เฟสบุ๊ค และ เพจ มิ้ว ณ ชมวิว นักอยากเขียน
ไม่ทราบว่ามีความผิดพลาดใดเกิดขึ้น แต่ แอคเค้าท์อุตราวดี วดี ไม่มีแล้วนะคะ
อันตรธานหายไป ทั้งที่ใช้งาน แล้วจู่ๆเฟสก็ล็อค เอาท์เอง จากนั้นก็เข้าไม่ได้อีกเลย

เพจ มิ้ว ณ ชมวิว นักอยากเขียน
ต้องใช้แอคเค้าท์ sign in เมื่อบัญชีผู้ใช้มีอันเป็นไป เพจก็กำลังจะทำลายตัวเองช้าๆ
แฟนเพจ 1927  คนไม่น่าจะมีใครรู้ตัว

ความรู้สึกของคนที่ทำเพจถ่ายทอดงานเขียนให้คนที่ชอบกันอ่าน ได้แค่ยืนมอง
ไม่ต่างอะไรจากเราถอดวิญญาณออกมาดูร่างตัวเองกำลังถูกเผาไหม้เปื่อยผุพังลงต่อหน้าต่อตา
เจ็บปวดทรมานมาก เพราะเราไม่ใช่คนเก่งกล้าสามารถ ไม่ใช่คนสวย รวยน้ำใจ ที่จะมีใครให้ความสนใจ
เราเป็นแค่ นักอยากเขียน  อ่อนด้อย  กว่าเราจะมาได้ขนาดนี้ ต้องอดทน ต้องมุ่งมั่นกว่าคนต้นทุนสูงคนอื่นๆ
พูดไปคงหาคนเข้าใจได้น้อย   และ พาลทำให้อีกหลายคนคงรำคาญ

ไม่ต้องทนรำคาญนานค่ะ  เพราะเพจนั้น มันก็คงไม่อยู่แล้ว
แค่แวะมาบอกเล่าให้ฟัง เกิดอะไรขึ้นบ้าง...

ช่วงนี้แวะไปเยี่ยมกันที่พักใจชั่วคราว เผื่ออยากถามไถ่ ไปที่แอ็คเค้าท์  มิมิ้ว ชมวิว นะคะ

หรือจะหลังไมค์ ถาม e-mail ก็ได้ค่ะ

ขณะนี้กำลังทำเวปไซด์ของตัวเองจ้ะ  เรื่องแค่นี้หยุดฉันไม่ได้หรอกเธอจ๋า... ชิส์

ทำสำเร็จแล้วจะแจ้งให้ทราบนะคะ


ปัญหาชีวิตตอนนี้ของฉันคือ  ฉันเป็นห่วงมิตรรักนักอ่านมากๆ เกรงจะเข้าใจกันผิดค่ะ

ตอนนี้เศร้ามากค่ะ เสียดายหลายสิ่งหลายอย่างที่ตั้งใจและทุ่มเททำ (มันน่าจะเกี่ยวกับสุขภาพจิต)

ถึงจะเกิดเรื่องไม่คาดคิดฉ้นว่าน่าจะเป็นเพราะระบบของเฟสบุ๊คมีปัญหา ไม่เชื่อว่าจะมีใครใจต่ำกลั่นแกล้งเด็ดขาด...


หลายๆคนบอกว่าเสียดายแฟนเพจเกือบสองพัน
สำหรับฉัน เสียใจ เสียใจมาก ที่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น

แต่...มันก็ทำให้ฉันยิ่งเชื่อมั่น  ชีวิตมีอะไรไม่คาด  เพื่อเป็นบททดสอบเราเสมอๆ
สุดท้ายเราก็คือเรา ที่ต้องเอาตัวผ่านวิกฤติ เอาชนะเงื่อนไขต่างๆ ให้ได้ในเร็ววัน