ละครไทยเนื้อหาซ้ำๆพระเอกนางเอกงอนกันนู้นนี่ตอนจลก็รักกัน นิสัยพระเอกกับนางเอกแต่ละเรื่องไม่ต่างกันเท่าไหร่
ซีรีย์อเมริกาถึงฉากเซ็กส์จะเยอะแต่มิติตัวละครคมมาก ดูไปก็นั่งคิดไปสาเหตุพื้นฐานชีวิตของแต่ละคน ดูแล้วได้อะไรเยอะกว่ามากเลย
มีพูดถึงศิลปะ การเมือง ดนตรี วรรณกรรม การดำเนินชีวิต วัฒนธรรมศาสนาที่หลากหลาย มีอะไรมากกว่าความรักหนุ่มสาวมากเลยในชีวิต
นักแสดงแต่ละคนก็ไม่จำเป็นต้องหล่อสวยแต่มีความเป็นตัวของตัวเองสูงมาก ปัญหาในชีวิตและหน้าที่การงานถูกถ่ายทอดออกมาจริงๆ เราชอบตรงนี้แหละ
ละครไทยทำแบบโลกสวยเพ้อฝัน นางเอกยากจนบริสุทธิ์ พระเอกรวยมีเชื้อเจ้า หรือไม่ก็นางเอกรวย กดขี่พระเอกจน มีอยู่แค่นี้หรอ ทำงานก็แค่ใส่สูทเดินไปมา
เพราะคิดแค่ว่าดูละครเพื่อความบันเทิง วงการละคร เนื้อหานิยายที่เอามาทำละครถึงไม่พัฒนาไปไหนไง ละครพีเรียดก็อวยกษัตริย์มากเกินไป
ดูเหมือนว่าละครไทยต้องชี้นำอย่างเดียว ห้ามคิดนอกกรอบ เดี๋ยวนี้บอกลาละครไทยไปเลยดูซีรีย์ได้ฝึกทักษะการฟังภาษาไปด้วย
ดูละครไทยแล้วไปดูซีรีย์อเมริกานี่เห็นความแตกต่างของมิติตัวละครชัดเจนเลยนะ
ซีรีย์อเมริกาถึงฉากเซ็กส์จะเยอะแต่มิติตัวละครคมมาก ดูไปก็นั่งคิดไปสาเหตุพื้นฐานชีวิตของแต่ละคน ดูแล้วได้อะไรเยอะกว่ามากเลย
มีพูดถึงศิลปะ การเมือง ดนตรี วรรณกรรม การดำเนินชีวิต วัฒนธรรมศาสนาที่หลากหลาย มีอะไรมากกว่าความรักหนุ่มสาวมากเลยในชีวิต
นักแสดงแต่ละคนก็ไม่จำเป็นต้องหล่อสวยแต่มีความเป็นตัวของตัวเองสูงมาก ปัญหาในชีวิตและหน้าที่การงานถูกถ่ายทอดออกมาจริงๆ เราชอบตรงนี้แหละ
ละครไทยทำแบบโลกสวยเพ้อฝัน นางเอกยากจนบริสุทธิ์ พระเอกรวยมีเชื้อเจ้า หรือไม่ก็นางเอกรวย กดขี่พระเอกจน มีอยู่แค่นี้หรอ ทำงานก็แค่ใส่สูทเดินไปมา
เพราะคิดแค่ว่าดูละครเพื่อความบันเทิง วงการละคร เนื้อหานิยายที่เอามาทำละครถึงไม่พัฒนาไปไหนไง ละครพีเรียดก็อวยกษัตริย์มากเกินไป
ดูเหมือนว่าละครไทยต้องชี้นำอย่างเดียว ห้ามคิดนอกกรอบ เดี๋ยวนี้บอกลาละครไทยไปเลยดูซีรีย์ได้ฝึกทักษะการฟังภาษาไปด้วย