับจากนั้น โดยไร้ซึ่งความเข้าใจใดๆ เกี๊ยวรอเจ้าของทุกวัน ว่าอาจไปแค่แปปเดียวเหมือนซื้อของเข้าร้าน แต่มันนานแล้ว หลายวันแล้ว เกี๊ยวไม่สนใจอาหารที่คนอื่นเอาให้ ไม่กิน เกี๊ยวไม่นอนที่ๆคนอื่นจัดเตรียมให้ เพราะไม่ใช่ของเกี๊ยว
จนกระทั่งเจ้าของร้านคนใหม่มาอยู่แทน เกี๊ยวก็ยังไม่เข้าใจ เกี๊ยวเดินไปมา ไม่ทานข้าวจนซูบผอม เนื้อตัวมอมแมมเป็นก้อน หน้าตาเศร้าสร้อย เห็นได้ชัดเจน
เกี๊ยวไม่ต้องการเจ้าของใหม่ หรือใครอื่นที่พยายามเลี้ยงดูแทน เกี๊ยวคิดแต่ว่าเจ้าของเกี๊ยวมีคนเดียว แต่วันนี้ก็เกือบหนึ่งเดือนแล้ว ไม่มีวี่แววใดๆของเจ้าของ เพราะเกี๊ยวไม่รู้หรอก เจ้าตนเองถูกทิ้งแล้ว ไม่รู้หรอกว่าเจ้าของไม่รักแล้ว เกี๊ยวคิดแต่เพียงรอ....
เหตุผล หรือความจำเป็นบางอย่างในชีวิต เป็นสิ่งที่มนุษย์เข้าใจได้
แต่เหตุผล หรือความจำเป็นบางอย่างในชีวิต เป็นสิ่งที่เกี๊ยวไม่มีวันเข้าใจ.......
เยี่ยมเยียนเกี๊ยวได้ที่หมู่บ้านคุรุสภา สันทรายนะคะ
เรื่องราวของ เกี๊ยว ใครจะช่วยได้บ้างฮะ
ชีวิตของ "เกี๊ยว"
เกี๊ยวเป็นหมาพันธุ์บางแก้ว ซึ่งอายุอานามก็ปาเข้าไปสิบกว่าๆแล้ว แก่มากแล้ว แต่ยังแข็งแรงดี
ชีวิตเกี๊ยวมีความสุขมาก เพราะมีเจ้าของที่ใจดี และรักเกี๊ยวมาก เกี๊ยวอาศัยอยู่ในหมู่บ้านคุรุสภา ในร้านขายของชำหน้าหมู่บ้าน เกี๊ยวจะคอยต้อนรับลูกค้าด้วยท่าทางอาการนิ่งๆ แต่ไม่เป็นพิษภัยกับใครเลย เกี๊ยวไม่เคยกัดใครทั้งคน หรือแม้แต่หมาตัวเล็กๆ
เกี๊ยวจะกลัวเสียปะทัดมากในช่วงเทศกาลต่างๆ ทำให้เจ้าของต้องปิดร้านเร็วกว่าปกติเพื่อเอาเกี๊ยวไปนอนในบ้านซึ่งปิดหน้าต่างและประตูให้มิดชิดเพื่อกันเสีย และกระทั่งหน้าหนาวทุกวัน เกี๊ยวจะนอนภายในร้านขายของชำ โดยใส่เสื้อ มีผ้าปูรองนอน หมอนและผ้าห่มครบเซ็ทสำหรับเกี๊ยว
อยู่มาวันนึง เกี๊ยวเดินไปมาอยู่หน้าบ้าน ถิ่นของตัวเองก็ไปพบกันสุนัขพุดเดิ้ลตัวเล็กขนพันกันเป็นก้อนๆ ท่าทางหิวโซและเหมือนพลัดหลง เจ้าของของเกี๊ยวให้อาหารมัน และประกาศหาเจ้าของในวันรุ่งขึ้นโดยรับดูแลมันชั่วคราว เกี๊ยวจึงต้องอาศัยอยู่กับสุนัขแปลกหน้าตัวนี้จนกว่าจะเจอเจ้าของที่แท้จริง
นานวันเข้าไม่มีใครติดต่อมา สุนัขหลงทางตัวนั้นก็ได้ชื่อว่า "มอมแมม" โดยได้กลายมาเป็นน้องของเกี๊ยวและเป็นสุนัขตัวใหม่ของบ้านขายของชำ มอมแมมและเกี๊ยวเข้ากันได้ดีมาก ถึงแม้จะไม่เล่นกันเพราะเกี๊ยวแก่แล้ว แต่พวกเขาก็คอยปกป้องกันเสมอ เขาได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีเหมือนกัน ได้รับความรัก และคำพูดจาหวานๆจากเจ้าของที่รักเป็นประจำ
แต่แล้วมันก็ผ่านไป วันสิ้นสุดปี 2012 เจ้าของของเกี๊ยวต้องย้ายร้านออกไปเนื่องจากภาระหนี้สินที่ไม่สามารถใช้คืนได้ เขาขนข้าวของทุกอย่างที่มีทะยอยขึ้นรถและย้ายบ้าน ทุกอย่างถูกนำขึ้นรถ ทุกอย่างรวมถึงมอมแมม แต่เกี๊ยวยังอยู่ที่เดิม.......
คืนนั้นปะทัดดังมาก แต่เกี๊ยวไม่มีที่นอน คืนนั้นหนาวมาก แต่เกี๊ยวไม่มีผ้าห่ม หมอน เสื้อ ชุดเครื่องนอนของเกี๊ยวไม่มี เกี๊ยวนอนข้างถนนนับจากนั้น โดยไร้ซึ่งความเข้าใจใดๆ เกี๊ยวรอเจ้าของทุกวัน ว่าอาจไปแค่แปปเดียวเหมือนซื้อของเข้าร้าน แต่มันนานแล้ว หลายวันแล้ว เกี๊ยวไม่สนใจอาหารที่คนอื่นเอาให้ ไม่กิน เกี๊ยวไม่นอนที่ๆคนอื่นจัดเตรียมให้ เพราะไม่ใช่ของเกี๊ยว
จนกระทั่งเจ้าของร้านคนใหม่มาอยู่แทน เกี๊ยวก็ยังไม่เข้าใจ เกี๊ยวเดินไปมา ไม่ทานข้าวจนซูบผอม เนื้อตัวมอมแมมเป็นก้อน หน้าตาเศร้าสร้อย เห็นได้ชัดเจน
เกี๊ยวไม่ต้องการเจ้าของใหม่ หรือใครอื่นที่พยายามเลี้ยงดูแทน เกี๊ยวคิดแต่ว่าเจ้าของเกี๊ยวมีคนเดียว แต่วันนี้ก็เกือบหนึ่งเดือนแล้ว ไม่มีวี่แววใดๆของเจ้าของ เพราะเกี๊ยวไม่รู้หรอก เจ้าตนเองถูกทิ้งแล้ว ไม่รู้หรอกว่าเจ้าของไม่รักแล้ว เกี๊ยวคิดแต่เพียงรอ....
เหตุผล หรือความจำเป็นบางอย่างในชีวิต เป็นสิ่งที่มนุษย์เข้าใจได้
แต่เหตุผล หรือความจำเป็นบางอย่างในชีวิต เป็นสิ่งที่เกี๊ยวไม่มีวันเข้าใจ.......
เยี่ยมเยียนเกี๊ยวได้ที่หมู่บ้านคุรุสภา สันทรายนะคะ