บางคนวัดผลความสุขที่วัตถุ (รถที่ขี่ อะไหล่ที่ขับ) บางคนก็วัดผลด้วยความพยายาม

สนุกเมื่อมีคนร่วมทางรอบข้าง ในขณะที่บางคนพอใจจะปั่นไปคนเดียว

บางครั้งปัญหาชีวิตก็หนักหนาสาหัส ราวกับเนินสูงนั้นไม่มีที่สิ้นสุด จนบางทีต้องยอมทิ้งศักดิ์ศรีลงมาเข็น เพราะหากเราหยุด ก็คือถอยหลัง โลกไม่อ่อนข้อให้คุณหรอก
แต่หากลงทุนด้วยความเพียร บวกกำลังใจ และความดื้อนิดหน่อย... ผลตอบแทนคือรางวัลแห่งความพยายาม เหมือนเวลาพุ่งทะยานลงจากเนิน นักปั่นทุกคนรักช่วงเวลานี้


โลกนี้ไม่มีอะไรฟรี เนินที่ถลาลงขาไป ต้องมาปั่นชดใช้กันขากลับ

บางครั้งเปิดใจรับสิ่งใหม่ ๆ... ลองเส้นทางใหม่ที่ไม่เคยปั่น

มีคนที่ไม่เคยสัมผัสถาม ว่าปั่นทำไม ว่าสนุกตรงไหน
วันนี้ผมตอบเขาได้แค่ว่า "เวลาปั่นเราไม่ได้หมุนแต่ล้อ แต่หมุนชีวิตเราไปข้างหน้าด้วย"


บันทึกจากไดอารีผม ในวันแรกที่ปั่นมาทำงาน เหนื่อยแทบขาดใจ ครบทุกอารมย์ "หนุก เหนื่อย หนืด" และเข็นบนเนินชันหลายช่วง แต่ภูมิใจที่ได้ทำสักทีหลังจากผลัดมาสามปี



ขอบคุณห้องจักรยานครับ