บอลไทยยังติดนิสัยการเล่นแบบเดิมๆ ยังติดนิสัยการเล่นแบบสมัครเล่น

กระทู้สนทนา
1. การเสียประตู..........เกมส์รับ กองหลังไทยมักจะดูการเคลื่อนที่ของบอล ไม่ยอมมองตัวคนที่เป็นผู้เล่นฝ่ายตรงข้าม ไม่ประกบอย่างใกล้ชิด ปล่อยให้ฝ่ายตรงข้ามทำประตูง่ายๆ มักเสียประตูง่ายๆ แบบไม่น่าเสีย โค๊ทบอลไทยพรีเมียร์ลีกก็ไม่เคยช่วยแก้ไขปัญหาข้อนี้ และแบ็คซ้ายขวามักจะปล่อยให้มีการโยนเข้ามากลางประตูบ่อยๆ ไม่สามารถสกัดการโยนบอลฝ่ายตรงข้ามได้
2. การทำประตู.......เกมส์รุก การโยนบอล กองกลางหรือกองหลังไทยจะโยนบอลโด่งไปหน้าประตูฝ่ายตรงข้ามเพื่อหวังให้กองหน้าทำประตู โยนได้ แต่ไม่เข้าใจวิธีการโยนการโยนบอล มักจะโยนยาวลึกไปจนถึงประตูฝ่ายตรง ซึ่งจะไม่ได้ผล ประตูฝ่ายตรงข้ามจะรับสบาย กองหน้าไทยก็ไม่กล้าเข้าปะทะแรง ควรจะโยนไปแถวจุดโทษหรือต่ำกว่านั้น ซึ่งประตูฝ่ายตรงข้ามจะตัดสินใจลำบากว่าจะออกมารับลูกบอลดีหรือไม่ รวมถึงลูกเตะมุม ซึ่งไม่มีสูตรการเล่น
3. ทิศทางการลำเลียงบอล.......มักจะออกบอลริมเส้นซ้ายขวา ไม่ยอมรุกกลาง ไม่ทันถึงเส้นกลางสนามเลยก็ออกบอลรีมเส้นซะแล้ว จนทุกวันนี้เล่นบอลรุกกลางสนามกันไม่เป็น การเล่นบอลริมเส้นจะถูกบีบบังคับให้ตีบตัน ต้องเสียเวลาถ่ายบอลมากลาง
4. จินตนาการการเล่น.....มักส่งบอลย้อนหลังบ่อย นานเข้าจนจินตนาการการเล่นไม่ออก จนทีมชาติอื่นๆ เขารู้วิธีการเล่นของไทยว่าไม่เคยเปลี่ยน เพียงแค่หน่วงเวลาไว้เท่านั้นก็สามารถแพคเกมส์รับได้  ไม่ว่าสมัยไหนก็เล่นอยู่กับสไตล์แบบนี้
5. ความฟิต......นักบอลไทยจะไม่นิยมให้ร่างการฟิต  ต่างจากทีมเกาหลี ญี่ปุ่น ตะวันออกกลาง ยุโรป อเมริกา
          อาทิตย์ เล่นแย่มาตลอด การโยนบอลไม่แม่นยำ เสียตลอด เล่นดีเฉพาะในสโมสร แต่ทีมชาติแย่
ที่วิจารณ์นี่ไม่ใช่เก่งกาจอะไรหรอก แต่วิจารณ์ในปัญหาเดิมๆ ซ้ำซาก ที่ไม่ได้มีการแก้ไข เห็นอยู่บ่อยๆ กี่ปีกี่ชาติก็เล่นแบบนี้ ที่เล่นดีหน่อยก็คือในยุคของดรีมทีม และสมัยปีเตอร์ วิธ ดีขึ้น แต่ก่อนหน้านั้นหรือหลังจากนั้นก็เหมือนเดิม
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่