ตามที่ฟังผู้รู้เล่ามา

เมื่อจีนแพ้สงครามฝิ่น   จีนต้องยกเกาะฮ่องกงให้อังกฤษ  "ให้" นะครับ

ต่อมาอังกฤษใช้ฮ่องกงเป็นเมืองท่าค้าขาย    ก็ประสบความสำเร็จทำธุรกิจได้ดี   ยังผลให้พื้นที่ของเกาะฮ่องกงไม่เพียงพอต่อการทำธุรกิจ

อังกฤษจึงไปขอเช่าดินแดนของจีนเพิ่ม สัญญาเช่า 99 ปี      ต่อมาก็มีเช่าอีกส่วนหนึ่งเพิ่ม

อังกฤษก็ใช้ฮ่องกงสร้างรายได้มาตลอด     และเวลาก็ล่วงเลยไป   

เมื่อใกล้จะครบกำหนดเช่า 99 ปี   จีนก็ส่งสัญญาณไปถึงอังกฤษ    ว่าจะเอาพื้นที่ที่ให้เช่าคืนแล้วนะ

อังกฤษเมื่อรู้ตัวก็เสียดาย   ไม่อยากจะปล่อยพื้นที่เช่าไป   จึงดิ้นสุดชีวิต    จะขอเช่าต่อให้ได้

แต่จีน Say No ลูกเดียว    อย่างไรก็ไม่ให้เช่าต่อ   อังกฤษต่อรองยังไงก็ไม่ได้ผล     ท้าจีนให้ไปขึ้นศาลโลกเพื่อจะได้ยื้อเวลาออกไปจีนก็ไม่หลงกล

ในที่สุดอังกฤษก็จนมุม      ต้องเตรียมตัวคืนพื้นที่เช่าให้จีน

แต่ฮ่องกงนั้น    หัวใจหลักของเศรษฐกิจนั้นไม่ได้อยู่ที่เกาะฮ่องกง    หากแต่อยู่ที่พื้นที่เช่าต่างหาก

หากว่าคืนพื้นที่เช่าไป    ฮ่องกงก็ทรุดลงอย่างฮวบๆ     ยากจะกลับมามีเศรษฐกิจดีได้     ซึ่งก็ลำบากอังกฤษต้องเอาเงินมาช่วยอีก

อังกฤษเลยตัดสินใจว่า    ไหนๆต้องคืนแล้วก็คืนมันไปให้หมดเลย    ทั้งพื้นที่เช่าอีกส่วนและเกาะฮ่องกงด้วย

อย่างน้อยจะได้ต่อรองจีนเพื่ออนาคตของฮ่องกง     และยังเอาไว้เป็นประเด็นโจมตีจีนเรื่องการปกครอง-สิทธิมนุษยชนได้อีก

อังกฤษก็ยื่นเงื่อนไขและจีนรับปากว่าจะคงระบบการปกครองของฮ่องกงไปอีก 50 ปี     คงรูปแบบ 1 ประเทศ 2 ระบบไว้

จากนั้นอังกฤษก็รีบสร้างระบบการปกครองแบบประชาธิปไตยให้คนฮ่องกงเข้ามามีส่วนร่วมทางการเมืองด้วยเป็นการด่วน    ทั้งๆที่ยึดฮ่องกงมาร้อยกว่าปีไม่เคยคิดจะทำ

ทว่าคนฮ่องกงที่หวั่นเกรงกลัวว่าความร่ำรวยของตนจะต้องเสียไปกับระบบคอมมิวนิสต์ก็มีไม่น้อย     มีคนฮ่องกงที่ฐานะดีอพยพไปต่างประเทศจำนวนมากพอดู    ส่วนใหญ่จะอพยพไปแคนาดา

และในที่สุดปี 1997 ฮ่องกงทั้งหมดก็กลับคืนสู่จีน